Θοδωρής Νικολάου στο in: Το πέρασμα από γενιά σε γενιά κάνει ένα τραγούδι διαχρονικό

H Μικρή Άρκτος παρουσιάζει σε τέσσερις παραστάσεις, την Παρασκευή 11 & 18 Μαρτίου και την Παρασκευή 1 & 8 Απριλίου στο θέατρο RADAR στις, ένα μουσικό ταξίδι στο λόγο του Παρασκευά Καρασούλου με τίτλο Το παιχνίδι των λέξεων – μια μουσική αφήγηση, στηριγμένη σε ανέκδοτα κείμενά του που διαβάζει ο ίδιος ο στιχουργός επί σκηνής και τραγούδια του που ερμηνεύει ο Θοδωρής Νικολάου.

Ο Παρασκευάς Καρασούλος διαβάζει κείμενά του από την ανέκδοτη συλλογή αφηγημάτων Το παιχνίδι των λέξεων, από τις  Ιστορίες για να μην λείπεις όσο θα λείπεις, ενώ ο Θοδωρής Νικολάου ερμηνεύει αγαπημένα τραγούδια του, όπως η Μικρή πατρίδα, το Αν, τον Εαυτό του παιδί, τους Δον Κιχώτες, το νέο κύκλο τραγουδιών «Της ομορφιάς το άγριο φιλί». Οι παραστάσεις αυτές είτε μέσα από τα τραγούδια είτε μέσα από την αφήγηση πεζών κειμένων του στιχουργού, λειτουργούν ως ένα παιχνίδι με άξονες το λόγο, τη μουσική και το τραγούδι, αναδεικνύοντας τα συμπαγή λυρικά τοπία και τους ενιαίους ποιητικούς κόσμους του δημιουργού τους.

Στην παράσταση συμμετέχει η 15χρονη ερμηνεύτρια Μιράντα Ζαφειροπούλου ενώ την ενορχήστρωση υπογράφει ο συνθέτης Χρίστος Θεοδώρου.

Ο Θοδωρής Νικολάου μίλησε στο in για αυτή την εξαιρετική δουλειά

Τι θα παρακολουθήσουμε στο «Παιχνίδι των λέξεων» στο θέατρο RADAR;

Καταρχάς, πρέπει να πω ότι αυτή είναι μία ιδιαίτερη στιγμή στη μικρή καλλιτεχνική μου διαδρομή, καθώς πρόκειται για μία μουσική αφήγηση, στηριγμένη σε ανέκδοτα κείμενα του Παρασκευά Καρασούλου, που διαβάζει ο ίδιος ο στιχουργός επί σκηνής.

Μία σημαντική, για μένα, συνύπαρξη, καθώς ο Παρασκευάς, για πρώτη φορά, θα «εκτεθεί» μπροστά στο κοινό, που εδώ και 35 χρόνια τον ακολουθεί και τον μαθαίνει μέσα από τους στίχους των τραγουδιών του.

Ο λόγος και η παρουσία του θα δώσουν άλλη βαρύτητα στην παράσταση, καθόλα ουσιαστική όμως, καθώς τα πάντα έχουν δομηθεί, το σενάριο δηλαδή, με βάση τα κείμενά του.

Ο ίδιος, λοιπόν, θα διαβάσει αποσπάσματα από την ανέκδοτη συλλογή αφηγημάτων «Το παιχνίδι των λέξεων», από τις «Ιστορίες για να μην λείπεις όσο θα λείπεις», ενώ εγώ θα έχω τη χαρά να ερμηνεύσω αγαπημένα τραγούδια του, όπως η «Μικρή πατρίδα», το «Αν», «Τον Εαυτό του παιδί», τους «Δον Κιχώτες», αλλά και τα καινούρια μας τραγούδια από τον επερχόμενο, κοινό μας δίσκο με τίτλο «Της ομορφιάς το άγριο φιλί».

Οι παραστάσεις αυτές, είτε μέσα από τα τραγούδια είτε μέσα από την αφήγηση των πεζών κειμένων του Παρασκευά, λειτουργούν ως ένα παιχνίδι με άξονες το λόγο, τη μουσική και το τραγούδι, αναδεικνύοντας τα συμπαγή λυρικά τοπία και τους ενιαίους ποιητικούς κόσμους του δημιουργού τους.

