Ολοι το λένε: Το επίπεδο ενός πολιτισμού φαίνεται από το πώς συμπεριφέρεσαι σε παιδιά και ηλικιωμένους. Και τα στοιχεία από την έρευνα που παρουσίασε το «Χαμόγελο του Παιδιού» είναι συγκλονιστικά και άκρως απογοητευτικά για τον νεοελληνικό πολιτισμό.

Σύμφωνα με την έρευνα σε 1.000 άτομα ηλικίας 16-64 ετών για τις απόψεις κι εμπειρίες που έχουν ως προς το φαινόμενο του εκφοβισμού στις νεαρές ηλικίες:

Οκτώ στους δέκα Έλληνες θεωρούν την λεκτική επίθεση και τον συναισθηματικό εκβιασμό τις πιο διαδεδομένες μορφές bullying.

Ακολουθεί ο χλευασμός, η σωματική κακοποίηση, ο κοινωνικός αποκλεισμός, η σεξουαλική παρενόχληση.

Έξι στους δέκα Έλληνες έχουν δεχθεί προσωπικά bullying στην παιδική / εφηβική τους ηλικία, με το φαινόμενο να παρουσιάζει ίδια αναλογία σε άντρες και γυναίκες,

Κύριοι χώροι όπου συμβαίνει το bullying είναι οι χώροι εκπαίδευσης / σχολεία.

Το bullying ασκείται κατά κύριο λόγο από συνομήλικους, με βασική αφορμή την ανάγκη τους να ξεχωρίσουν, να «κάνουν πλάκα», να μιμηθούν κάποιους άλλους, αλλά και από συναισθήματα κατωτερότητας.

Η διαφορετική εμφάνιση, η διαφορετικότητα στον σεξουαλικό προσανατολισμό, το αν είναι παιδιά μεταναστών/προσφύγων, η χαμηλή αυτοεκτίμηση/μειωμένη αντίσταση, τα παιδιά με νοητική υστέρηση/αυτισμό, η διαφορετική εθνικότητα, είναι οι κύριες αιτίες του bullying.

Όταν δέχεται bullying, ένα παιδί αισθάνεται φόβο, απελπισία / απόγνωση, αλλά και ντροπή, δυστυχία και ενοχές

Η πλειονότητα των παιδιών που δέχονται bullying δεν μιλούν γι’ αυτό, ούτε ζητούν βοήθεια από κανέναν, ενώ…

Η μειονότητα των παιδιών που ζητούν βοήθεια, απευθύνονται κυρίως στους γονείς τους, και σε ελάχιστο βαθμό σε κάποιο επίσημο θεσμό.

Συμπερασματικά: 6 στους 10 Ελληνες έχουν δεχθεί κάποιας μορφής εκφοβισμό. Στο σχολείο γίνονται τα περισσότερα περιστατικά. Τα αισθήματα που βιώνουν όσοι έχουν δεχθεί bullying χρήζουν ιδιαίτερης προσοχής, τα περισσότερα παιδιά δε μιλάνε για την κακή αυτή εμπειρία.

Πρόκειται πραγματικά για σοκαριστικά στοιχεία που θα έπρεπε να προβληματίζουν τους πάντες. Τους γονείς, τους εκπαιδευτικούς, το ίδιο το κράτος και φυσικά τα παιδιά.

Το bullying είναι μάστιγα που υπάρχει εδώ και δεκαετίες, αλλά που σήμερα δείχνει να είναι πιο έντονο. Εκφοβισμός στο σχολείο, παρενοχλήσεις στα social media, μικρά παιδιά θύματα παιδόφιλων.

Η κατάσταση έχει ξεφύγει σε πολλά σχολεία και δυστυχώς ο φόβος και η ντροπή οδηγούν τα παιδιά στο να σιωπούν. Να μην μιλούν, να περνούν τη δική τους Κόλαση του Δάντη μόνοι τους.

Γι’ αυτό πρέπει να υπάρχει κινητοποίηση από όλους. Συνεχείς καμπάνιες στα μέσα ενημέρωσης, μαθήματα στα σχολεία, παιδοψυχολόγοι που να μιλούν στα παιδιά για το φαινόμενο και να βρίσκουν εκείνα που ζουν την εσωτερική τους κόλαση.

Όμως, τα πάντα ξεκινούν από την οικογένεια, το βασικό κύτταρο εκπαίδευσης και κυρίως εκμάθησης της λεγόμενης κοινωνικής παιδείας.

Όχι μαθηματικά, αρχαία και ιστορία. Αλλά ενσυναίσθηση, σεβασμό στη διαφορετικότητα, αγάπη για τον άλλο παιδί, όποιο κι αν είναι αυτό, οποιουδήποτε φύλου, εθνότητας, χρώματος, σεξουαλικού προσανατολισμού.

Μόνο αν σωθούν τα παιδιά υπάρχει ελπίδα. Και η τρυφερή ηλικία που θα βιώσουν αγάπη, ζεστασιά, συντροφικότητα, φιλία θα τους σημαδέψει σε όλη την υπόλοιπη ζωή τους.

Αν βιώσουν παρενόχληση, χλευασμό, απειλή, ντροπή για ό,τι είναι, κοινωνικό αποκλεισμό, συμπλέγματα κατωτερότητας είναι σίγουρο ότι η ενήλικη ζωή τους θα είναι προβληματική.

Κι επειδή το μέλλον αυτού του τόπου είναι τα σημερινά παιδιά, δεν χωράνε άλλες καθυστερήσεις. Γιατί ο πολιτισμός μας δεν μπορεί να ανέχεται το bullying σε καμιά του μορφή.

Headlines