Ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι ένας σκληρός και αδυσώπητος πόλεμος που εκτός από τους άμαχους που έχει σαν θύματα, έχει και πολλούς νεκρούς στρατιώτες. Αν και καμία πλευρά δεν μιλάει για τους νεκρούς της, στις μάχες, αυτοί υπάρχουν.
Κάποια Ουκρανή μητέρα δεν θα δει ξανά το παιδί της και κάποια Ρωσίδα μάνα θα παραλάβει ένα γράμμα από το επιτελείο για τη γενναιότητα με την οποία έπεσε το παιδί της στο καθήκον. Ο πόλεμος έχει μόνο ένα πρόσωπο και αυτό είναι σκληρό.
Morally, legally, and tactically, the right approach: in essence, «Molotov cocktails or tea—it’s your choice.»
Μια περίπτωση όμως στο Ρωσο- Ουκρανικό μέτωπο, συγκινεί. Ένας Ρώσος στρατιώτης, σχεδόν παιδί που κλήθηκε να πολεμήσει, πιάστηκε αιχμάλωτος από τους Ουκρανούς. Θα μπορούσαν κάλλιστα να τον βασανίσουν και να τον εκτελέσουν με συνοπτικές διαδικασίες (οι διεθνείς συνθήκες για τους αιχμαλώτους στον πόλεμο, πάνε περίπατο). Δεν το έκαναν.
Του έδωσαν να φάει
Τον αφόπλισαν, του έδωσαν να πιεί τσάι και να φάει ενώ τον άφησαν να μιλήσει με τη μητέρα του μέσω βιντεοκλήσης. Η Αναστασία Λαπατίνα που είναι Ουκρανή δημοσιογράφος και ήταν παρούσα ανέβασε στο twitter το σχόλιο: «Θέλω να κλάψω για την πατρίδα μου».
Βέβαια αυτό μπορεί να είναι ένα μεμονωμένο περιστατικό το οποίο απλά «βολεύει» μια από τις δυο πλευρές (θα μπορούσε να είναι Ουκρανός ο αιχμάλωτος σε ρώσους στρατιώτες) να δείξει στην παγκόσμια κοινή γνώμη ότι «εμείς δεν είμαστε εγκληματίες και σεβόμαστε τους αιχμαλώτους».
Μετά την συνάντηση του υπουργού Εξωτερικών του Ιράν με τον ακρωτηριασμένο πρέσβη στον Λίβανο, ΜΜΕ και πολίτες ζητούν αντίποινα σε Ισραηλινούς διπλωμάτες.
H Αντζελίνα Τζολί και ο Μπραντ Πιτ θα έρθουν αντιμέτωποι στα δικαστήρια μέσα στο 2025, στην τελευταία πράξη της λυσσαλέας δικαστικής μάχης τους για το Château Miraval
Λίγες ώρες μετά τη συνάντηση του Ντόναλντ Τραμπ και του Τζο Μπάιντεν στον Λευκό Οίκο, ένα viral βίντεο τους δείχνει να τρώνε, να χορεύουν και να περνάνε ευχάριστες στιγμές μαζί.
Το πολυαναμενόμενο sequel του Μονομάχου μπαίνει στην κινηματογραφική αρένα με το βραβευμένο με το Χρυσό Λέοντα στη Βενετία Πέδρο Αλμοδοβάρ να διεκδικεί το δικό του -αφοσιωμένο- κοινό.
