Ήταν από τους ανθρώπους που ταυτίστηκαν με τον Μάη του 1968. Άλλωστε, η οργάνωσή της οποίας ήταν ηγετικό στέλεχος, JCR (Επαναστατική Κομμουνιστική Νεολαία) ήταν από τα ρεύματα που πρωταγωνίστησαν στην έκρηξη της νεολαίας. Όμως, η πολιτική του διαδρομή και είχε ξεκινήσει πολύ νωρίτερα και συνεχίστηκε μέχρι το τέλος της ζωής του.
Γεννημένος το 1941 στο Παρίσι, παιδί μιας εβραϊκής οικογένειας με καταγωγή από την Ουκρανία, οι γονείς του θα τον κρύψουν σε ένα επαρχιακό χωριό στη διάρκεια της Κατοχής.
Έφηβος θα στρατευτεί στην νεολαία του Κομμουνιστικού Κόμματος Γαλλίας και θα αναδειχτεί σε στέλεχος της φοιτητικής της οργάνωσης. Πολύ νωρίς θα εργαστεί στα δίκτυα αλληλεγγύης στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα της Αλγερίας και το FLN, ενώ αργότερα θα πρωτοστατήσει στις κινητοποιήσεις κατά του πολέμου στο Βιετνάμ.
Θα συνδεθεί με την Δ’ Διεθνή και θα γίνει μέλος του γαλλικού τμήματός της, ενώ παράλληλα συνέχισε να δραστηριοποιείται στην Ένωση Κομμουνιστών φοιτητών. Το 1966 θα παίξει καθοριστικό ρόλο στην ίδρυση της JCR (Επαναστατικής Κομμουνιστικής Νεολαίας), που θα συσπειρώσει ένα κρίσιμο δυναμικό που αναζητούσε μια πιο μαχητική γραμμή, στα αριστερά του Κομμουνιστικού Κόμματος. Παράλληλα, θα αναζητήσει επαφές με αντίστοιχα ρεύματα σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, όπως το SDS στη Γερμανία, που είχε για ηγετική φυσιογνωμία τον χαρισματικό Ρούντι Ντούτσκε.
Ο Αλαίν Κριβίν στο πλευρό του Ρούντι Ντούτσκε
Όταν ξέσπασε ο Μάης του 1968 και από μια φοιτητική κινητοποίηση μετατράπηκε στη μεγαλύτερη απεργία στην ιστορία της Γαλλίας, ο Κριβίν ρίχτηκε μαζί με τα άλλα στελέχη της JCR στο κίνημα. Όταν η γαλλική κυβέρνηση διέλυσε τις οργανώσεις της επαναστατικής αριστεράς τον Ιούνιο του 1968, ανάμεσά τους και την JCR, o Κριβίν θα συλληφθεί και θα αποφυλακιστεί το φθινόπωρο. Λίγο μετά θα συμμετάσχει στην ίδρυση της LC, της Επαναστατικής Λίγκας, και θα συμμετάσχει ως υποψήφιος πρόεδρος στις προεδρικές εκλογές του 1969 και θα πάρει 1,1%.
Και η LC θα διαλυθεί με κυβερνητική απόφαση το 1973, ύστερα από τις μεγάλες συγκρούσεις της με νεοφασιστικές οργανώσεις. Θα τη διαδεχτεί η LCR, η Επαναστατική Κομμουνιστική Λίγκα.
Ο Κριβίν θα παραμείνει ενεργός όλα τα επόμενα χρόνια και θα είναι πάντα μια αναγνωρίσιμη φυσιογνωμία της Γαλλικής Αριστεράς και ταυτόχρονα στέλεχος της Δ΄ Διεθνούς. Δεν ήταν ποτέ ένα διανοούμενος μεγάλης εμβέλειας, όπως ήταν ο Ντανιέλ Μπεναΐντ ή ο Ανρί Βέμπερ, τα δύο άλλα πιο αναγνωρίσιμα τότε στελέχη της LCR, όμως ήταν πάντα συνεπής, στρατευμένος και με ιδιαίτερη οξυδέρκεια.
Ο Αλαίν Κριβίν στο πλευρό του Ντανιέλ Μπενσαΐντ και του Ανρί Βεμπέρ
Θα εκλεγεί ευρωβουλευτής το 1999, ως τμήμα μιας κοινής λίστας με την LO (την Εργατική Πάλη, την άλλη μεγάλη οργάνωση του γαλλικού τροτσκισμού), ενώ το 2002 και το 2007 θα ρίξει το βάρος του στην υποψηφιότητα του Ολιβιέ Μπεζανσενό. Το 2009 θα συμμετάσχει ενεργά στην διαδικασία αυτοδιάλυσης της LCR και μετασχηματισμού της στο NPA, το Νέο Αντικαπιταλιστικό Κόμμα.
Σταδιακά θα αποστραβηχτεί από την πιο ενεργό δημόσια παρουσία, όμως παρέμεινε πάντα στρατευμένος. Ιδιαίτερα στη γαλλική πολιτική σκηνή, όπου μεγάλο μέρος των επώνυμων στελεχών του Μάη του 1968 πέρασαν μάλλον στην αντίπερα όχθη (ακόμη και ο σύντροφός του Ανρί Βεμπέρ θα περάσει στο Σοσιαλιστικό Κόμμα), ο Κριβίν ξεχώριζε γιατί ποτέ δεν εγκατέλειψε τα όρια της «αριστεράς της αριστεράς», κάτι που εξηγεί και το μεγάλο σεβασμό με τον οποίο αντιμετωπιζόταν.
Οι θιασώτες της δημοσιονομικής πειθαρχίας στη Γερμανία συνειδητοποιούν ότι δεν μπορούν να κυβερνήσουν με το «φρένο του χρέους» να τους δένει τα χέρια. Καιρός ήταν.
Δικαστήριο της Ελβετίας αποφάσισε πως ένα ρολόι που κλάπηκε από τον Τζον Λένον, πωλήθηκε, μεταπωλήθηκε και δημοπρατήθηκε, ανήκει στη χήρα του, Γιόκο Όνο.
Με τρομερό Φουρνιέ (20π.) και εξαιρετικούς Βεζένκοφ και Βιλντόζα, ο Ολυμπιακός πήρε το θρίλερ απέναντι στη Μακάμπι με 94-91 και πέτυχε την 7η νίκη του στη Euroleague και 5η σερί.
Το πολυαναμενόμενο sequel του Μονομάχου μπαίνει στην κινηματογραφική αρένα με το βραβευμένο με το Χρυσό Λέοντα στη Βενετία Πέδρο Αλμοδοβάρ να διεκδικεί το δικό του -αφοσιωμένο- κοινό.
