Ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι ένας σκληρός και αδυσώπητος πόλεμος που εκτός από τους άμαχους που έχει σαν θύματα, έχει και πολλούς νεκρούς στρατιώτες. Αν και καμία πλευρά δεν μιλάει για τους νεκρούς της, στις μάχες, αυτοί υπάρχουν.
Κάποια Ουκρανή μητέρα δεν θα δει ξανά το παιδί της και κάποια Ρωσίδα μάνα θα παραλάβει ένα γράμμα από το επιτελείο για τη γενναιότητα με την οποία έπεσε το παιδί της στο καθήκον. Ο πόλεμος έχει μόνο ένα πρόσωπο και αυτό είναι σκληρό.
Morally, legally, and tactically, the right approach: in essence, «Molotov cocktails or tea—it’s your choice.»
Μια περίπτωση όμως στο Ρωσο- Ουκρανικό μέτωπο, συγκινεί. Ένας Ρώσος στρατιώτης, σχεδόν παιδί που κλήθηκε να πολεμήσει, πιάστηκε αιχμάλωτος από τους Ουκρανούς. Θα μπορούσαν κάλλιστα να τον βασανίσουν και να τον εκτελέσουν με συνοπτικές διαδικασίες (οι διεθνείς συνθήκες για τους αιχμαλώτους στον πόλεμο, πάνε περίπατο). Δεν το έκαναν.
Του έδωσαν να φάει
Τον αφόπλισαν, του έδωσαν να πιεί τσάι και να φάει ενώ τον άφησαν να μιλήσει με τη μητέρα του μέσω βιντεοκλήσης. Η Αναστασία Λαπατίνα που είναι Ουκρανή δημοσιογράφος και ήταν παρούσα ανέβασε στο twitter το σχόλιο: «Θέλω να κλάψω για την πατρίδα μου».
Βέβαια αυτό μπορεί να είναι ένα μεμονωμένο περιστατικό το οποίο απλά «βολεύει» μια από τις δυο πλευρές (θα μπορούσε να είναι Ουκρανός ο αιχμάλωτος σε ρώσους στρατιώτες) να δείξει στην παγκόσμια κοινή γνώμη ότι «εμείς δεν είμαστε εγκληματίες και σεβόμαστε τους αιχμαλώτους».
Οι συγγενείς του 27χρονου στην Αμφιλοχία που είχαν ανησυχήσει για την εξαφάνισή του ειδοποίησαν σήμερα το πρωί τις Αρχές και ξεκίνησαν άμεσα οι έρευνες
Αυτόματες κάμερες στο τροπικό δάσος του Αμαζονίου στη Βραζιλία, αποκαλύπτουν - για πρώτη φορά - στιγμιότυπα από την κοινότητα των Massaco, η οποία ακμάζει παρά τις περιβαλλοντικές απειλές.
Ζούμε σε μια εποχή με γρήγορους και έντονους ρυθμούς, που πολλά πράγματα μπορούν να φέρουν την καθημερινότητά μας άνω κάτω. Για αυτό ο αυτοέλεγχος είναι σημαντικός.
