Κετάντζι Μπράουν Τζάκσον: Η Αφροαμερικανή που θέλει να γράψει ιστορία

Μέχρι χθες, δεν ήταν ιδιαίτερα γνωστή στη χώρα της, τις ΗΠΑ.

Σε δημοσκόπηση του C-SPAN, μόνο το 28% των ερωτηθέντων Αμερικανών μπορούσαν να την αναγνωρίσουν.

Όμως η εικόνα της Κετάντζι Μπράουν Τζάκσον κατέκλυσε τις προηγούμενες ημέρες στις τηλεοπτικές οθόνες τους, με την κατάθεσή της στην Επιτροπή Δικαιοσύνης της Γερουσίας και τη σταθερή πορεία της προς μια ιστορική πρωτιά στα αμερικανικά χρονικά.

Εκτός απροόπτου, θα γίνει η πρώτη Αφροαμερικανή που θα διοριστεί στο Ανώτατο δικαστήριο των ΗΠΑ.

Νυν δικαστής στο Ομοσπονδιακό Εφετείο της Ουάσιγκτον, 51 ετών, είναι η επιλογή του Δημοκρατικού προέδρου Τζο Μπάιντεν για την αντικατάσταση του προοδευτικού δικαστή Στίβεν Μπρέιερ, που θα συνταξιοδοτηθεί τον Ιούνιο.

Ο τελευταίος έχει συνεργαστεί στο μακρινό παρελθόν μαζί της και τώρα τάσσεται αναφανδόν υπέρ της έγκρισης της υποψηφιότητάς της.

«Είναι εξαιρετική. Ένα μείγμα κοινής λογικής και σύνεσης. Αξιοπρεπής. Πανέξυπνη», σχολίασε ο Μπρέιερ. «Έχει τον συνδυασμό δεξιοτήτων και εμπειρίας που χρειαζόμαστε στην έδρα».

Τα προσόντα της Τζάκσον έχουν άλλωστε αναγνωριστεί στο πρόσφατο παρελθόν από τη Γερουσία, που της έχει δώσει τρεις φορές μέχρι σήμερα το «πράσινο φως» για να αναλάβει εξέχουσες θέσεις στο δικαστικό σώμα.

Η επικύρωση του διορισμού της στο Ανώτατο Δικαστήριο δεν θα αλλάξει τις ισορροπίες στην έδρα. Πλειοψηφούν ούτως ή άλλως οι συντηρητικοί (6-3), μετά τους τρεις δικαστές που διόρισε επί προεδρίας του ο Ντόναλντ Τραμπ.

Παρ’ όλα αυτά, στην επιτροπή Δικαιοσύνης τα μέλη των Ρεπουμπλικανών της έψησαν από τις αρχές της εβδομάδας το «ψάρι στα χείλη», κάνοντας ξανά φύλλο και φτερό το ιστορικό των δικαστικών αποφάσεών της και τις θέσεις της επί μιας σειράς θεμάτων.

Κυρίως φυλής, φύλου, θρησκείας, του δικαιώματος στην άμβλωση και την οπλοκατοχή. Ό,τι αποτελεί δηλαδή «κόκκινη γραμμή» για τους συντηρητικούς ψηφοφόρους.

Αυτή η χρονιά είναι άλλωστε κρίσιμη -τον Νοέμβριο είναι οι ενδιάμεσες εκλογές.

Κι αυτό που κατέστη σαφές από την ακροαματική διαδικασία ήταν ότι οι (ήδη προεκλογικών ρυθμών) Ρεπουμπλικανοί θέλουν να συσπειρώσουν την εκλογική τους βάση.

Ακροάσεις με τον… Τραμπ σε θολό φόντο

Ο επικεφαλής τους στη Γερουσία, Μιτς Μακόνελ, χαρακτήρισε την προοδευτική δικαστικό «επιλογή σκοτεινών οικονομικών συμφερόντων της ακροαριστεράς».

Αφορμή; Παραδόξως, το ατού της Τζάκσον ότι φοίτησε στη φημισμένη Νομική Σχολή του Χάρβαρντ.

«Ο άξονας Γιέιλ-Χάρβαντ για το Ανώτατο Δικαστήριο συνεχίζει να λειτουργεί πλήρως», δήλωσε στο ίδιο μήκος κύματος ο φιλοτραμπικός γερουσιαστής Λίντσεϊ Γκρέιαμ, υποστηρίζοντας ότι ο Μπάιντεν «υπέκυψε» στις απαιτήσεις της «ριζοσπαστικής αριστεράς».

