Μανόλης Αναγνωστάκης: Για όλα όσα τέλειωσαν χωρίς ελπίδα πια

Αφιέρωση

Για τους ερωτευμένους που παντρεύτηκαν

Για το σπίτι που χτίστηκε

Για τα παιδάκια που μεγάλωσαν

Για τα πλοία που άραξαν

Για τη μάχη που κερδήθηκε

Για τον άσωτο που επέστρεψε

Για όλα όσα τέλειωσαν χωρίς ελπίδα πια.

Οι Σωσίες

Τώρα που γίναμε πλούσιοι —ή «βρήκαμε τον τρόπο μας» που λένε—

(Πέρασαν τόσα και τόσα για να βρει τον τρόπο του ο καθένας)

Τώρα στο πόδι μας θα βρείτε πάντα κάποιον άλλον·

Βέβαια τον πληρώνουμε αδρά, τον συντηρούμε, τον προσέχουμε

Κι αυτές οι εγχειρήσεις κοστίζουνε πολύ, θέλουνε χρόνο

Πώς να φορμάρεις ένα τυχόν ξένο πρόσωπο σαν το δικό σου

Να πάρεις δασκάλους, να διδάξεις την κάθε σου κίνηση, κάθε λυγμό.

Μα οι κατάλληλοι άνθρωποι πάντοτε βρίσκονται δεν έχουν τίποτα να χάσουν

Αυτούς θα δείτε τώρα στα κέντρα, στις συναναστροφές, να υπογράφουν γραμμάτια

Να υποφέρουν, να χαίρονται, να σας εξαπατούν τελοσπάντων.

Εμείς οι ίδιοι —πρόσεξε αυτό το: εμείς οι ίδιοι— λέμε να μαζευόμαστε καμιά φορά

Ορίσαμε μια —το πολύ— στα δέκα χρόνια να λέμε τα παλιά.

Οριστικά εμείς οι ίδιοι, πήραμε όρκο μη γίνει ζαβολιά.

Όρκο βαρύ. (Τι θες, τι τα ρωτάς. Υπάρχει πια εμπιστοσύνη;).

*Από την ποιητική συλλογή του Μανόλη Αναγνωστάκη Συνέχεια 3, που τυπώθηκε στη Θεσσαλονίκη πριν από έξι δεκαετίες, τον Απρίλιο του 1962.