Ανταρτοπόλεμος

Μπορεί να έχει τη σημασία του ή να πρόκειται απλώς για δημοσκοπική άσκηση με στόχο μια ευρύτερη καταγραφή του κλίματος. Από τις αρχές του χρόνου, ωστόσο, μια εταιρεία ερευνών στις δικές της μετρήσεις βάζει πλέον και μια λίστα ονομάτων για τον ΣΥΡΙΖΑ μετά τον Αλέξη Τσίπρα. Στην πραγματικότητα πρόκειται για λίστα με συγκεκριμένα στελέχη της Κουμουνδούρου που «ζυγίζονται» από καιρό για τη δημοφιλία τους – τώρα μετρούνται και ως πιθανοί διάδοχοι. Ο κατάλογος περιλαμβάνει τον Ευκλείδη Τσακαλώτο, τον Δημήτρη Τσακαλώτο, την Εφη Αχτσιόγλου, ακόμη και τον Νίκο Παππά. Η πίτα από τη μέτρηση δεν περιλαμβάνεται στα αποτελέσματα που δημοσιοποιούνται, αλλά από αυτά είναι σαφές ότι η εικόνα της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν βελτιώνεται με οποιαδήποτε επιλογή. Αυτό ίσως εξηγεί και γιατί ουδείς στην Κουμουνδούρου δημιουργεί ομίχλη για τις αντοχές της κομματικής ηγεσίας. Αν ανοίξει ο κύκλος της ανοικτής ή υπόγειας αμφισβήτησης για τον Τσίπρα, θα ανοίξει μετά τις εκλογές. Ο «ανταρτοπόλεμος» στην Κουμουνδούρου είναι ένα άλλο ζήτημα – κι αυτός έχει ήδη ξεκινήσει.

Προφανώς ο χρόνος των εκλογών καθορίζει και τις κινήσεις. Οι εκτιμήσεις της Ομπρέλας ότι οι κάλπες δεν βρίσκονται κοντά, τουλάχιστον δεν ηχεί εκλογικός συναγερμός έως τις καλοκαιρινές διακοπές, βάζουν σε εφαρμογή νέες τακτικές. Τα διαδοχικά χτυπήματα του Ευκλείδη Τσακαλώτου, που ερμηνεύονται χωρίς δυσκολία ως διαφοροποίηση από τον Τσίπρα, αλλά που ταυτόχρονα ισορροπούν στα όρια της κομματικής γραμμής, δεν αποσυνδέονται από αυτόν τον σχεδιασμό. Ο Τσακαλώτος αποδομεί μεν τα κυβερνητικά μέτρα, αλλά δεν θέλει να μπλέξει και με τα «ψίχουλα» της ηγεσίας. Η δική του αντιπολίτευση κινείται θεωρητικώς σε άλλο πλαίσιο, με τεχνοκρατική λογική. Μπορεί να απαντήσει σε όποιον προβάλει ενστάσεις, εντός ή εκτός του κομματικού στερεώματος. Αλλά στο τέλος της ημέρας γνωρίζει κι εκείνος καλά πως αυτό που μένει είναι ότι δεν λέει τα ίδια πράγματα με τον Τσίπρα.

Είναι ξεκάθαρο ότι όσο ο εκλογικός ορίζοντας παραμένει ανοικτός, η αξιωματική αντιπολίτευση θα έχει πρόβλημα πορείας. Εστω κατ’ ανάγκη, οι κάλπες θα μπορούσαν να συσπειρώσουν την κομματική πυραμίδα από την κορυφή μέχρι τη βάση. Το Συνέδριο που έπεται μέσα στον Απρίλιο δεν ενισχύει τη συνεκτικότητα, αντιθέτως τροφοδοτεί υπογείως ένα συγκρουσιακό κλίμα, αφού στο Τάε Κβον Ντο του Φαλήρου θα κριθεί – με τις ποσοστώσεις του – κι ένα παιχνίδι εξουσίας που αφορά την επόμενη ημέρα.

Μέχρι τότε, ο Τσακαλώτος θα συνεχίσει να εκπέμπει το σήμα ότι δεν είναι ίδιος με τον Τσίπρα. Το ερώτημα «γιατί το κάνει» έχει ήδη απαντηθεί από τους περισσότερους στην Κουμουνδούρου: ο Τσακαλώτος δεν θέλει να ψηλώσει απέναντι στον αρχηγό και να μετρηθεί μαζί του. Επιδιώκει να κοντύνει τον Τσίπρα. Αν το Συνέδριο διαμορφώσει νέους συσχετισμούς δυνάμεων, η αντιπαράθεση μπορεί να λάβει πολεμικά χαρακτηριστικά. Διαφορετικά, θα συνεχιστεί ένα «αντάρτικο» – για όσο θα το ανέχεται ο Τσίπρας.

Στην πραγματικότητα, η εκλογική ομίχλη είναι μεγαλύτερο πρόβλημα για τον Τσίπρα σε σχέση με τον Τσακαλώτο, τους 53 και την Ομπρέλα. Το τελευταίο σήμα του Κυριάκου Μητσοτάκη, κατά την παρουσίαση του τριπλού «πακέτου» κοινωνικής στήριξης από το κύμα της ακρίβειας, δεν έφερε πιο κοντά τις κάλπες. Οι πρωθυπουργικές αναφορές στον ανηφορικό δρόμο που έχει μπροστά της η χώρα δείχνουν ότι για εκλογές θα ξαναμιλήσουμε τουλάχιστον από το φθινόπωρο. Ο Τσίπρας παραμένει εγκλωβισμένος στο αίτημα για εκλογές, χωρίς να τις επιθυμεί ή να είναι προετοιμασμένος για κάλπες. Ενδεχομένως, με φόντο τον εκλογικό θόρυβο της Κουμουνδούρου, να έρθει το επόμενο χτύπημα του Τσακαλώτου, αφού σε μια περίοδο διεθνούς αστάθειας και ανασφάλειας και με τις εξελίξεις να είναι ραγδαίες η συζήτηση για πρόωρες κάλπες δεν συνθέτει μια εικόνα υπευθυνότητας. Χωρίς να προσκαλεί τον Τσίπρα στο ρινγκ, ο Τσακαλώτος ξέρει ότι έχει βρει το αδύνατο σημείο του…