Τι σημαίνει η συνεργασία σας με τον Παρασκευά Καρασούλο για την καλλιτεχνική σας πορεία;

Τα πάντα. Έχω την αίσθηση ότι φωτίστηκε ένας δύσβατος και κακοτράχαλος καλλιτεχνικός δρόμος. Όχι μόνο γιατί, καλλιτεχνικά, μου δίνει τη δυνατότητα να ερμηνεύσω στίχους του – ο Παρασκευάς είναι ένας από τους σημαντικότερους στιχουργούς και ποιητές του τραγουδιού μας – και να συνεργαστώ με σημαντικούς, σπουδαίους δημιουργούς, που θαύμαζα από μικρό παιδί, αλλά και γιατί, ως παραγωγός μου, με την εμπειρία του και την υψηλής αισθητικής ματιά του, μου επιτρέπει να ατενίζω το μέλλον με αισιοδοξία και με σιγουριά στο κάθε μου βήμα, στο κάθε μας βήμα.

Θα τον ευχαριστώ, πάντα, για αυτή τη συνεργασία, αλλά και για την ακριβή φιλία του.

Ποιες είναι οι καλλιτεχνικές σας επιρροές;

Εν αρχή ην ο λόγος.

Και η καλή μουσική, όπου κι αν αυτή υπάρχει. Ανεξαρτήτως γλώσσας, ρυθμού, είδους, εποχής.

Οι δημιουργοί, συνθέτες και στιχουργοί, ποιητές.

Και οι ερμηνευτές.

Επιρροές, που φέρουν όμως κάποια συγκεκριμένα χαρακτηριστικά.

Αναφέρομαι καταρχάς σε Καλλιτέχνες που υπηρετούν την τέχνη της μουσικής και του τραγουδιού. Είναι εκείνοι που εξέλιξαν – εξελίσσουν τις δεξιότητές τους, το ταλέντο τους, με δουλειά και με μυαλό, και εξελίχθηκαν – εξελίσσονται, μέσω της τέχνης, ως άνθρωποι. Εκείνοι που δεν εφησυχάστηκαν – εφησυχάζονται από μία επιτυχία και που η φήμη τους δεν τους αλλοίωσε – αλλοιώνει. Εκείνοι που ρισκάρανε – ρισκάρουν, αδιαφορώντας για το ρεύμα της εποχής ή το εφήμερο «σουξέ». Είναι εκείνοι που, μέσω της προσωπικότητάς τους και της όποιας επιρροής τους στο κοινό, δρουν θετικά στην κοινωνία και γίνονται πρότυπα καλλιτεχνών και πολιτών.

Τι καθιστά ένα τραγούδι διαχρονικό;

Η αντοχή του στο χρόνο, το πέρασμά του από γενιά σε γενιά.

Ποιο τραγούδι ξεχωρίζετε από τον επερχόμενο δίσκο σας με τον Παρασκευά Καρασούλο;

Δύσκολο να ξεχωρίζεις τα «παιδιά» σου.

(Αν και αυτά τα «παιδιά» έχουν γονείς τούς δημιουργούς.)

Αγαπώ ιδιαίτερα αυτή τη δουλειά, τα τραγούδια μουσικά και στιχουργικά είναι, αυτό που λέμε, ένα κι ένα.

Μία αδυναμία, όμως, την έχω στο «Τα μάτια του ποιητή», λόγω του ιδιαίτερου στίχου του, αλλά και της συγκλονιστικής μουσικής, σύνθεση αποκάλυψη, του Γκωτιέ Βελισσάρη.

Ποια είναι τα επόμενα σχέδιά σας;

Τα επόμενά μου σχέδια, ευτυχώς πια, καταγράφονται σε πρώτο πληθυντικό. Είναι η προσπάθεια η δική μου, του Παρασκευά και της οικογένειας της Μικρής Άρκτου να κυκλοφορήσει ένας δίσκος για τον οποίο θα είμαστε περήφανοι. Και, βέβαια, ετοιμάζουμε και τις παραστάσεις μας στο Θέατρο ΡΑΝΤΑΡ. Και τα όνειρα μας:  σιγά σιγά, να τα βλέπουμε να πραγματοποιούνται. Και σε αυτά, δεν υπάρχει ταβάνι.