Ανάλογες στρεβλές θέσεις εκφράστηκαν στην αίθουσα για τη νομική καριέρα της Τζάκσον πριν καν γίνει ομοσπονδιακή δικαστής, το 2013, όταν ήταν ακόμη δημόσια συνήγορος ή όταν υπηρέτησε στην Επιτροπή Καταδικών, κύριο έργο της οποίας είναι να προάγει τη διαφάνεια και την αναλογικότητα στην επιβολή ποινών.

Ο Ρεπουμπλικανός γερουσιαστής Τζος Χόουλι την κατηγόρησε για παράδειγμα ότι έχει «μακρύ ιστορικό» στο να αφήνει υπόδικους για παιδική πορνογραφία να πέφτουν στα «μαλακά», επιβάλλοντας μικρότερες ποινές.

Στην πραγματικότητα, επί θητείας της, οι περισσότερες σχετικές αποφάσεις της Επιτροπής ήταν ομόφωνες και δεν παρέκκλιναν του ομοσπονδιακού νομικού πλαισίου.

Πέραν του ότι η Τζάκσον θεωρείται προοδευτική, αυτό που φαίνεται να έχει ενοχλήσει αρκετά ορισμένους Ρεπουμπλικανούς γερουσιαστές είναι μια σειρά δικαστικών αποφάσεών της κατά του Λευκού Οίκου επί προεδρίας Τραμπ.

Υπογραμμίζοντας ότι «κανείς δεν είναι υπεράνω του νόμου», είχε διατάξει το 2019 τον πρώην προεδρικό σύμβουλο, Ντον Μακγκάν να καταθέσει ενώπιον επιτροπής της Βουλής των Αντιπροσώπων.

Ήταν η περίοδος που ακόμη εξεταζόταν η πρώτη παραπομπή του Ντόναλντ Τραμπ σε δίκη στη Γερουσία με το ερώτημα της καθαίρεσης, για κατάχρηση εξουσίας και παρακώλυση του Κογκρέσου (εν προκειμένω για τις πιέσεις που είχε ασκήσει στον Ουκρανό τότε νεοεκλεγέντα πρόεδρο Ζελένσκι να αρχίσει έρευνα για την επιχειρηματική δραστηριότητα του γιου του Τζο Μπάιντεν, Χάντερ, στα ουκρανικά εδάφη).

Η Αμερικανίδα δικαστής είχε επίσης αποφασίσει υπέρ των ομοσπονδιακών συνδικάτων εργαζομένων στην αμφισβήτηση διάφορων διαταγμάτων του Τραμπ, που περιόριζαν το δικαίωμα συλλογικής διαπραγμάτευσης.

Πρόσφατα, επίσης, ο Τζάκσον είχε ψηφίσει υπέρ της επικύρωσης κλήτευσης του Κογκρέσου για τα αρχεία του Λευκού Οίκου, σχετικά με την περσινή εισβολή στο Καπιτώλιο, στις 6 Ιανουαρίου.

«Θα υποστηρίξω και θα υπερασπιστώ το Σύνταγμα και αυτό το μεγαλειώδες πείραμα της αμερικανικής δημοκρατίας που έχει αντέξει τα τελευταία 246 χρόνια», τόνισε με νόημα η ίδια στην αρχική ομιλία της ενώπιον της Επιτροπή Δικαιοσύνης.

Και χωρίς να υπογραμμίσει την ιστορική διάσταση της υποψηφιότητάς της, απέτισε φόρο τιμής σε όλους όσοι τη βοήθησαν να πραγματοποιήσει τα όνειρά της.

Πρωτίστως τους γονείς, που αν και «βίωσαν τις φυλετικές διακρίσεις», είπε, «μου έμαθαν ότι, αν εργαστώ σκληρά, μπορώ να γίνω αυτό που θέλω».

Judge Ketanji Brown Jackson faces four days of Senate hearings that are sure to include questions about her career.

Here’s which justices, if any, had similar educational and career experience before they made it to the Supreme Court. https://t.co/hNN2IEiHmc pic.twitter.com/6r124khHRO

— The Washington Post (@washingtonpost) March 21, 2022

Μακρά πορεία

Κόρη εκπαιδευτικών, η Κετάντζι γεννήθηκε στην Ουάσιγκτον. Όταν ήταν ακόμη μικρή, οι γονείς της αποφάσισαν να μετακομίσουν στο Μαϊάμι, όπου ο πατέρας της θα έκανε νομικές σπουδές.

Κάπως έτσι λοιπόν άρχισε και αυτή να αγαπά τη δικηγορία.

Στο σχολείο ξεχώρισε από νωρίς. Στο γυμνάσιο, τη φώναζαν «η Σιμόν Μπάιλς της ρητορικής».

Αποφοίτησε με άριστα από το Κολέγιο του Χάρβαρντ -μόλις η δεύτερη από ολόκληρη την οικογένειά της κατάφερε να πάει σε κολέγιο εν γένει.

Σειρά είχε η Νομική Σχολή του Χάρβαρντ, όπου επίσης ήταν αριστούχος.

Θήτευσε στο πλευρό τριών ομοσπονδιακών δικαστών, συμπεριλαμβανομένου του Στίβεν Μπρέιερ.

Το 2009, ο τότε πρόεδρος Ομπάμα την πρότεινε για την αντιπροεδρία της Επιτροπής Καταδικών.

Η τότε διαδικασία επικύρωσης του διορισμού της από τη Γερουσία ήταν τόσο μακρά και επίπονη (κράτησε πάνω από έξι μήνες), που για να καταπολεμήσει το άγχος της έμαθε να πλέκει.

Η επικύρωση του επόμενου διορισμού της, το 2012, στο  Περιφερειακό Δικαστήριο της Ουάσινγκτον ήταν ακόμη πιο αγχωτική. «Έφτιαξα τόσα πολλά κασκόλ, που θα μπορούσα να είχα εφοδιάσει έναν μικρό στρατό», θυμάται.

Πέρυσι τον Μάρτιο, όταν ο  Τζο Μπάιντεν την πρότεινε για το Ομοσπονδιακό Εφετείο της Ουάσιγκτον, είχε πια πάρει το κολάι.

Τώρα που την πρότεινε για το Ανώτατο Δικαστήριο, είναι προετοιμασμένη για όλα.

Δεδομένου ότι οι Δημοκρατικοί ελέγχουν οριακά τη Γερουσία, χάρη και στην ψήφο της αντιπροέδρου Κάμαλα Χάρις -κι εφόσον δεν υπάρξουν διαρροές από το κυβερνητικό στρατόπεδο- η επικύρωση του διορισμού της Μπράουν Τζάκσον θεωρείται λίγο πολύ προδιαγεγραμμένη.

Μετά και τη διαδικασία των ακροάσεων στην αρμόδια επιτροπή της Γερουσίας, σειρά θα έχει η ολομέλεια του σώματος.

Εκτός απροόπτου, η διαδικασία αναμένεται να έχει ολοκληρωθεί έως τις αρχές Απριλίου. Με ιδιαίτερο ενδιαφέρον αναμένεται εάν και πόσες ψήφους θα λάβει από το ρεπουμπλικανικό «στρατόπεδο».

Σε κάθε περίπτωση, θα καταρρίψει πολλές πρωτιές.

Θα είναι η πρώτη Αφροαμερικανή στο Ανώτατο Δικαστήριο. Η μοναδική στο σώμα που έχει δουλέψει ως δημόσια συνήγορος, υπερασπιζόμενη απόρους.

Θα είναι η δεύτερη εργαζόμενη μητέρα στο Ανώτατο Δικαστήριο (έχει δύο κόρες από τον γάμο της με τον χειρουργό Δρ Πάτρικ Τζάκσον).

Συνάδελφοι και φίλοι της την περιγράφουν ως έναν άνθρωπο έξω καρδιά, με φοβερή αίσθηση του χιούμορ.

Λένε επίσης ότι έχει καταπληκτική φωνή και, εάν το ήθελε, θα μπορούσε να είχε διαπρέψει στο τραγούδι.

Η ίδια είναι παθιασμένη με την απονομή Δικαιοσύνης.

Τώρα, φιλοδοξεί να δώσει μια νέα πνοή στο Ανώτατο Δικαστήριο, που στα 232 χρόνια λειτουργίας του και στους συνολικά 115 δικαστές που έχουν περάσει από την έδρα του είχε στη σύνθεσή του συνολικά μόνο πέντε γυναίκες -οι τέσσερις λευκές και μια ισπανόφωνη- και μόλις δύο Αφροαμερικανούς.

«Πρόκειται για μια κρίσιμη στιγμή», τονίζει η οργάνωση Κέντρο Αμερικανικής Προόδου, καθώς «η συντηρητική πλειοψηφία του δικαστηρίου απειλεί να καταστρέψει την ομοσπονδιακή προστασία του δικαιώματος ψήφου, να υπονομεύσει τα εργατικά συνδικάτα και να ακυρώσει βασικά δικαιώματα ως προς τις αμβλώσεις που ισχύουν εδώ και μισό αιώνα».