Σε μια κρυφή γωνιά της μνήμης μας πρέπει να έχουμε αποθηκευμένα μπόλικα terabytes διαφημιστικού υλικού. Τα spot και οι καταχωρίσεις που εκόντες-άκοντες έχουμε παρακολουθήσει στη διάρκεια της ζωής μας – ή έστω, τα καλύτερα ανάμεσά τους, που τράβηξαν την ειλικρινή μας προσοχή και που ίσως χαιρόμασταν όταν τα (ξανα)βρίσκαμε μπροστά μας) -, βρίσκονται πάντα τακτοποιημένα σε κάποιο σημείο του υποσυνειδήτου μας, έτοιμα να επιστρέψουν σε μια στιγμή με το κατάλληλο ερέθισμα. Κι όταν πράγματι επανέρχονται, έχουν την τάση να μας προκαλούν πιο έντονο αίσθημα νοσταλγίας από ό,τι θα περιμέναμε.

Δεν είναι καθόλου παράξενο. Μαζί με τις τηλεοπτικές, έντυπες ή και κινηματογραφικές αναπαραστάσεις αγαπημένων μας προϊόντων, φέρνουν στην επιφάνεια προσωπικές αναμνήσεις της περιόδου της πρώτης κυκλοφορίας τους – την παιδική μας λαχτάρα για ένα μπισκότο Μιράντα, την παλιά επιμονή μας σε εκείνο το μάλλον ατυχές κούρεμα που μοιραζόμασταν με τον νεαρό που απολάμβανε τα Caprice του στην οθόνη – αλλά και ολόκληρες εποχές.

Όταν μιλάμε δε για τις διαφημίσεις μιας επιχείρησης που έχει πίσω της έναν αιώνα ζωής, όπως η εταιρεία ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, το τελευταίο γίνεται ακόμη πιο ισχυρό. Και το πλούσιο υλικό που έχει αναρτήσει στην επετειακή ενότητα της ιστοσελίδας της για τα εκατοστά της γενέθλια (μπορείτε να τη βρείτε εδώ), θα μπορούσε να γίνει το αντικείμενο διδακτορικής διατριβής – ή για να είμαστε ακριβείς, τουλάχιστον δύο διδακτορικών διατριβών.

Ένας μελετητής της επικοινωνίας θα εστίαζε στη διαχρονική ευφυΐα της εταιρείας – ή μάλλον των ανθρώπων που την απαρτίζουν – που έχει καταφέρει από ιδρύσεώς της να αξιοποιεί στο μέγιστο τα διαφημιστικά εργαλεία, από την κατάλληλη επιλογή του target group, μέχρι τη συνεργασία με σημαντικούς καλλιτέχνες της εκάστοτε εποχής, όπως ο Όθων Περβολαράκης και ο Σταμάτης Πολενάκης. Αξιοσημείωτη, παρεμπιπτόντως, είναι και η επιλογή της αγγλικής γλώσσας για διαφημιστικό υλικό της δεκαετίας του ’20 που απευθυνόταν σε… ελληνόφωνο κοινό, με στόχο την ανάδειξη του ευρωπαϊκού χαρακτήρα των άγνωστων ακόμη στην Ελλάδα μπισκότων.

Ένας κοινωνιολόγος, από την άλλη, θα είχε πολλά να πει για τη μεταμόρφωση της ελληνικής κοινωνίας – επομένως και των αναπαραστάσεών της – από τη μόδα, τα χτενίσματα και τη διασκέδαση, μέχρι την κατάσταση και τις προοπτικές της οικονομίας και επομένως τις φιλοδοξίες των ανθρώπων που τη συναποτελούσαν.

Από την πλευρά μας, μπορούμε απλώς να απολαύσουμε το ιστορικό υλικό, να θυμηθούμε τις ημέρες που κρύβαμε τη συσκευασία με τα Γεμιστά από τους συμμαθητές μας, αλλά και να παρακολουθήσουμε με περιέργεια τις διαφημίσεις που έπαιζαν πριν τη γέννηση της ιδιωτικής τηλεόρασης – ή και πριν τη διάδοση της τηλεόρασης εν γένει στα ελληνικά σπίτια.

Εσύ πόσες από τις παρακάτω διαφημίσεις θυμάσαι;

Προφανώς και δεν έχεις ξεχάσει τις πρόσφατες… παρεμβάσεις του Γιώργου Καπουτζίδη σε εκείνους που δεν φροντίζουν αρκετά την καθημερινή τους διατροφή:

.

