Σε παράσταση για ένα ρόλο μετέτρεψε ο Απόλλων Πάτρας το εξ αναβολής παιχνίδι με το Λαύριο, με την ομάδα της Αχαΐας να επικρατεί με 72-62 και να κάνει σημαντικό βήμα για την παραμονή της στη Basket League. Οι γηπεδούχοι με αυτή τη νίκη ανέβηκαν στο 6-12, ενώ αντίθετα το ελλιπέστατο Λαύριο, το οποίο παρατάχθηκε χωρίς τον Κόρεϊ Σάντερς και τον Ντάνι Πίπεν, αλλά και χωρίς τον προπονητή του, Χρήστο Σερέλη, έπεσε στο 8-10.
Πρώτος σκόρερ για τους νικητές ήταν ο Σίμονς με 20 πόντους, ο οποίος επίσης είχε 6 ριμπάουντ και 6 ασίστ, ενώ εξαιρετικός ήταν επίσης ο Γιώργος Τσαλμπούρης, που ολοκλήρωσε το παιχνίδι με νταμπλ-νταμπλ έχοντας 14 πόντους και 11 ριμπάουντ. Από τους ηττημένους πρώτος σκόρερ ήταν ο Σάβατζ με 12 πόντους, ενώ τον ακολούθησαν οι Βον και Νικολαΐδης, που ολοκλήρωσαν το παιχνίδι με 10 και 11 πόντους αντίστοιχα.
Εντυπωσιακό ξεκίνημα από τον Απόλλωνα
Οι Πατρινοί μπήκαν δυνατά στο ματς και προηγήθηκαν με 10-0, με τους φιλοξενούμενους να αντιδρούν και να μειώνουν σε 14-10. Η αντεπίθεσή τους όμως δεν είχε συνέχεια, με τον Απόλλωνα να κλείνει το πρώτο δεκάλεπτο της αναμέτρησης μπροστά στο σκορ με 25-12.
Η ίδια εικόνα συνεχίστηκε και στη δεύτερη περίοδο, με τον ΜακΛίν να κάνει το 29-14, ενώ λίγο αργότερα ο Τσιακμάς με πέντε σερί πόντους διαμόρφωσε το 39-18. Το πρώτο ημίχρονο με τους γηπεδούχους στο +18 (41-23).
Συνέχισε στον ίδιο ρυθμό
Στο τρίτο δεκάλεπτο το Λαυριο προσπάθησε να μαζέψει τη διαφορά και κατάφερε να μειώσει στους 12 (50-38), αλλά και πάλι δεν κατάφερε να φανεί ανταγωνιστικό. Η ομάδα της Πάτρας αντέδρασε και βρέθηκε ξανά στο +19 (64-45), στο τέλος της περιόδου.
Το τελευταίο κομμάτι του παιχνιδιού ήταν πλέον διαδικαστικού χαρακτήρα, με τον Απόλλωνα να κάνει συντήρηση δυνάμεων και να ρίχνει τον ρυθμό του, γεγονός που εκμεταλλεύτηκε το Λαύριο ρίχνοντας τη διαφορά στους 10 πόντους (72-62).
Με την ολοκλήρωση των εσωκομματικών διαδικασιών στον ΣΥΡΙΖΑ, το τοπίο του προοδευτικού χώρου περιλαμβάνει πέντε σχηματισμούς, με πολλά ερωτήματα για το μέλλον τους.
Ο πίνακας «L'empire des lumières» του 1954 είναι πλέον το ακριβότερο έργο του ρεύματος του Σουρεαλισμού και έβαλε τον Ρενέ Μαργκρίτ σε ένα «κλειστό κλαμπ» μαζί με τους Πάμπλο Πικάσο και Ντα Βίντσι.
