Το «Θαύμα» της Σαλαμίνας

Επίσημα πια ο Δήμος Σαλαμίνας, είναι σήμερα ένας δήμος οικονομικά υγιής.

Στο όχι και το τόσο μακρινό 2015 ο Δήμος Σαλαμίνας τέθηκε σε καθεστώς οικονομικής επιτήρησης από το Υπουργείο Εσωτερικών. Αυτό σημαίνει ότι ο Δήμος ουσιαστικά πτώχευσε. Αυτό σήμαινε πως η λέξη έργα και ανάπτυξη δεν υπήρχαν στο λεξιλόγιο. Αυτό σήμαινε πως τίθονταν σε μεγάλη αμφιβολία αν και εφόσον θα μπορούσαν οι υπηρεσίες να ανταπκρίνονταν στις ανάγκες της καθημερινότητας.

Μετά την ανάληψη των καθηκόντων της νέας δημοτικής αρχή του Γιώργου Παναγόπουλου το 2019 και κατά τη σύνταξη του προϋπολογισμού του οικονομικού έτους 2020 διαπιστώθηκε έλλειμμα 5,9 εκ ευρώ.

Με την άμεση ανταπόκριση από το Υπουργείο Εσωτερικών εξασφαλίσθηκε το ποσό αυτό με προγραμματική συμφωνία για το 2020, η οποία ανανεώθηκε και για το 2021. Μπόρεσε έτσι ο Δήμος τα 2 πρώτα χρόνια να σταθεί στα πόδια του, με την ουσιαστική στήριξη του Υπουργείου Εσωτερικών.

Φέτος ο Δήμος κατόρθωσε να συντάξει ισοσκελισμένο προϋπολογισμό χωρίς να απαιτείται προγραμματική οικονομική συμφωνία με το Υπουργείο και μάλιστα διαθέτει και πλεόνασμα της τάξεως των 400 χιλ. ευρώ περίπου.

Ο Δήμος Σαλαμίνας εξέρχεται και επίσημα από το καθεστώς οικονομικής επιτήρησης. Ο Δήμος Σαλαμίνας δεν είναι πια ένας πτωχευμένος δήμος, αλλά ένας Δήμος οικονομικά ανεξάρτητος.

Από εδώ και πέρα και στο μέτρο του δυνατού, η Σαλαμίνα πρέπει να κοιτάξει το επόμενο σκαλοπάτι. Να αποκτήσει εξωστέφεια και να αναδείξει τα πλεονεκτήματα της. Να δείξει σε όλους πως είναι ένα νησί με προοπτικές και σύνεση στη διαχείριση των οικονομικών της. Να την κοιτάξουν επενδυτές αλλά και να προσελκύσει τουρίστες από το εσωτερικό και το εξωτερικό.

Δεν φείδεται λόγων για να την επισκεφτεί κάποιος. Αυτό που χρειάζεται είναι να ενδυναμωθεί περαιτέρω ώστε να καταστεί προορισμός. Με αυτό τον τρόπο οι επισκέπτες του Σαββατοκύριακου μπορούν να γίνουν επισκέπτες της εβδομάδας. Η Σαλαμίνα έχει τεράστια ιστορία. Πρέπει να αποκτήσει ταυτότητα. Από κοινού δημοτική Αρχή, τοπικοί επιχειρηματίες αλλά και δημότες να σημαδέψουν ψηλά. Αυτό απαιτεί βέβαια ομόνοια και όχι «αλληλοεξόντωση» δυνάμεων αυτό που αποτελεί διαχρονικά ίσως το πρόβλημα όλης της χώρας.

Το να ενώσεις δυνάμεις με ένα κοινό σκοπό μπορεί να ξε-βολέψει το Εγώ σου, ωστόσο στη πορεία όλοι συνειδητοποιούν πως η διχόνοια ρίχνει μετά βεβαιότητας το καράβι στα βράχια. Όχι ακόμη. Η Σαλαμίνα δεν έγινε ξαφνικά ο ιδεατός τόπος για να ζει κανείς. Έχει προβλήματα της καθημερινότητας να επιλύσει. Κυριολεκτικά παλεύει με αυτά.

Απλά πλέον είναι ελεύθερη να ονειρεύεται.