Ποντάρουν όλοι – ή, τουλάχιστον, οι περισσότεροι – στον Μάριο Ντράγκι για να διαδραματίσει ηγετικό ρόλο προκειμένου να βγει η Ευρώπη «όρθια» και με τις λιγότερες δυνατές απώλειες από αυτή την περιπέτεια;

Η αλήθεια είναι ότι με τον Ολαφ Σολτς να μην έχει ακόμη πείσει (φίλους και αντιπάλους) ότι είναι άξιος διάδοχος της Ανγκελα Μέρκελ και ο ηγέτης που χρειάζεται η Γερμανία και με τον Εμανουέλ Μακρόν να ρίχνει (αναγκαστικά) το βάρος του το επόμενο διάστημα στις προεδρικές εκλογές της 10ης και 24ης Απριλίου, τα βλέμματα πέφτουν στον πρωθυπουργό της τρίτης μεγαλύτερης και ισχυρότερης χώρας της ΕΕ. Πολύ περισσότερο καθώς έχει αποδείξει ότι είναι άνθρωπος των μεγάλων κρίσεων.

Ως επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας στα χρόνια που οι συνέπειες της χρηματοπιστωτικής κρίσης κορυφώνονταν και απειλούσαν το «ευρωπαϊκό οικοδόμημα» (2011-2019), ο Ντράγκι έχει μείνει στην ιστορία για μία περίφημη φράση του: Το «θα κάνουμε ό,τι χρειαστεί» (whatever it takes) προκειμένου να διασφαλιστεί η επιβίωση και η σταθερότητα του ευρώ.

Στη συνέχεια, ως πρωθυπουργός της Ιταλίας από τον Φεβρουάριο του 2021, εν μέσω της πανδημίας που είχε σημαδέψει ανεξίτηλα τη χώρα του (ποιος μπορεί να ξεχάσει το Μπέργκαμο…), κατάφερε να την οδηγήσει σε πιο ήρεμα νερά μετά τη δεύτερη μεγάλη κρίση που κλήθηκε να διαχειριστεί από θέση ευθύνης, ηγούμενος μιας κυβέρνησης η οποία διαθέτει ευρύτατη πολιτική στήριξη.

Σήμερα και έχοντας δει τη φιλοδοξία του να μεταπηδήσει στην προεδρία να ναυαγεί, καθώς οι περισσότεροι εταίροι φοβήθηκαν ότι η απουσία του από το «τιμόνι» θα οδηγούσε σε μεγάλες πολιτικές αναταράξεις, ο επικεφαλής της ιταλικής κυβέρνησης δεν δίστασε να επαναλάβει τη φράση που είχε πρωτοπεί το 2011: «Μαζί θα κάνουμε ό,τι χρειαστεί για να προασπίσουμε την κυριαρχία της Ουκρανίας, την ασφάλεια της Ευρώπης και τη συνοχή της διεθνούς τάξης πραγμάτων η οποία βασίζεται στους κανόνες και τις αξίες που όλοι μοιραζόμαστε», είπε το μεσημέρι της 24ης Φεβρουαρίου. Λίγες ώρες, δηλαδή, αφότου ο Βλαντίμιρ Πούτιν είχε ανάψει το πράσινο φως για την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, πυροδοτώντας την τρίτη μεγάλη κρίση που βιώνει η Ευρώπη σε διάστημα σχεδόν μιας δεκαετίας.

Σε θέση «οδηγού»

Σε κάθε περίπτωση, λοιπόν, ο ρόλος που καλείται να διαδραματίσει ο Ντράγκι στις εξελίξεις είναι σημαντικός. Εχοντας πάρει την απόφαση να εφαρμόσει χωρίς «αστερίσκους» τις κυρώσεις της ΕΕ και συνολικά της Δύσης εις βάρος της Ρωσίας, μοιάζει πλέον να έχει στρέψει την προσοχή του στην Ευρώπη – όπου έχει καταστεί σαφές πως έχει γίνει ο «τρίτος πόλος», διευρύνοντας τον παραδοσιακό γαλλογερμανικό άξονα.

Την προηγούμενη εβδομάδα, μάλιστα, στο πλαίσιο της έκτακτης και άτυπης Συνόδου Κορυφής των Βερσαλλιών, δεν δίστασε θα θίξει ένα καίριο όσο και καυτό θέμα, το οποίο έχει βρεθεί στην πρώτη γραμμή της επικαιρότητας, αλλά και στο επίκεντρο ενός νέου γύρου ενδοευρωπαϊκών αντιπαραθέσεων: τα έκτακτα μέτρα που πρέπει να ληφθούν ώστε να αντιμετωπιστούν οι συνέπειες του πολέμου.

«Είναι αναγκαίο να βρούμε έναν συμβιβασμό όσον αφορά την εξεύρεση των πόρων που απαιτούνται, καθώς δεν υπάρχει περιθώριο στον εθνικό προϋπολογισμό. Χρειαζόμαστε μια ευρωπαϊκή απάντηση», είπε χαρακτηριστικά. Με τα λόγια αυτά, διεμήνυσε πρακτικά ότι στηρίζει την παράταση της «ευελιξίας» στην εφαρμογή των κανόνων του Συμφώνου Σταθερότητας για το χρέος και το έλλειμμα και πέρα από το 2022, ενώ ουσιαστικά «έκλεισε το μάτι» σε έναν νέο γύρο έκδοσης ευρωομολόγων – κάτι που υποστηρίζει ήδη η Γαλλία, δεν δέχονται όμως οι χώρες του ευρωπαϊκού Βορρά, συμπεριλαμβανομένης της Γερμανίας.

Σε αυτό το φόντο, η σημερινή σύνοδος που έχει συγκαλέσει στη Ρώμη με τους ηγέτες των άλλων χωρών του Νότου – Ισπανίας, Πορτογαλίας και Ελλάδας (ο Κυρ. Μητσοτάκης θα παρακολουθήσει μέσω βίντεο, λόγω Covid-19) – αποκτά ιδιαίτερη σημασία.

Headlines