Είναι πόλεμος, ανόητοι. Είναι νεκροί, ξεριζωμένοι και δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία

Το πόσο σπουδαίος φωτογράφος είναι ο Αρης Μεσσίνης και πόσο άξιος συνεχιστής μεγάλων φωτογράφων, όπως ο Γιάννης Μπεχράκης, δεν χρειάζεται η ταπεινή άποψή μου για να το επιβεβαιώσει.

Οι φωτογραφίες του από τον πόλεμο στην Ουκρανία είναι συγκλονιστικές και οι αναρτήσεις που κάνει στη σελίδα του στο Facebook είναι πραγματική γροθιά στο στομάχι.

Ευτυχώς που υπάρχουν οι φωτογραφίες, οι κάμερες, οι αυτόπτες μάρτυρες προκειμένου να αντιληφθούμε όλοι εμείς από τον καναπέ του ασφαλούς σπιτιού μας, τι σημαίνει πόλεμος.

Οι γενιές όλες που δεν έζησαν κάποιο πόλεμο, παρά μόνο βλέποντάς τον από την τηλεόραση ας δουν τι ακριβώς συμβαίνει.

Και κυρίως τι σημαίνει η δολοφονία ενός λαού από έναν ισχυρό ο οποίος βρίσκει διάφορα προσχήματα προκειμένου να δικαιολογήσει το έγκλημά του. Και που δυστυχώς έχει και φανατικούς υποστηρικτές – συνένοχους στο έγκλημα. Για σκεφτείτε. Σχεδόν το 40% του ελληνικού λαού (σύμφωνα με πρόσφατη δημοσκόπηση) δικαιολογεί την εισβολή στην Ουκρανία.

Γιατί είναι οι Ρώσοι φίλοι μας; Γιατί είναι Ορθόδοξοι Χριστιανοί; Γιατί το «ξανθό γένος» είναι πάντα φιλελληνικό; Γιατί πιστεύουμε πως όλα γίνονται επειδή υπάρχουν ναζί στην Ουκρανία;

Λένε ότι εκείνοι που ανεβάζουν φωτογραφίες από τον πόλεμο και τα θύματα το κάνουν προκειμένου να δημιουργήσουν ένα συγκινησιακό πλαίσιο. Να «παίξουν» με το συναίσθημα έτσι ώστε να κινητοποιήσουν την… οργή του κόσμου.

Με απλά λόγια, όσοι τολμάμε να δημοσιοποιήσουμε φωτογραφίες σαν κι αυτές από την εκπληκτική δουλειά του Αρη Μεσσίνη, είμαστε λίγο – πολύ «πράκτορες της Δύσης» που θέλουμε να συκοφαντήσουμε τον «καλό Πούτιν» ο οποίος εισέβαλε στην Ουκρανία για να την… αποναζιστικοποιήσει.

Δράττομαι, λοιπόν, της ευκαιρίας που μας δίνει ο κ. Μεσσίνης ο οποίος αναρτά τις φωτογραφίες του στο Facebook, να δανειστώ κάποιες από αυτές προκειμένου κι εγώ να κινητοποιήσω το συναίσθημα.

Γιατί πρέπει όλοι μας να έχουμε το συναίσθημα που λέει ότι ο πόλεμος είναι φρικτός, είναι τρομερός, είναι το «τέρας» που δεν πρέπει να το βλέπουμε συνέχεια και να συνηθίζουμε σε αυτό.

Γιατί δεν υπάρχουν δικαιολογίες στο έγκλημα, απ’ όποιον κι αν γίνεται. Είτε είναι οι εισβολείς του Πούτιν, είτε είναι τα ακροδεξιά τάγματα του Αζόφ, είτε είναι οι Αμερικανοί που βομβαρδίζουν τη Γιουγκοσλαβία, το Αφγανιστάν ή τη Συρία.

Γιατί δυστυχώς ο κόσμος προχωρά «με φωτιά και με μαχαίρι». Γιατί ο πόλεμος στην Ουκρανία, ο πρώτος σε ευρωπαϊκά εδάφη τον 21ο αιώνα είναι η απόδειξη ότι το ανθρώπινο είδος δεν εξελίσσεται.

Το αντίθετο μάλιστα. Οι φωτογραφίες που δημοσιεύω δείχνουν ότι πάμε πολλά χρόνια πίσω. Δείχνουν ότι τα όπλα κυριαρχούν και η πολιτική υποχωρεί.

Δείχνουν ότι οι διαπραγματεύσεις, η ειρηνική διευθέτηση των προβλημάτων έχουν αντικατασταθεί από τις οβίδες, τα drones και τους… υπερηχητικούς πυραύλους.

Και γράφουμε για όλα αυτά τα σύγχρονα όπλα που δοκιμάζουν οι Ρώσοι λες και παίζουμε κάποιο βιντεοπαιχνίδι.

Οι ανθρώπινες ζωές, όμως, δεν είναι παιχνίδι. Οι νεκροί δεν είναι κάποιο αστείο. Τα εκατομμύρια των ξεριζωμένων δεν είναι σειρά στο Netflix.

Και δεν χωράνε δικαιολογίες ρε γαμώτο γι’ αυτό το έγκλημα. Ο πόλεμος δεν έχει χρώμα, τη φρίκη δεν την ξεχωρίζουμε σε καλή και κακή.

Η σφαγή στη Σρεμπρένιτσα, ο βομβαρδισμός του Σεράγεβο, οι «εκκαθαρίσεις» στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ και στη Συρία και τώρα η Μαριούπολη, το Χάρκοβο, σε λίγες ημέρες και το Κίεβο.

Όλα είναι ίδια, καμιά διαφορά. Γιατί τα συμφέροντα των λίγων τα πληρώνουν πάντα οι λαοί.

Οσοι λοιπόν θέλουν να δικαιολογήσουν τον Πούτιν για τις σφαγές στην Ουκρανία, ας δουν αυτές τις φωτογραφίες. Ας αφουγκραστούν τις κραυγές του ουκρανικού λαού. Κι ας θυμηθούν το υπέροχο ποίημα του Martin Niemoeller:

«Όταν οι ναζιστές ήρθαν για να πάρουν τους κομμουνιστές, σιώπησα επειδή δεν ήμουν κομμουνιστής. 
Όταν φυλάκισαν τους σοσιαλδημοκράτες, σιώπησα γιατί δεν ήμουν σοσιαλδημοκράτης. 
Όταν ήρθαν να πάρουν τους συνδικαλιστές, σιώπησα γιατί δεν ήμουν συνδικαλιστής.
Όταν ήρθαν να πάρουν τους Εβαίους σιώπησα γιατί δεν ήμουν Εβραίος
Όταν ήρθαν να συλλάβουν εμένα, δεν υπήρχε πια κανείς για να διαμαρτυρηθεί».