Πόλεμος στην Ουκρανία: Άμαχοι έγιναν «ανθρώπινες ασπίδες» για τον ρωσικό στρατό

Σαφή στοιχεία ότι τα ρωσικά στρατεύματα περισυλλέγουν Ουκρανούς αμάχους και τους χρησιμοποιούν ως ανθρώπινες ασπίδες εντόπισε και δημοσιεύει το BBC.

Σε συνεντεύξεις που δημοσιεύει το βρετανικό δίκτυο από το χωριό Ομπουκόβιτσι, βόρεια του Κιέβου, χωρικοί λένε ότι τους πήραν από τα σπίτια τους υπό την απειλή όπλου και κρατούντο σε σχολικό γυμνάσιο από Ρώσους που προσπαθούσαν να σταματήσουν την προώθηση ουκρανικών δυνάμεων.

Οι ντόπιοι έδωσαν επίσης αναφορές για ρωσικά στρατεύματα που πυροβολούσαν αμάχους και κρατούσαν άλλους αιχμάλωτους μέσα και γύρω από το Ιβάνκιβ, μια γειτονική πόλη.

Όπως αναφέρει το BBC, το βράδυ της 14ης Μαρτίου, rώσοι στρατιώτες στο Ομπουκόβιτσι δέχθηκαν επίθεση και έχασαν άνδρες και τεθωρακισμένα οχήματα. Οι Ουκρανοί ανακτούσαν εδάφη. Καθώς έπεφτε το σκοτάδι, ντόπιοι, που είχαν καταφύγει στα κελάρια τους, άκουσαν εκρήξεις και τον θόρυβο των τεθωρακισμένων οχημάτων να κάνουν ελιγμούς.

Οικογένειες περιέγραψαν πώς οι Ρώσοι πήγαιναν από πόρτα σε πόρτα, τους συγκέντρωσαν υπό την απειλή όπλου και τους οδήγησαν στο τοπικό σχολείο – όπου οι ρωσικές δυνάμεις τους χρησιμοποίησαν ως προστασία.

Πολλά από τα σπίτια του χωριού είχαν ζωγραφισμένη στα ουκρανικά τη λέξη «άνθρωποι» στις πόρτες τους, ως έναν τρόπο να προειδοποιούν τους στρατιώτες να είναι προσεκτικοί και να μην χτυπάνε. Όμως, τελικά, τα σημάδια ήταν μαγνήτης για τα ρωσικά στρατεύματα.

Οι κάτοικοι είπαν στο BBC ότι αν ο κόσμος δεν άνοιγε τις πόρτες του, οι Ρώσοι τις διέλυαν. Περίπου 150 πολίτες, μεταξύ των οποίων ηλικιωμένοι και μικρά παιδιά, μεταφέρθηκαν από τα υπόγεια καταφύγια τους στο σχολείο.

«Είναι φασίστες, βάνδαλοι. Ήταν χάος, παιδιά και μεγάλοι έκλαιγαν… Δεν θέλω να μιλήσω για τους Ρώσους. Δεν είναι άνθρωποι, είπε ο 60χρονος Ιβάν.

Η Λουντμίλα Σούτκοβα περιέγραψε τον τρόμο του μαζέματος στο σχολείο. «Όταν έγιναν οι εκρήξεις, σκεφτήκαμε ότι αν πέσει το ταβάνι αυτό θα γίνει ομαδικός τάφος».

Άλλοι είπαν ότι κάποιοι από τους rώσους στρατιώτες ήταν μεθυσμένοι και απείλησαν να τους μεταφέρουν στη Λευκορωσία.

Η Μαρία Μπιλοχόβοστ, μια 89χρονη γιαγιά, είπε ότι είχε επιζήσει από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και ότι οι Ρώσοι εισβολείς ήταν σαν τους Γερμανούς. «Μόνο που μιλούσαν ρωσικά, οπότε ήξερα τι έλεγαν».

Η Μπιλοχόβοστ είπε ότι οι Ρώσοι άφησαν εκείνη στο σπίτι, αλλά πήραν την υπόλοιπη οικογένειά της, συμπεριλαμβανομένης της εγγονής της Μαριάνα και της δισέγγονης Μαργαρίτα. Η Μαριάνα λέει ότι η δίχρονη Μαργαρίτα εξακολουθεί να δείχνει σημάδια ταραχής.

