Νέες απειλές, νέα διλήμματα

Ο ρωσο-ουκρανικός πόλεμος εξελίσσεται δυναμικά, αναδεικνύοντας καθημερινά νέες απειλές και νέα διλήμματα. Από την έναρξη της ρωσικής εισβολής οι εκπλήξεις άλλωστε περισσεύουν. Ουδείς, κατ’ αρχάς, ανέμενε την ένταση και το βάθος της ουκρανικής αντίστασης.

Η παλλαϊκή άμυνα που απέδωσε ο ουκρανικός λαός απέναντι σε μια μεγάλη στρατιά ήταν απρόσμενη, θα μείνει, χωρίς αμφιβολία, στην Ιστορία. Επειτα από έναν μήνα επιχειρήσεων ο ρωσικός στρατός δεν μετράει σημαντικά εδαφικά αποτελέσματα στα πεδία των μαχών, παρά απροσμέτρητες απώλειες και μαζί πάμπολλα θύματα μεταξύ των αμάχων και καταστροφές ανείπωτες σε πόλεις, χωριά και υποδομές. Το χειρότερο είναι ότι μπρος στα αδιέξοδα του πολέμου η Μόσχα έβαλε στο τραπέζι τα πυρηνικά όπλα, επιδεικνύοντας μάλιστα υπερηχητικά όπλα, ικανά να φέρουν πυρηνικές κεφαλές. Συνόδευσε μάλιστα την επίδειξή τους με δηλώσεις ότι μπορεί να τα χρησιμοποιήσει αν θεωρήσει ότι αντιμετωπίζει υπαρξιακού τύπου απειλή. Περνώντας μάλιστα οι μέρες, ο προπαγανδιστικός της μηχανισμός άρχισε να αξιολογεί ως τέτοια απειλή την επιβολή οικονομικών κυρώσεων από την πλευρά της Δύσης. Εσχάτως δε επιχείρησε να ανατρέψει το βάρος των κυρώσεων απαιτώντας πληρωμές σε ρούβλια από τις «εχθρικές» χώρες για τις αγορές πετρελαίου και φυσικού αερίου που πραγματοποιούν. Με την απαίτησή της αυτή, κατά παράβαση των συμβολαίων προμήθειας ενεργειακών αγαθών, η ρωσική ηγεσία επιδιώκει να ενισχύσει το πληττόμενο ρωσικό νόμισμα και μαζί να εξαναγκάσει τις ευρωπαϊκές τράπεζες σε συναλλαγές με το αποκλεισμένο από τη διεθνή οικονομία ρωσικό πιστωτικό σύστημα.

Η αλήθεια είναι ότι ο ρωσικός εκβιασμός διά των ενεργειακών αγαθών δεν είναι αβάσιμος. Η Ευρώπη και ιδιαιτέρως η βιομηχανική Γερμανία δεν ήταν προετοιμασμένες για τέτοια πίεση, δεν δύνανται να απεξαρτηθούν γρήγορα από το ρωσικό φυσικό αέριο. Το αμερικανικό σχιστολιθικό αέριο δεν αρκεί, θα χρειαστούν τουλάχιστον δύο χρόνια για να φθάσει σε παραγωγικά επίπεδα ικανά να υποκαταστήσουν το εύκολα μεταφερόμενο δι’ αγωγών ρωσικό αέριο.

Το σοκ που αντιμετωπίζει η γερμανική οικονομία είναι μοναδικό, ίσως το ισχυρότερο που έχει αντιμετωπίσει μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Το δίλημμα που αντιμετωπίζει η γερμανική και κατ’ επέκταση η ευρωπαϊκή ηγεσία είναι πολύ μεγάλο. Η επιστροφή στον άνθρακα και στην πυρηνική ενέργεια θίγουν τον πυρήνα της προηγούμενης κλιματικής και περιβαλλοντικής πρόκλησης. Και το κόστος του αμερικανικού σχιστολιθικού αερίου μόνο αμελητέο δεν είναι. Προφανώς δεν μπορούν να αρνηθούν την υπεράσπιση της ανεξαρτησίας των Ουκρανών και των απειλούμενων λαών της Ανατολικής Ευρώπης, αλλά δεν μπορούν να αγνοήσουν και τα δικά τους υπαρξιακού τύπου συμφέροντα. Θα ήταν προτιμότερο προφανώς να μην είχε ξεκινήσει αυτός ο πόλεμος.

Ομως πλέον είναι αργά. Ο πόλεμος εξελίσσεται και όπως όλα δείχνουν θα είναι μακρύς. Θα απαιτήσει θυσίες και αναθεωρήσεις μεγάλες. Κοινώς, ο πόλεμος θα αλλάξει τον κόσμο και καλό είναι να είμαστε όλοι προετοιμασμένοι για όλα…