Αντίδραση άνευ ορίων…

Η Ελλάδα δεν πρωτοτύπησε. Η ρωσική πρεσβεία στην Αθήνα όμως μάλλον πρωτοτύπησε στην απειλητική αντίδρασή της και δεν είναι δυστυχώς η πρώτη φορά. Η Ελλάδα ακολουθώντας μια σειρά από άλλες χώρες-μέλη της Ευρωπαϊκής Ενωσης (Γαλλία, Γερμανία, Ισπανία, Ιταλία, Δανία, Σουηδία κ.ά.), αλλά και την ίδια την Υπηρεσία Εξωτερικής Δράσης της ΕΕ (ΥΕΔ), προχώρησε στην απέλαση δώδεκα διπλωματών κηρύσσοντάς τους personae non grata (πρόσωπα μη αρεστά) σε εφαρμογή της Σύμβασης της Βιέννης του 1961 «για συμμετοχή τους σε δραστηριότητες αντίθετες με το διπλωματικό τους καθεστώς».

Η ΥΕΔ απέλασε δεκαεννέα ρώσους διπλωμάτες για ακριβώς τον ίδιο λόγο. Αλλες χώρες απέλασαν πολύ περισσότερους. Παράλληλα με τις δραστηριότητες τις ασυμβίβαστες με το διπλωματικό τους status, οι απελάσεις θέλουν να στείλουν ένα πρόσθετο ισχυρό μήνυμα στη Μόσχα (εκτός από τις κυρώσεις) μετά τις αδιανόητες θηριωδίες που διαπιστώθηκε ότι διεπράχθησαν σε πόλεις όπως την Μπούτσα κατά τη διάρκεια της κατάληψής τους από τα ρωσικά στρατεύματα. Οι ένοχοι θα πρέπει να λογοδοτήσουν στη δικαιοσύνη.

Η ρωσική πρεσβεία όμως προχώρησε σε μια επιεικώς ιταμή δήλωση απειλώντας τη χώρα μας «με συνέπειες», ενώ μιλά και για «χειρότερη καταστροφή του συνόλου των διμερών μας σχέσεων». Μέχρι τη στιγμή που συντάσσονται οι γραμμές αυτές δεν έχει δημοσιοποιηθεί παρεμφερής δήλωση από καμιά άλλη ρωσική πρεσβεία σε χώρα της ΕΕ που προέβη σε απελάσεις. Οθεν η πρωτοτυπία της πρεσβείας στην Αθήνα.

Και αυτό πιστοποιεί για μια ακόμη φορά ότι η Ελλάδα έχει ιδιαίτερη θέση και σημασία για τη Ρωσία, ίσως γιατί ενδεχομένως δεν προσδοκούσε ότι η Αθήνα θα είχε ευθυγραμμισθεί πλήρως με τις αποφάσεις της ΕΕ (και ΝΑΤΟ) για καταδίκη του απεχθούς πολέμου που η Ρωσία εξαπέλυσε ενάντια στην Ουκρανία. Καθώς, όχι στο απώτερο παρελθόν, η χώρα μας είχε περιγραφεί ότι λειτουργούσε ως «ο δούρειος ίππος» της Ρωσίας στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Και ίσως γιατί ένα τμήμα της κοινής γνώμης και της καλλιτεχνικής elite είναι πρόθυμο να σιωπήσει μπροστά τις θηριωδίες που διαπράττονται και να μην τοποθετηθεί καθαρά και με την ευπρέπεια ενός Σαββόπουλου πάνω στο θέμα. Και εάν η αντίδραση της πρεσβείας στοχεύει να διαφοροποιήσει την Ελλάδα και να υπονομεύσει την ενότητα της Ευρωπαϊκής Ενωσης στην αντιμετώπιση της Ρωσίας πέφτει στο κενό. Επιτυγχάνει τα ακριβώς αντίθετα αποτελέσματα.

«Το σιγάν κρείττον του λαλείν» στη συγκεκριμένη περίπτωση. Η μόνη κατά κάποιον τρόπο «θεμιτή συνέπεια» δεν μπορεί να είναι άλλη από την απέλαση αντίστοιχου αριθμού διπλωματών από τη Μόσχα. Η Ελλάδα ευτυχώς δεν συνορεύει με τη Ρωσία και επιπλέον είναι χώρα-μέλος της Ευρωπαϊκής Ενωσης και του ΝΑΤΟ. Και όλους εμάς που αγαπάμε την κουλτούρα της Ρωσίας, μας έχει καταλάβει θλίψη, αγανάκτηση, οργή, θυμός αλλά και περίσκεψη για τις φρικαλεότητες που διαπράττονται και που στιγματίζουν  τη Ρωσία, την Ευρώπη, τον πολιτισμό.

Ο καθηγητής Π.Κ. Ιωακειμίδης είναι πρώην πρεσβευτής – σύμβουλος του ΥΠΕΞ και μέλος της συμβουλευτικής επιτροπής του  ΕΛΙΑΜΕΠ. Τελευταίο βιβλίο του: «Επιτεύγματα και Στρατηγικά Λάθη της Εξωτερικής Πολιτικής της Μεταπολίτευσης» (Θεμέλιο)