Τα φετινά Όσκαρ ήταν ο Γουίλ Σμιθ. Όχι η βράβευσή του, αλλά η επίθεση προς τον Κρις Ροκ, ο οποίος χυδαία ειρωνεύτηκε το σχεδόν γυμνό κεφάλι της Τζάντα Σμιθ, η οποία χάνει τα μαλλιά της από αλωπεκία.

Όχι πως ο ιπποτισμός είναι λύση, μάλλον είναι πρόβλημα, αν τον δούμε συνολικά για τις γυναικείες διεκδικήσεις. Αλλά ο Κρις Ροκ ήταν μαλάκας. Δεν ειρωνεύεσαι μια γυναίκα χωρίς μαλλιά -όχι από επιλογή της- μπροστά σε ολόκληρη την υφήλιο. Είναι κάτι που δεν το κάνεις.

Η Τζάντα Σμιθ έπεσε θύμα αυτής της επίθεσης (δεν ήταν χιούμορ, όχι), επειδή κατά τα στερεότυπα, δεν ηταν σέξι χωρίς μαλλιά. Ποιος κοροϊδεύει μία σέξι γυναίκα; Κανένας. Μπορεί να μιλήσει άβολα ή ακόμη και χυδαία για το στήθος ή τον ποπό της, αλλά δεν θα την κοροϊδεύει. Θα νομίζει πως κάνει ένα κομπλιμέντο.

Όταν χάνουμε τα μαλλιά μας

Είναι σύμβολο θηλυκότητας, ομορφιάς, μας αρέσουν, μας φτιάχνουν και τη διάθεση. Τι συμβαίνει, όμως, όταν χάνουμε τα μαλλιά μας; Ακριβώς επειδή τα μαλλιά είναι μέτρο ελκυστικότητας για μία γυναίκα, η ψυχολογία της επιβαρύνεται πολύ όταν τα χάνει.

Έρευνες στις ΗΠΑ έχουν καταλήξει πως η απώλεια των μαλλιών για μία γυναίκα μειώνει την αυτοπεποίθησή της, οδηγεί ακόμη και σε κατάθλιψη, ενώ συχνά την απομονώνει, αφού αποφεύγει τις κοινωνικές συγκεντρώσεις.

Οι λόγοι για τη μεγάλη, εμφανή απώλεια των μαλλιών, είναι ιατρικοί. Είναι ασθένειες όπως η αλωπεκία ή θεραπείες που οδηγούν σε αυξημένη τριχόπτωση. Τέτοιες θεραπείες συμβαίνουν σε περιπτώσεις καρκίνου ή άλλων πολύ σοβαρών ασθενειών.

Η ίδια, μετά από σειρές χημειοθεραπειών για την αντιμετώπιση μιας επιθετικής σκλήρυνσης κατά πλάκας, έχασα τα μισά μου μαλλιά. Έκλαιγα πολύ, πάρα πάρα πολύ όταν έβλεπα να πέφτουν οι τούφες μου στο μαξιλάρι ή στην μπανιέρα κι ήταν πάντοτε ανυπόφορο να τα κόβω, να τα κρύβω, να μου λένε «θα ξαναβγούν, μην κάνεις έτσι», ή να διαπιστώνουν ότι μειώθηκαν.

Πιο ανυπόφορο ήταν να το διαπιστώνω εγώ. Τότε γνώρισα πολλές γυναίκες με την ίδια εμπειρία, μια εμπειρία για την οποία σπανίως μιλάμε δημόσια. Πολλές κλείστηκαν στο σπίτι μέχρι να βγούνε ξανά τα μαλλιά, άλλες χώρισαν (!), φυσικά ήρθαν σε επαφή και με την κατάθλιψη.  Είναι φοβερή η έλλειψη κομψότητας όταν σου λένε ότι «βλέπουν το κρανίο σου».

Και, φυσικά, οι περούκες. Μια καλή περούκα με κοντό καρέ κοστίζει γύρω στα χίλια ευρώ. Οι φθηνότερες είναι λύση, αλλά προκαλούν εφίδρωση, εξανθήματα, αλλεργίες. Κι έπειτα, τα μαντήλια. Μια ζέστη ανυπόφορη…

Πόσα χρήματα θα ξοδέψει μία γυναίκα για να αντιμετωπίσει την τόσο σοβαρή τριχόπτωση; Ανυπολόγιστα. Αλλά, πέραν αυτού, αυτομάτως όλοι ξέρουν ότι είσαι άρρωστη. Ένας άντρας χωρίς μαλλιά, είναι συνηθισμένο θέαμα. Μια γυναίκα χωρίς μαλλιά, είναι πιθανότατα άρρωστη. Κι όταν καταλαβαίνουν όλοι πως είσαι άρρωστη, νιώθεις ευάλωτη, αδύναμη και φοβάσαι.

Γι’ αυτό και ο Κρις Ροκ φταίει, κυρίως φταίει περισσότερο από όσο φάνηκε. Η Τζάντα Σμιθ έχει τα κότσια να μην ντραπεί για τα μαλλιά της και μάλιστα σε έναν εργασιακό χώρο που απαιτεί να είσαι «τέλεια». Κοροϊδεύοντας μία γυναίκα χωρίς μαλλιά η οποία είναι πλούσια, διάσημη και στα Όσκαρ, το μήνυμα που εισπράττουν όσες βρίσκονται να μετρούν πεσμένες τούφες, είναι πως δεν ανήκουν πουθενά. Ούτε καν στο Χόλιγουντ.

Headlines