Όχι «σημαία ευκαιρίας» το ΕΥΡΩ-ΝΑΤΟ για τα υποψήφια μέλη του

Ποιος το περίμενε ότι το ΝΑΤΟ, στο λυκόφως του πολυτάραχου βίου του, με τους απαράδεκτους επεκτατισμούς του μέχρι το Αφγανιστάν, όχι απλώς θα πορευόταν προς τα ιστορικά μουσεία, αλλά απεναντίας θα γινόταν πόλος έλξης όχι μόνον για τον ασυγκράτητο πολιτικό αστέρα με τις περίεργες υποκριτικές επιδόσεις του, πρώην κωμικό ηθοποιό και σήμερα πρωθυπουργό της Ουκρανίας αλλά και για χώρες με λαμπρό παρελθόν κοινωνικοπολιτικής δημοκρατικής ανωτερότητας, όπως η Σουηδία και η Φινλανδία;

Αν το καλοσκεφτούμε, για τα δύο παραπάνω κρούσματα μετατροπής του δύοντος ή εν αποστρατεία ΝΑΤΟ, σε αυτόκλητο ρυθμιστή του ευρωπαϊκού γίγνεσθαι, συνέδραμε ο ίδιος ο Βλαντιμίρ Πούτιν, με πράξεις του, εναντίον της Ουκρανίας που ισοδυναμούν με εγκλήματα πολέμου και κατά της ανθρωπότητας. Όμως τούτο, σύμφωνα με τα σημερινά παράδοξα πολιτικο – διπλωματικά ειωθότα, σημαίνει, ότι ο ρώσος πρόεδρος δεν αποκλείεται να μείνει ατιμώρητος από τα διεθνή ποινικά δικαστήρια, όπως οι εξοχότατοι Τόνι Μπλέρ και Τζώρτζ Μπους (υιός) για τους βομβαρδισμούς αμάχων και τα βασανιστήρια αιχμαλώτων στο Ιράκ, γιατί όχι και ο Νικολά Σαρκοζί, που ως πρόεδρος της Γαλλικής Δημοκρατίας όχι μόνον νεκρανάστησε το ΝΑΤΟ, που το είχε εκδιώξει από τη Γαλλία ο Σαρλ Ντε Γκώλ, στις 21 Φεβρουαρίου 1966, αλλά προκειμένου να ανεβάσει το κύρος του Βορειοατλαντικού Συμφώνου, έδωσε την εντολή στα μαχητικά αεροσκάφη της Γαλλίας να βομβαρδίσουν αμάχους στη Λιβύη. Το πιο ανατριχιαστικό όμως είναι ότι ο Μοαμάρ Καντάφι είχε συνδράμει οικονομικά τον Σαρκοζί στην προεκλογική του εκστρατεία!

«Σημαία ευκαιρίας»

Η παράδοξη αυτή σπουδή, δηλαδή η αγχώδης αυτή βιασύνη, από τον πρωταγωνιστή του φαρσοκωμωδιακού πάλκου της Ουκρανίας, για την είσοδο της χώρας του με συνοπτικές διαδικασίες (εδώ και τώρα) στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, μας παραπέμπει συνειρμικά στις με συνοπτικές διαδικασίες και δελεαστικές φοροελαφρύνσεις ή φοροαπαλλαγές σε νηολογήσεις εμπορικών πλοίων σε «σημαίες ευκαιρίας», σε χώρες, οικονομικούς παραδείσους για πολλούς πλοιοκτήτες.

Αξίζει να σημειωθεί, ότι ο εν λόγω ηθοποιός, με το ύπατο πολιτικό αξίωμα της χώρας του, είχε πάρει τέτοια φόρα στις υποκριτικές του επιδόσεις ώστε χωρίς τον παραμικρότερο δισταγμό να καλεί, για να μην πω διατάσσει, τις χώρες της ΕΕ να κλείσουν τα αεροδρόμιά τους σε όλα τα σκάφη της ρωσικής αεροπορίας!

Όμως εάν ο ουκρανός πρόεδρος-ηθοποιός κόπτεται και μάλιστα κομπάζων ή και ολοφυρόμενος για την αυτοένταξη της χώρας του «εδώ και τώρα» σε ΝΑΤΟ και ΕΕ, χωρίς να προκαλεί τη θυμηδία στους εταίρους των δύο οργανισμών, τι να πούμε για τους εκπροσώπους των προοδευμένων και φιλειρηνικών 2 σκανδιναβικών χωρών, που εμφανίζονται αφελέστατα, ως ισότιμα με τα διαρκώς ανεξετασθέα προς ένταξη μέλη στους δύο οργανισμούς;

Επομένως, κάπου «χάνει λάδια» (όπως λένε οι αρχιμάστορες των παραδοσιακών επισκευαστών αυτοκινήτων) ένα σημαντικό ποσοστό από πολιτικούς θιασώτες του ρωσοουκρανικού πολεμικού δράματος, οι οποίοι αναγορεύουν σε σωτήρες της ανθρωπότητας κάποιους αυτόκλητους Μεσσίες.

Ας μην ξεχνούμε, ότι με τον τρόπο της βεβιασμένης και άκριτης εισόδου στην ΕΕ και στο διαλυτικό της ευρωπαϊκής ενότητας ΝΑΤΟ, κάποιων από τις χώρες της πρώην κομμουνιστικής ανατολικής Ευρώπης, με την επιπόλαια αυτή μέθοδο, έχει ήδη διασπαστεί ή όποια υπήρχε δημοκρατική συμπεριφορά και αλληλεγγύη στον χώρο των σημερινών 27 χωρών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Τέλος, παραμένει ακόμη ανοιχτό το πρόβλημα μιας ιδιότυπης «Χρυσής Αυγής», στον ουκρανικό χώρο.

Εδώ πλέον μιλάμε για την με επίσημη κρατική κάλυψη της Ρουμανίας της νεοναζιστικής, παρακρατικής οργάνωσης ΑΖΟΦ.

Υπάρχουν αρκετά αδιάσειστα ντοκουμέντα, στα οποία η οργάνωση αυτή όχι μόνο τρομοκρατεί τις ελληνικές κωμοπόλεις και χωριά στην περιοχή της Μαριούπολης, αλλά και συγχρωτίζεται στην πολιτική πρακτική με την επίσημη κυβέρνηση. Όμως η Ελλάδα διέλυσε και τιμώρησε την «Χρυσή Αυγή», αλλά οι φύλακες των ουκρανικών Θερμοπυλών, γιατί κρυφοκαμαρώνουν την ουκρανική ΑΖΟΦ;