Την Τρίτη 8 Μαρτίου 1983 απεβίωσε στην Αθήνα, σε ηλικία 64 ετών, ο Άρης Δικταίος (λογοτεχνικό ψευδώνυμο), γνωστός ποιητής και δοκιμιογράφος.

Ο Δικταίος, του οποίου το πραγματικό όνομα ήταν Κωνσταντίνος Κωνσταντουράκης, είχε γεννηθεί στο Ηράκλειο της Κρήτης.

Υπήρξε ένας πνευματικός άνθρωπος με σημαντική συμβολή στα γράμματα, καθώς πέραν της ποιητικής δημιουργίας του είχε να επιδείξει ογκώδες δοκιμιακό και μεταφραστικό έργο, καθώς και την επιμέλεια πολλών εκδόσεων και ανθολογιών.

Ο Δικταίος πρωτοεμφανίστηκε στο χώρο της ποίησης με τη συλλογή του «Δώδεκα εφιαλτικές βινιέτες», το 1936.

Ακολούθησαν, μεταξύ άλλων, η «Αγνεία» (1938), «Ο αντιφατικός άνθρωπος» (1938), η «Ελούσοβα» (1945), «Τα τετράδια του Άρη Δικταίου» (1948-1949), η δίτομη «Πολιτεία» (1956-1958) και «Το ταξίδι για τα Κύθηρα» (1980).


Ο Δικταίος τιμήθηκε με το Α’ Κρατικό Βραβείο Ποίησης το 1957 και με το Β’ Κρατικό Βραβείο Δοκιμίου το 1963.


Τα ποιήματά του μεταφράστηκαν σε πολλές ξένες γλώσσες.


Η εξορία

Ω, χαμένος! Ξαφνικά χαμένος, μες σε αβύσσους

που δεν τις φανταζόμουν· κι’ άλλοτε είχε γίνει

να περιπλανηθώ σε δίβουλη ερημιά. Μα υπήρχε πάντα

ένα σίγουρο χέρι να βοηθήσει την επιστροφή μου

κ’ έμενε πάντα η μνήμη της ερημίας εκείνης

ζωντανή μέσα μου, και πως επιστροφή είχε ο δρόμος

ήξερα· αλλά χαμένος, ξαφνικά χαμένος, τώρα μόνον

ένιωσα πως επιστροφή δεν έχει πάντα ο δρόμος.


Πώς ξαφνικά εξορίστηκα από εμέ τον ίδιο;

Και πώς πια έτσι εξόριστος απ’ ό,τι υπήρξα,

να νοσταλγήσω, τώρα, να γυρίσω στον εαυτό μου

που δεν υπάρχει πια και μήτε βολεί πια ποτέ να υπάρξει;


Όμως υπήρξα κάποτε. Βέβαια, λίγο δεν είναι

να έχεις υπάρξει: Γεγονός που δεν δύνεται ο  χρόνος

να πάρει πίσω πια, σα σκεύος που σε γείτονα έχουμε δανείσει!


Μ’ αφού είναι να πεθάνω, έχω κιόλας πεθάνει!

Η ζωή μου έγινε τ’ όνειρο που ο βαθύς ύπνος

είδε της ύπαρξής μου. Τώρα, μετά το θάνατό μου,

τα τελευταία μηνύματά μου στέλνω στους ανθρώπους.



*Ποίημα του Άρη Δικταίου που είχε δημοσιευτεί στο βραχύβιο περιοδικό «Αναγέννηση» το Φεβρουάριο του 1953 (χρόνος πρώτος, φύλλο δεύτερο, σελ. 40-41, 15 Φεβρουαρίου 1953). Ο ίδιος ο Δικταίος διηύθυνε το εν λόγω περιοδικό, το οποίο χαρακτήριζε μάλιστα δεκαπενθήμερο όργανο πνευματικής καλλιέργειας και ελέγχου.

Headlines