Η Ολένα λέει ότι ενώ οι Ρώσοι είχαν καταλάβει το χωριό, νεαρές γυναίκες και κορίτσια κρύφτηκαν μέσα στα σπίτια τους. «Ήμασταν πραγματικά τρομοκρατημένοι. Μια κυρία πήγε να μαζέψει ξύλα για τη φωτιά στο σπίτι της – πυροβολήθηκε στο πόδι. Το έκαναν για πλάκα».

Στο Ομπουκόβιτσι, δεν έγινε μαζική σφαγή αμάχων – αλλά μας είπαν ιστορίες ατόμων, συμπεριλαμβανομένου ενός τοπικού ιερέα, που σκοτώθηκαν.

Πάνω στο δρόμο, το κοντινό χωριό Τερμακίβκα είναι χτισμένο γύρω από ένα έρημο σταυροδρόμι, όπου οι διαδρομές οδηγούν στη Λευκορωσία, το Τσερνομπίλ, τη Βαρσοβία και το Κίεβο. Υπήρχαν καμένα στρατιωτικά οχήματα και στρατιωτικές θέσεις – κάποτε τα κρατούσαν οι Ρώσοι, μας είπαν, αλλά τώρα επανδρώνονταν από Ουκρανούς.

Αιχμάλωτος για 15 ημέρες σε θερμοκρασίες υπό το μηδέν

Ένας ντόπιος, ο 25χρονος Μπογκντάν, λέει ότι κρατήθηκε αιχμάλωτος για 15 ημέρες έξω σε θερμοκρασίες κάτω από το μηδέν -συχνά δεμένος και φιμωμένος- από τα ρωσικά στρατεύματα. Σήκωσε το μπατζάκι του για να δείξει πού τον πυροβόλησε ένας Ρώσος.

«Με έβαλε σε ένα παγκάκι κοντά στο σπίτι, έστρεψε το πολυβόλο του εναντίον μου και πυροβόλησε το γόνατό μου. Ο λόγος για αυτό ήταν ότι έχω έναν μικρότερο αδερφό. Υπηρέτησε στο στρατό. Βρήκαν το στρατιωτικό του καπέλο και τις στρατιωτικές του φωτογραφίες».

Ο Μπογκντάν μάς οδήγησε επίσης σε ένα γεμάτο νερό χωράφι για να μας δείξει ένα σημείο, έναν ρηχό τάφο. Οι Ρώσοι τον ανάγκασαν να σκάψει την τρύπα, εξηγεί, για να θάψουν το σώμα ενός άνδρα που είχε πυροβοληθεί.

Το να φτάσουμε σε αυτά τα χωριά, σημειώνει το BBC, ήταν μια δύσκολη διαδικασία. Σήμαινε να πηγαίνεις μακριά, να διασχίζεις γέφυρες πλωτού και κατά μήκος πίσω δρόμων μέσα από μίλια βαθύ δάσος.

Αυτό το μέρος της Ουκρανίας είναι μια περιοχή με ποτάμια και βάλτους. Και αυτός είναι ένας λόγος που σταμάτησε η ρωσική προέλαση. Τώρα οι Ρώσοι έχουν αποσυρθεί από αυτή την περιοχή, που σιγά – σιγά επανασυνδέεται με την υπόλοιπη χώρα.

«Ενώ ήμασταν εκεί», περιγράφει ο δημοσιογράφος του BBC, ο ουκρανικός στρατός έφτιαχνε μια προσωρινή γέφυρα πάνω από ένα ποτάμι στο δρόμο προς την πρωτεύουσα, δίπλα στα ερείπια μιας άλλης που ανατίναξαν οι Ρώσοι καθώς υποχωρούσαν στη Λευκορωσία. Δεκάδες εθελοντές βοηθούσαν, άναβαν φωτιές, έφτιαχναν σούπα, έκοβαν δέντρα, έκοβαν κούτσουρα και άνοιγαν νέους δρόμους

Σε περιοχές όπου οι ουκρανικές δυνάμεις έχουν τον έλεγχο, συσσωρεύονται οι αποδείξεις ότι τα ρωσικά στρατεύματα παραβίασαν επανειλημμένα νόμους του πολέμου.

Το ερώτημα είναι πώς αντιμετωπίζουν οι Ρώσοι τους αμάχους στα μέρη που εξακολουθούν να έχουν υπό την κατοχή τους.