Τώρα τρέχουμε

Στην κυβέρνηση για κάποιο λόγο θεώρησαν ότι αρκούσε να καταγράψουν τα αποθέματα δημητριακών και ηλίανθου, να μιλήσουν με τον βούλγαρο πρωθυπουργό που τους διαβεβαίωσε ότι η χώρα τους δεν θα κλείσει τα σύνορα στα συγκεκριμένα προϊόντα και τελείωσαν. Οχι μόνο σε ό,τι αφορά την επάρκεια αλλά και σε ό,τι αφορά τις τιμές. Τους διέφυγε κάτι. Πρώτον, ότι τα αποθέματα βρίσκονται στα χέρια ελλήνων ιδιωτών, εμπόρων που νομιμότατα έχουν το δικαίωμα να επιλέξουν πότε θα πουλήσουν και πότε θα αφήσουν τις ποσότητες να κάθονται στις αποθήκες τους. Αποτέλεσμα δύο μήνες πριν από τον θερισμό, οι τιμές των σιτηρών συνεχίζουν να κινούνται ανοδικά και συμφέρει ακόμα κάποιον που έχει ποσότητες να τις κρατήσεις στις αποθήκες. Αρα ξέρουμε και αυτό σωστό είναι, πού βρίσκονται οι ποσότητες, αλλά δεν μας ανήκουν, με την ευρύτερη έννοια. Εκτός και υπάρχει εκεί έξω κάποιος «κιμπάρης» που θα βγει και θα τις αγοράσει αυτές τις ποσότητες για λογαριασμό του κράτους ή των συνεταιρισμών και θα τις διαθέσει στην αγορά. Προφανώς θα πρέπει όποιος το κάνει να είναι έτοιμος να πάρει και τη ζημιά.

Τους ξέφυγε και κάτι ακόμα, ότι και στη Βουλγαρία οι έμποροι είναι επίσης ιδιώτες, άρα για να φτάσει ένα φορτηγό με δημητριακά στη Θεσσαλονίκη πρέπει αυτοί να το αποφασίσουν ότι τους συμφέρει και όχι ο βούλγαρος πρωθυπουργός. Τι πρέπει τώρα να κάνει η κυβέρνηση. Το πρώτο είναι να τρέξει. Η σπορά του ηλίανθου γίνεται το αργότερο έως τις 15 Απριλίου και οι παραγωγοί αναμένουν ακόμα την κατανομή του βιοντίζελ που προσέφερε σταθερά τα τελευταία χρόνια υψηλότερες τιμές από αυτές του βρώσιμου ηλιέλαιου. Η πρωτοβουλία της κυβέρνησης πρέπει να ξεκινήσει άμεσα για να ανακατευθυνθούν τα 300.000 στρέμματα από το βιοντίζελ στο βρώσιμο ηλιέλαιο. Αν και η άνοδος των τιμών πάνω από τα 70 λεπτά το κιλό, από 30 λεπτά πέρυσι, δυσκολεύει τις οποίες κινήσεις στο μέτωπο των ενισχύσεων, τη στιγμή μάλιστα που το κόστος παραγωγής αυξάνεται κάθε μέρα που περνά.

Στα σιτηρά μπορεί το προϊόν να βρίσκεται στα χωράφια, αλλά πέραν της «επίκλησης στα θεία» για να μην καταστραφεί η σοδειά από καιρικές συνθήκες, χρειάζεται και προετοιμασία. Δεν πρέπει να γίνει και φέτος το απαράδεκτο που έγινε πέρυσι: οι παραγωγοί πούλησαν στο χωράφι στα 26 λεπτά το κιλό, επειδή δεν είχαν αποθηκευτικούς χώρους και λίγους μήνες μετά είδαν το δικό τους προϊόν να πωλείται σε διπλάσιες τιμές.

Χρειάζονται όμως και ενισχύσεις στο κόστος παραγωγής. Ειδικά πρέπει να υπάρξει μέριμνα ενίσχυσης της κτηνοτροφίας, όπου γίνονται και οι μεγαλύτερες εισαγωγές του πρωτογενούς τομέα. Μαθαίνω ότι το 2% ενίσχυση των ζωοτροφών επί των πωλήσεων του 2021 όπου ανακοίνωσε η κυβέρνηση αναλογεί σε 33 ευρώ ανά αγελάδα. Αν ισχύει, το πρόβλημα για τις ελληνικές κτηνοτροφικές μονάδες που ανταγωνίζονται το εισαγόμενο κρέας είναι μεγάλο. Στην Ισπανία δίνουν ενίσχυση ανά αγελάδα 210 ευρώ, στην Ολλανδία 190 ευρώ και στη Γερμανία 185 ευρώ. Αν αφεθεί αυτή η διαφορά, τότε η ζημιά θα είναι μεγαλύτερη. Πολλές κτηνοτροφικές μονάδες που ήδη ζορίζονται δεν θα μπορέσουν να αντέξουν τον ανταγωνισμό και θα κλείσουν, αυξάνοντας ακόμα περισσότερο την εξάρτηση της χώρας σε κρέας από το εξωτερικό.

Το κυριότερο όμως, δεν πρέπει να δημιουργηθεί η αίσθηση ότι όλα αυτά αφορούν μόνο τους αγρότες. Αφορούν κυρίως τους καταναλωτές. Αν προστατευτεί μια υγιής αγορά οι πρώτοι κερδισμένοι τώρα που υπάρχει η κρίση αλλά και αργότερα, αυτοί θα είναι…