Ούτε την πρώτη διαφήμιση με πρωταγωνιστή youtuber – και συγκεκριμένα, τον Νο1 youtuber σε Ελλάδα και Κύπρο, τον 2J, σε ένα spot που μας σύστησε στις ικανότητές του στην… trap:

.

Αντίστοιχα αξιομνημόνευτο, αν και πρόσφατο, το spot που στηρίζεται σε μια καθολική ελληνική αλήθεια. Στο γεγονός ότι όλοι μας έχουμε τουλάχιστον μια… μολυβοθήκη από συσκευασία Caprice:

.

Το 2016 ήταν η χρονιά που τα Πτι-Μπερ απέκτησαν πρόσωπο, επειδή έχουν πολλά να σου πουν:

.

Το 2006 τα Cream Crackers έβγαλαν φτερά, επειδή ήταν και παραμένουν τόσο ελαφριά:

.

Πόσων ετών ήσουν όταν άκουσες πρώτη φορά «Τα πιο ωραία Γεμιστά»;

.

Θυμάσαι την ανατροπή στο τέλος αυτής της διαφήμισης για τις Φρυγανιές Χωριάτικες από το μακρινό 2000;

.

Τη δεκαετία του ’90, τα Krispies ομορφαίνουν τις μέρες του Μιχάλη Ρέππα:

.

Στα ‘80s, όλοι ήθελαν Πτι-Μπερ ή τίποτα:

.

Δεν ξέρουμε για εσένα, αλλά αυτός ο κύριος έχει εθιστεί στη γεύση των Cream Crackers ήδη από τη δεκαετία του ’70:

.

Μπορεί οι περισσότεροι να μην έχουμε αναμνήσεις από τα ‘70s, όμως αυτή η διαφήμιση μάς κάνει να ευχόμαστε να τα είχαμε ζήσει:

.

Την ίδια δεκαετία, τα Πτι-Μπερ αποκτούν για πρώτη φορά την αεροστεγή και χρυσή συσκευασία, όπως τους αξίζει – και προφέρονται με… την έμφαση της εποχής:

.

Στα ‘60s η τηλεόραση δεν είχε κατακτήσει ακόμη τα ελληνικά σπίτια. Για αυτό και τα μπισκότα Παπαδοπούλου είχαν επιλέξει τη μεγάλη οθόνη, παρωδώντας τα ήθη της εποχής και επαινώντας την ήδη διαχρονική επιλογή των Ελλήνων:

.

Ήδη από τη δεκαετία του 1950, η εταιρεία ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ έχει δημιουργήσει ένα διαφημιστικό ντοκιμαντέρ, όπου μεταξύ άλλων προβάλλεται το καινούργιο τότε εργοστάσιο της Πέτρου Ράλλη, αλλά και η αδυναμία μικρών και μεγάλων να αντισταθούν στα Πτι-Μπερ:

.

Για προφανείς λόγους, τα ‘40s μένουν κενά από διαφημιστικό υλικό. Όμως η δεκαετία του 1930 είχε να επιδείξει κομψοτεχνήματα, όπως αυτή η καταχώριση που συχνά πρωταγωνιστεί σε ρετρό διακοσμήσεις του σήμερα:

.

Το πιο εντυπωσιακό, ωστόσο, είναι η επένδυση της εταιρείας ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ στη διαφήμιση, ήδη από τα πρώτα της βήματα στην Ελλάδα, με ένα από τα πιο ενδιαφέροντα δείγματα να είναι αυτή η διαφημιστική αφισέτα του καλλιτέχνη Όθωνα Περβολαράκη από το 1925:

.

Αν οι μεταμορφώσεις των αγαπημένων σου συσκευασιών από τη μια δεκαετία στην άλλη σου τράβηξαν την προσοχή – ή αν απλώς θέλεις να δεις τις δεκάδες ακόμη διαφημίσεις που δεν χώρεσαν σε αυτό το κείμενο – σίγουρα αξίζει μια επίσκεψη στην ενότητα για τα ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΥ 100. Εκεί θα βρεις και όλα τα λογότυπα που έχει υιοθετήσει κατά καιρούς η εταιρεία, τους σημαντικότερους σταθμούς της και πολύ ακόμη πλούσιο υλικό.

Headlines