Κονσταντίν Σιμόνοφ: Μέσα στα πυρά μ’ έσωσε η αναμονή σου

Ο ρώσος πολεμικός ανταποκριτής, συγγραφέας (και θεατρικών έργων) και ποιητής Κονσταντίν Σιμόνοφ (Αγία Πετρούπολη 1915 – Μόσχα 1979) κατόρθωσε να περιγράψει με τον πλέον γλαφυρό τρόπο την εποποιία του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου, τη γιγαντομαχία της ΕΣΣΔ με τη ναζιστική Γερμανία κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Χάρη στις διασυνδέσεις του με το σοβιετικό καθεστώς και την προσωπική φιλία του με τον Στάλιν ο Σιμόνοφ, ισχυρός άνδρας της Εταιρείας Σοβιετικών Λογοτεχνών και αρχισυντάκτης διαφόρων λογοτεχνικών εντύπων, απέκτησε τεράστια δύναμη.

Ο Σιμόνοφ, που στις αρχές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου έγραφε για την Krasnaya Zvezda, την εφημερίδα του Κόκκινου Στρατού, έφθασε στο βαθμό του συνταγματάρχη και έλαβε μέρος στη Μάχη του Βερολίνου.

Μετά το τέλος του πολέμου υπηρέτησε σε πρεσβείες του εξωτερικού (Ιαπωνία, ΗΠΑ, Κίνα) και εργάστηκε για την εφημερίδα Pravda.

«Περίμενέ με»

Το 1940, στη δίνη του πολέμου, ο διάσημος πολεμικός ανταποκριτής και λογοτέχνης Σιμόνοφ γνώρισε και ερωτεύτηκε μια σταρ του σινεμά, την πολύ αγαπητή στο κοινό ηθοποιό Βαλεντίνα Σερόβα.

Το καλοκαίρι του 1941, ενόσω βρισκόταν στο Δυτικό Μέτωπο, ο Σιμόνοφ έκανε ένα σύντομο πέρασμα από τη Μόσχα και φιλοξενήθηκε στο εξοχικό του συγγραφέα Λεβ Κασίλ, στο Περεντέλκινο, στα περίχωρα της σοβιετικής πρωτεύουσας.

Εκεί έγραψε το ποίημα «Περίμενέ με», χωρίς να έχει αρχικά κατά νουν να το δημοσιεύσει, επειδή το θεωρούσε πολύ προσωπικό. Όμως, όταν συνειδητοποίησε ότι το ποίημα αυτό θα μπορούσε να γίνει φάρμακο για τη θλίψη των συζύγων, ο Σιμόνοφ πήρε την απόφαση να το δώσει στον Τύπο.

Έτσι, το «Περίμενέ με» του Σιμόνοφ δημοσιεύτηκε στην Pravda το Δεκέμβριο του 1941.

Ο Σιμόνοφ στο Βερολίνο το 1967

«Περίμενέ με»

Περίμενέ με, θα γυρίσω,

θέλω πολύ να περιμένεις,

περίμενε, σαν σε μελαγχολεί

η χρυσή βροχή,

περίμενε, σαν πέφτουνε τα χιόνια,

περίμενε στις ζέστες,

ακόμα κι όταν οι άλλοι

δεν περιμένουν πια.

Περίμενε, κι όταν δε φθάνουν γράμματα

από τόπους μακρινούς,

περίμενε, κι αν όλοι έχουν βαρεθεί

αυτούς που περιμένουν.

Περίμενέ με, θα γυρίσω,

δεν εύχονται όλοι το καλό

όσοι το ξέρουν σίγουρα,

πως πρέπει να ξεχάσεις.

Άσε να το πιστεύουνε η μάνα και ο γιος μου,

πως πια δε θα γυρίσω,

άσε να το πιστεύουνε οι κουρασμένοι φίλοι,

να κάθονται μπρος στη φωτιά,

πικρό κρασί να πίνουν

μνημόσυνο ψυχής…

Περίμενε. Να μη βιαστείς

μαζί τους για να πιεις.

Περίμενέ με, θα γυρίσω

σε πείσμα όλων των θανάτων.

Όποιον δεν περιμένει,

ας τον να λέει: «ήταν τυχερό».

Γιατί δε θα το νοιώσουνε όσοι δεν περιμένουν,

πως μέσα στα πυρά

μ’ έσωσε

η αναμονή σου.

Μονάχα εσύ κι εγώ

θα ξέρουμε πως γύρισα,

επειδή ήξερες όπως κανείς

εσύ να περιμένεις.

Απόδοση: Ελένη Κατσιώλη

*Το ανωτέρω ποίημα και οι πληροφορίες που αφορούν τη ζωή και το έργο του Κονσταντίν Σιμόνοφ προέρχονται από το βιβλίο «Ζωντανοί και νεκροί» (μυθιστόρημα του Σιμόνοφ σε μετάφραση Άρη Αλεξάνδρου, εκδόσεις Γκοβόστη, 2017).