Τα μάτια όλου του κόσμου είναι στραμμένα στην Ουκρανία, όπου για 10η ημέρα βρίσκεται σε εξέλιξη η ρωσική εισβολή.

Όση προσπάθεια κι αν κάνουν οι γονείς, προκειμένου να προστατεύσουν τα παιδιά τους από την είδηση του πολέμου, αναπόφευκτα θα συνειδητοποιήσουν ότι κάτι συμβαίνει.

Πώς μπορούν οι γονείς να το διαχειριστούν αυτό;

Ο καλύτερος τρόπος αντιμετώπισης είναι ένας ειλικρινής διάλογος με τα παιδιά, αλλά και η διαβεβαίωση ότι είναι λογικό να ανησυχούν, επισημαίνει η ψυχοθεραπεύτρια Φιλίπα Πέρι, σε άρθρο της στον Guardian.

Η Πέρι σημειώνει ότι τα παιδιά έχουν ήδη ζήσει ένα μεγάλο μέρος της ζωής τους υπό πανδημία και έχουν απομονωθεί για μακρές περιόδους από τους συνομήλικούς τους. Αυτό, συνολικά, δεν έχει βοηθήσει την ψυχική υγεία τους, επισημαίνει. Και τώρα, έχουν «περικυκλωθεί» από ειδήσεις για τον πόλεμο.

«Δεν μπορούμε να αρνηθούμε ότι κάτι συμβαίνει» σημειώνει και τονίζει ότι το να κρατούν οι γονείς μυστικά, ή να μιλούν ψιθυριστά, δεν θα βοηθήσει τα παιδιά τους.

«Αν θέλετε να μιλήσετε στα παιδιά σας για το οτιδήποτε μπορεί να θεωρείτε συναισθηματικά φορτισμένο, όπως ο πόλεμος, μια καλή ιδέα είναι να τα ρωτήσετε τι γνωρίζουν ήδη για το θέμα. Αν κάνουν ερωτήσεις δεν θα ξέρετε όλες τις απαντήσεις και αυτό είναι ΟΚ. Μπορείτε να ψάξετε μαζί πράγματα και ταυτόχρονα να τους κάνετε ένα μάθημα για τις αξιόπιστες πηγές ειδήσεων» συμβουλεύει σε άλλο σημείο.

Ο ανοιχτός, ειλικρινής διάλογος με τα παιδιά θα τα βοηθήσει να εκφράσουν με λέξεις το πώς αισθάνονται. Όσα περισσότερα μπορούν να εκφράσουν, τόσο λιγότερο πιθανό είναι να εμφανιστεί το άγχος τους με στομαχόπονους ή μη κατάλληλη συμπεριφορά, συνεχίζει η ψυχοθεραπεύτρια.

Τι δεν πρέπει να τους πείτε

«Δεν είναι σωστό να πείτε ‘είμαστε όλοι καταδικασμένοι και επίκειται η αποκάλυψη’, ούτε επιθυμητό να τους πείτε ότι όλα είναι απολύτως καλά. Καλύτερα να πείτε ότι είναι κατάλληλο να ανησυχούν και ότι μπορείτε να καταλάβετε ότι ανησυχούν», επισημαίνει.

«Δώστε τους την προσοχή σας και αρκετό χώρο για να νιώσουν ότι τα ακούτε και για να κανονικοποιήσετε τα συναισθήματά τους. Δουλειά σας είναι να επικυρώσετε αυτά τα συναισθήματα αντί να τα κάνετε να νιώθουν πιο τρελά λέγοντάς τους ότι δεν υπάρχει λόγος να ανησυχούν» συνεχίζει.

Θα ήταν πιο παρηγορητικό για τα παιδιά αν οι γονείς έλεγαν κάτι όπως: «Είναι ΟΚ να φοβάσαι, είμαι εδώ για να ακούσω» συμβουλεύει.

«Μπορούμε να τους υπενθυμίσουμε ότι η ανησυχία είναι κάτι φυσικό και ότι είναι καλό να συμπάσχουν με ανθρώπους που βομβαρδίζονται και εγκαταλείπουν τα σπίτια μας, αλλά είναι καθήκον μας να απολαμβάνουμε την ελευθερία μας όπως την έχουμε τώρα» τονίζει.

Ο καθένας ξέρει καλύτερα το καλό των δικών του παιδιών, καταλήγει η ψυχοθεραπεύτρια. «Ξέρετε ποιες πληροφορίες χρειάζονται, τι είναι υπερβολικό και είναι είναι πολύ λίγο. Ξέρετε ποιος χρειάζεται μια αγκαλιά για να νιώσει πιο ασφαλής και ποιος έχει ανάγκη να παίξει ένα παιχνίδι» καταλήγει.

Headlines