Να θυμόμαστε

O Αντρέι Κόζιρεφ ήταν υπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας τη δεκαετία του ’90, επί προεδρίας Γέλτσιν. Και αυτή την εβδομάδα κάλεσε όλους τους ρώσους διπλωμάτες να παραιτηθούν σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τον πόλεμο. «Είστε επαγγελματίες, όχι φτηνοί προπαγανδιστές», έγραψε στο Twitter. «Οταν εργαζόμουν στο υπουργείο Εξωτερικών, ήμουν υπερήφανος για τους συναδέλφους μου. Τώρα δεν μπορείτε να υποστηρίζετε τον αιματηρό αδελφοκτόνο πόλεμο στην Ουκρανία».

Οι διπλωμάτες προς το παρόν δεν έχουν ανταποκριθεί. Αντιθέτως, πολλοί από αυτούς έχουν αποθρασυνθεί. Στην Ιρλανδία, για παράδειγμα, ο ρώσος πρεσβευτής Γιούρι Φίλατοφ έδωσε μια προκλητική συνέντευξη στην τηλεόραση, όπου αντέστρεψε την πραγματικότητα ισχυριζόμενος ότι τον πόλεμο δεν τον ξεκίνησε η χώρα του πριν από μια εβδομάδα, αλλά οι ουκρανοί εθνικιστές πριν από οκτώ χρόνια. Ο ιρλανδός δημοσιογράφος τον αποστόμωσε. Και ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, μαζί με δεκάδες βουλευτές ακόμη και από το κυβερνών κόμμα, ζήτησε την απέλαση του πρεσβευτή επειδή «είναι ψεύτης και είπε ψέματα στον ιρλανδικό λαό».

Ο πρωθυπουργός Μάικλ Μάρτιν δεν διαφώνησε με τον χαρακτηρισμό. Είπε όμως ότι θα ήταν αντιπαραγωγικό για την Ιρλανδία να διακόψει τις διπλωματικές της σχέσεις με τη Ρωσία όταν καμιά άλλη χώρα της ΕΕ δεν το έχει κάνει και ότι η ιρλανδική πρεσβεία στη Μόσχα θα πρέπει να παραμείνει ανοιχτή ώστε να προστατεύει τους ιρλανδούς πολίτες που ζουν και εργάζονται στη Ρωσία.

Ο ιρλανδός πρωθυπουργός θα μπορούσε να απαντήσει και κάτι άλλο. Οτι η ρωσική πρεσβεία στην Αθήνα είναι εκατό φορές πιο προκλητική από εκείνη στο Δουβλίνο και η μοναδική επίσημη αντίδραση είναι μια οργισμένη απάντηση του εκπροσώπου του ΥΠΕΞ. Οποιος κάνει τον κόπο να διατρέξει τη σελίδα της στο Twitter δεν θα δει απλώς ανοιχτή παραπληροφόρηση, ακόμη και για τους νεκρούς έλληνες ομογενείς στη Μαριούπολη. Θα δει και ανοιχτές επιθέσεις σε κυβερνητικούς αξιωματούχους, όπως την υπουργό Πολιτισμού, που κατηγορείται για «αντιρωσική πολιτική» επειδή ανέστειλε τις εκδηλώσεις με ρωσικούς πολιτιστικούς οργανισμούς. Θα δει και πρωτοφανείς προειδοποιήσεις προς την Πρόεδρο της Δημοκρατίας, τον Πρωθυπουργό, βουλευτές, κομματικά στελέχη, ΜΜΕ και «διάφορους παπαγάλους», που καλούνται να συνέλθουν. Οπως θα δει φυσικά και ανυπόστατες κατηγορίες κατά της Δύσης, για δήθεν εξοπλισμό και εκπαίδευση των «Ναζί» στην Ουκρανία.

Το κατά πόσον όλα αυτά συνιστούν λόγους απέλασης είναι συζητήσιμο. Αυτό που έχει ακόμη μεγαλύτερη σημασία είναι να θυμόμαστε. Οταν τελειώσει αυτή η φρίκη, διότι κάποτε θα τελειώσει, θα πρέπει να θυμόμαστε ποιοι διπλωμάτες απείλησαν, ποιοι πολιτικοί δείλιασαν, ποιοι καλλιτέχνες ειρωνεύτηκαν, ποιοι δημοσιογράφοι και «αναλυτές» συκοφάντησαν, χλεύασαν, είπαν ψέματα ή στήριξαν με οποιονδήποτε τρόπο τον ρωσικό ολοκληρωτισμό. Ωστε, αν τους ξαναπιστέψουμε, να μην έχουμε δικαιολογία.