Δημήτρης Παπάζογλου: «Ήταν η μοίρα μου η Αλίκη Βουγιουκλάκη»
«Έκανε 50 χρόνια πρωταθλητισμό και έπαθε το συκώτι της από το στρες να διατηρήσει αυτό τον πρωταθλητισμό». Αποκαλύψεις για την «εθνική σταρ».
- Κίνα: Αυτοκίνητο έπεσε επάνω σε πλήθος έξω από δημοτικό σχολείο – Τουλάχιστον 10 τραυματίες
- Θα «σπάσει» η Ελλάδα το καλούπι του δεξιού λαϊκισμού στην ΕΕ;
- Η υπερθέρμανση του πλανήτη κοστίζει ζωές - Για πρώτη φορά επιστήμονες υπολογίζουν τους θανάτους
- Το ΠΑΣΟΚ πολιορκεί το κέντρο που «χάνει» η ΝΔ και τη βαφτίζει «γαλάζιο ΣΥΡΙΖΑ»
Μια συνέντευξη εφ΄όλης της ύλης παραχώρησε στο περιοδικό ΟΚ! ο Δημήτρης Παπάζογλου.
Ο επιτυχημένος χορευτής και χορογράφους, που έχει συνεργαστεί με όλους τους μύθους του ελληνικού κινηματογράφου, μίλησε για την καριέρα του, τις θυσίες που έχει κάνει αλλά και για την Αλίκη Βουγιουκλάκη.
Ακολουθεί ένα απόσπασμα από τα όσα είπε:
Από το Θέατρο Ακροπόλ στη Λωζάνη
«Έμαθα χορό στη σχολή Ζουρούδη. Έκανα ρυθμική και μπαλέτο. Η δασκάλα μου με ξεχώρισε αμέσως γιατί φαίνεται πως κάτι είχα. Τότε, για να μπορώ να πληρώνω τη σχολή –400 δραχμές τον μήνα–, έπιασα δουλειά σαν μπογιατζής. Ήταν σπάνιο εκείνη την εποχή τα αγόρια να μαθαίνουν χορό. Στην αίθουσα ήταν ακόμη ένα αγόρι, ο Πάρης, ο οποίος ήταν πιο μεγάλος από μένα και δούλευε ήδη ως χορευτής. Ύστερα από λίγο πήρα την απόφαση να σταματήσω γιατί δεν έφταναν τα χρήματα να πληρώσω τη σχολή. Η δασκάλα μου με αναζήτησε. Μου είπε «παιδί μου, μείνε εδώ και μη σε ανησυχεί τίποτα». Αυτή τη γυναίκα τη θεωρώ την καλή μου μοίρα.
Στη συνέχεια βγήκα στο Θέατρο Ακροπόλ ως χορευτής στο μπαλέτο. Έπαιρνα 75 δραχμές την ημέρα. Έμεινα για τρεις σεζόν, μέχρι που μου έδωσε η δασκάλα μου υποτροφία για να φύγω στο εξωτερικό. Βρέθηκα στη Λωζάνη της Ελβετίας, σε μια ομάδα χορευτών από όλο τον κόσμο. Ήταν γύρω στα 40-50 άτομα. Κάποια στιγμή η ομάδα διαλύθηκε, εγώ όμως δεν θέλησα να γυρίσω πίσω. Έμεινα στη Λωζάνη και έκανα διάφορες δουλειές για να πραγματοποιήσω το όνειρό μου, όπως το να μοιράζω εφημερίδες από σπίτι σε σπίτι. Και έτσι κέρδιζα 15 ελβετικά φράγκα.
Πολλές θυσίες. Έχω μείνει νηστικός για να μπορώ να αγοράσω ρούχα. Και ,ξέρεις, αυτό το πάθος που είχα δεν μου έχει φύγει ακόμα. Και ίσως ο λόγος που δεν έγινα πλούσιος από αυτή τη δουλειά είναι γιατί πάντα αντιλαμβάνονταν το πάθος μου. Έπρεπε να είμαι πιο κυνικός, πιο σκληρός, πιο αδιάφορος. Αλλά το πάθος δεν με άφηνε. Αυτό, αν θέλεις, είναι ένα παράπονό μου, ότι η δουλειά του χορογράφου ποτέ δεν είχε οικονομικό αντίκρισμα. Σήμερα στο πρόγραμμα των θεάτρων τον χορογράφο τον βάζουν προτελευταίο, πριν από τους φωτιστές. Αυτή είναι η ιεραρχία, η οποία βγαίνει από το Εθνικό Θέατρο. Θεωρώ πως οι μοναδικοί άνθρωποι που έχουν βγάλει χρήματα από τον χορό είναι ο Φώτης Μεταξόπουλος και ο Φωκάς Ευαγγελινός σε μια χρυσή εποχή».
Η συνεργασία με την Αλίκη Βουγιουκλάκη
«Δεν θέλω να κλαφτώ αλλά δεν έβγαλα τα χρήματα που μου αναλογούσαν. Θα πω μια κουβέντα, χωρίς αυτό να φανεί μίζερο και αχάριστο: Εγώ την πλήρωσα την καριέρα μου. Με την έννοια ότι ξόδευα λεφτά για να μπορεί η εμφάνισή μου να είναι καλύτερη. Το 1980 που έκανα την πρώτη μου δουλειά με την Αλίκη Βουγιουκλάκη –την Εύθυμη χήρα– στο καλοκαιρινό Άλσος είχα τεράστια επιτυχία. Παρ’ όλα αυτά, όταν τελείωσε σεζόν, δεν χτύπησε το τηλέφωνο.
Στην Ελλάδα σε τιμωρούν για την επιτυχία. Υπάρχει μια νοοτροπία, εκεί που σε θαυμάζουν και σε βοηθάνε, ξαφνικά σε φθονούν. Θέλουν να γκρεμίσουν αυτό που οι ίδιοι έχτισαν. Το ίδιο έπαθε και η Αλίκη Βουγιουκλάκη και τη φέρνω ως παράδειγμα γιατί η γυναίκα αυτή έκανε πενήντα χρόνια πρωταθλητισμό και αν έπαθε το συκώτι της, το έπαθε από το στρες να διατηρήσει αυτό τον πρωταθλητισμό. Δεν υπήρξε εφάμιλλή της. Ήταν πάντα μόνη της, στη μοναξιά της κορυφής».
Διαβάστε περισσότερα στο ΟΚ! που κυκλοφορεί με «Τα Νέα Σαββατοκύριακο»
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Ακολουθήστε το in.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις