Τι ρόλο παίζει η Τουρκία;

Ενα πολύ σοβαρό θέμα είναι η ανοχή από την Δύση της επαμφοτερίζουσας στάσης της Τουρκίας. Που εφοδιάζει την Ουκρανία με φονικά drones, καταδικάζει την προσάρτηση της Κριμαίας λόγω των εκεί Τατάρων μουσουλμάνων αλλά, παράλληλα, κλείνει τα Στενά του Βοσπόρου, αφού πέρασε με ασφάλεια ολόκληρος ο Ρωσικός στόλος της Μαύρης Θάλασσας, επιτρέπει στη Ρωσία την χρήση του εθνικού της εναέριου χώρου κ’ αφήνει την διακίνηση εμπορικών προϊόντων από και προς τις ρωσικές αγορές!

Κι’ επιβραβεύεται μάλιστα κι από τις δύο πλευρές, με την αποδοχή της Αττάλειας σαν μέρους για πραγματοποίηση ειρηνευτικών διαπραγματεύσεων! Δεν μπορεί αυτό να μείνει χωρίς εξήγηση από το ΝΑΤΟ και τις δυτικές πρωτεύουσες. Αν αυτή η στάση γίνεται δεκτή γιατί άλλες χώρες, όπως η δική μας λ.χ. και η Πολωνία, να συγκεντρώνουν την οργή της Μόσχας;

Η ηγεσία λοιπόν του δυτικού κόσμου οφείλει να δώσει πολλές εξηγήσεις για όσα συμβαίνουν… Η συμπεριφορά της Τουρκίας, και ιδιαίτερα η επιβράβευσή της από όλους συνιστά πραγματική πρόκληση. Προσβάλλει τις άλλες δημοκρατικές χώρες της Δύσης που πέραν των άλλων υφίστανται καίρια οικονομικά πλήγματα στις οικονομίες τους..

Ιδιαίτερα η Γερμανία. Που αν δεχθεί να συμμετάσχει στο εμπάργκο της Δύσης κατά των ρωσικών εξαγωγών ενέργειας θα θέσει σε κίνδυνο το σύνολο της βαριάς εθνικής της βιομηχανίας. Αλλά θα εξοντώσει οικονομικά και το μεγαλύτερο μέρος από τα  μεσαίου εισοδήματος νοικοκυριά της χώρας.  Η Τουρκία όμως έχει αυτοεξαιρεθεί από κάθε μέτρο κατά της Ρωσίας. Με το επιχείρημα πως έχει σημαντικές οικονομικές συναλλαγές μαζί της (τουρισμός, ενέργεια, εξαγωγές)!! Δηλαδή, σύμφωνα με την Αγκυρα, μόνο χώρες που δεν θα χάσουν τίποτε θα πρέπει να μετέχουν στο μπουϊκότ κατά της Ρωσίας. Και όλα αυτά τα υποστηρίζει μια χώρα μέλος του ΝΑΤΟ  που μετέχει στις αποφάσεις του και του οποίου η ηγεσία την χαϊδεύει και την υποστηρίζει.

Κοντά σε όλα αυτά η Τουρκία,  προφανώς με τις ευλογίες της Ευρώπης και της Ουάσινγκτον  οργάνωσε τις συνομιλίες των Υπ. Εξωτερικών Ρωσίας και Ουκρανίας στην Αττάλεια. Γιατί επέλεξαν όλοι αυτοί την Τουρκία; Δεν είναι φανερό πως έτσι καλλιεργείται ένα κλίμα επιβράβευσης για όποια χώρα κινείται «εκ του ασφαλούς», εξασφαλίζοντας για τον εαυτό της την ανοχή όλων των πλευρών για κάθε κίνηση προστασίας των στενών δικών της συμφερόντων;

Τέτοιες κινήσεις είναι μάλλον αδιανόητες για όσες χώρες τηρούν τις συμμαχικές τους υποχρεώσεις ζημιώνοντας στην πορεία σημαντικά δικά τους συμφέροντα. Δεν οφείλει το ΝΑΤΟ να πάρει θέση και να ξεκαθαρίσει την στάση και τις επιλογές του;