Πόλεμος στην Ουκρανία: Η καρδιά του Χαρκόβου χτυπάει πλέον στο μετρό της πόλης

Ένα μπουκέτο από τουλίπες στέκεται στο παράθυρο ενός βαγονιού του μετρό, όπου η Vladlena Igorivna, η μητέρα της και οι δύο μικροί γιοι της κοιμούνται για περισσότερες από τρεις εβδομάδες. Είναι μια μικρή υπενθύμιση του έξω κόσμου σε μια σχεδόν εξ ολοκλήρου υπόγεια ζωή.

Οι βόλτες στις κυλιόμενες σκάλες για καθαρό αέρα είναι σπάνιες και σύντομες. Τα μάτια τους, τόσο συνηθισμένα στο νέο τους μισοσκότεινο περιβάλλον, πονούσαν στο φως του ήλιου. Οι γιοι της Nazar και Makar, φοβούνται να βρίσκονται έξω.

«Τα παιδιά ακούνε τις βόμβες να σκάνε και θέλουν γυρίσουν ξανά κάτω», εξήγησε η Igorivna, 31 ετών. «Κάθε μέρα θέλω να βγαίνω μια βόλτα, αλλά δεν μπορώ. Θέλω απλώς να πάω σπίτι».

Για σχεδόν έναν μήνα, χιλιάδες κάτοικοι του Χαρκόβου ζουν στους υπόγειους σταθμούς του μετρό της πόλης, όπου έχουν βρει καταφύγιο από τους καθημερινούς βομβαρδισμούς.

Στο Χάρκοβο, τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Ουκρανίας, τουλάχιστον οι μισοί από τους 1,4 εκατομμύρια κατοίκους του το έχουν εγκαταλείψει. Η πόλη είναι απόκοσμη και έρημη, το κέντρο της έχει καταστραφεί από πυραύλους που έχουν σκάσει γύρω από την τεράστια κεντρική της πλατεία, όπως μεταδίδει η Washington Post.

Για ορισμένους κατοίκους οι οποίοι παραμένουν στην περιοχή, το μετρό της πόλης, που έχει κατασκευαστεί για να αντέχει στον πυρηνικό πόλεμο, φαίνεται σαν το πιο ασφαλές μέρος. Τέντες και στρώματα είναι διάσπαρτα στις πλατφόρμες, ενώ τα βαγόνια του μετρό έχουν παρκάρει με τις πόρτες τους ανοιχτές. Τα παιδιά κυνηγούν το ένα το άλλο στις κυλιόμενες σκάλες, την αγαπημένη παιδική χαρά σε αυτό το υπόγειο χωριό.

Παρά να ανακοινώνει καθυστερήσεις των σταθμών, από τα ηχεία του μετρό ακούγονται πλέον οι ανακοινώσεις για τις αφίξεις της τροφοδοσίας.

Περίπου 25 άτομα κοιμούνται στο βαγόνι του μετρό της Igorivna, όπου τα ρούχα κρέμονται από τις κουπαστές και τα κιβώτια με τρόφιμα βρίσκονται στο πάτωμα. «Είμαστε εδώ για πολύ καιρό. είμαστε όλοι σαν μια μεγάλη οικογένεια», είπε.

Η Igorivna, μια ανύπαντρη μητέρα, λέει ότι είναι πολύ δύσκολο και επικίνδυνο να φύγεις. Δεν έχουν όχημα και ούτε πού να πάνε. Άλλωστε αυτή είναι η πόλη τους.

«Είμαστε άνθρωποι του Χαρκόβου μέχρι το κόκαλο», εξήγησε η μητέρα της, Yelena. «Είχαμε μια τόσο όμορφη πόλη. Βομβάρδισαν τον ζωολογικό κήπο μας, τις εκκλησίες μας. Βομβάρδισαν όλα τα όμορφα πράγματα που είχαμε».

Τα παράθυρα του διαμερίσματός τους ανατινάχτηκαν από έκρηξη.

Όπως πολλοί από τους ανθρώπους που έχουν καταφύγει στο σταθμό, βρίσκονται στο μετρό από την πρώτη μέρα του πολέμου, τις 24 Φεβρουαρίου. Τους ξύπνησε μια έκρηξη εκείνο το πρωί, αλλά δεν πίστευαν ότι ο πόλεμος είχε ξεκινήσει.

Όλοι νόμιζαν ότι θα ήταν εκεί μόνο μια ή δύο νύχτες.

Η Igorivna κάθισε με τους δύο γιους της με τα κεφάλια τους στην αγκαλιά της.

«Είναι πολύ δύσκολο να τα αφήσεις τη νύχτα», είπε. «Δεν μπορούν να κοιμηθούν κανονικά».

Το μετρό του Χάρκοβο άνοιξε το 1975, κατά τη διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, και έγινε το έκτο μετρό της Σοβιετικής Ένωσης. Οι χοντρές μεταλλικές πόρτες του έχουν σχεδιαστεί για να προστατεύουν τους αμάχους σε περίπτωση πυρηνικής επίθεσης.

Τώρα τα σφραγίζουν κάθε βράδυ στις 6 μ.μ., όταν η πόλη κηρύσσει απαγόρευση κυκλοφορίας.