Στα δίχτυα της αμερικανο-ρωσικής ανάφλεξης η Ευρωπαϊκή Ένωση

Σε σειρά προγενέστερων κειμένων μου, υποστήριξα ότι η αποστολή πολεμικού υλικού από την Ελλάδα, στην πολιορκούμενη από τους ρώσους Ουκρανία ισοδυναμεί με εξόφθαλμη συμμετοχή μας, στην άλλη την απείρως πιο εκτεταμένη πολεμική πολιορκία του αμερικανο-νατοϊκού άξονα, κατά της Ρωσικής Ομοσπονδίας.

Στα ίδια αυτά κείμενά μου χαρακτήρισα τη σημερινή συμπεριφορά της χώρας μας ως φιλονατοϊκότερη από το ίδιο το ΝΑΤΟ. Όχι βέβαια από αντιπολιτευτικά αλλά από καθαρώς ορθολογικά κίνητρα. Δεν άργησα να επιβεβαιωθώ τόσο από τις ανακοινώσεις της εκπροσώπου Τύπου του Υπουργείου Εξωτερικών Μαρίας Ζαχάροβα όσο και του ρώσου ΥΠΕΞ Σεργκέι Λαβρόφ. Και οι δύο κορυφαίοι εκπρόσωποι του Βλαντιμίρ Πούτιν αρκέσθηκαν ν’ αντικρούσουν ρηματικά αυτό τον φιλοαμερικανο-νατοϊκό ελληνικό… υπερπατριωτισμό. Χωρίς βέβαια να παραλείψουν να προειδοποιήσουν την χώρα μας, ότι οι πράξεις αυτές δεν θα μείνουν αναπάντητες.

Όμως το σχοινί αυτού του πρωτοφανούς ξενόφιλου υπερπατριωτισμού παρατραβήχτηκε, τις δύο τελευταίες ημέρες, με την απέλαση από την χώρα μας 12 ρώσων διπλωματών από τη ρωσική πρεσβεία της Αθήνας και το ρωσικό προξενείο της Θεσσαλονίκης, χωρίς στο μεταξύ η Ρωσία να προχωρήσει σε απελάσεις Ελλήνων διπλωματών από τη Μόσχα.

Αυτοπαγιδεύεται η ΕΕ

Με άλλα λόγια, η Ρωσία, χωρίς να μας έχει εντάξει σε κανένα casus belli, σε καμία υπαίτιά μας πολεμική παρενόχληση εναντίον της, εμμέσως, αλλά σαφέστατα χαρακτηρίζει τη στάση της χώρας μας ως συμπεριφορά μη φίλα, αλλά εχθρικά προσκείμενου κράτους.

Τηρουμένων των αναλογιών, τα περισσότερα κράτη της ΕΕ δεν υποδαυλίζουν το ήδη φλεγόμενο τοπίο της ρωσοουκρανικής ανάφλεξης, διότι ήδη βιώνουν τα αποτελέσματα των κυρώσεων κατά της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Δηλαδή το είχαν ήδη αντιληφθεί ότι οι οικονομίες των αντιμαχόμενων πλευρών λειτουργούν ως  συγκοινωνούντα δοχεία. Με άλλα λόγια ο επιβάλλων τις κυρώσεις δέχεται ως μπούμερανγκ, ως αυτεπίστροφη βολή τις  συνέπειες της δικής του οικονομικής επίθεσης, με τη στέρηση ενεργειακών πόρων και βασικών προϊόντων επισιτισμού.

Ποιο άραγε θα είναι το μέλλον μιας σημερινής ερειπωμένης και άλλοτε ευδαίμονος Ουκρανίας;

Όμως έτσι, αυτοί που επιχειρούν τον οικονομικό όλεθρο στους αντιπάλους τους καταντούν ικέτες υδρογονανθράκων και φυσικού αερίου, σε άλλους παραγωγούς, με αμφίβολα αποτελέσματα, αλλά και με εκ βάθρων αναδιοργάνωση του συστήματος προμήθειας αυτών των αγαθών. Είναι μάλιστα κωμικοτραγικό η Ελλάδα του 2022 να αποπειράται ν’ αναστήσει την ενεργειακή της επάρκεια με τα παραπεταμένα λείψανα του λιγνίτη, με το…υγροποιημένο προπάνιο και βουτάνιο και ως μωρά παρθένος του Ευαγγελίου, να τρέχει ασθμαίνουσα να ενεργοποιήσει τα οικολογικά φωτοβολταϊκά πάρκα, ή και την αιολική ενέργεια. Γιατί επί τόσες δεκαετίες λοιδορούσε τα κράτη με πράσινη ενέργεια;

Η υλοποίηση ενός εναλλακτικού συστήματος εκμετάλλευσης τοξικών ή ανανεώσιμων πηγών ενέργειας θα απαιτήσει αρκετά χρόνια, χωρίς προδιαγεγραμμένη την επιτυχία του. Όμως, στο μεταξύ φουντώνει και καλπάζει ο κίνδυνος του πληθωρισμού και της ακρίβειας, εις βάρος βέβαια όλων των εισοδηματικών ομίλων.

Ελληνικός απομονωτισμός

Όλες αυτές οι συνέπειες της πολιτικής απερισκεψίας ατυχώς οδηγούν τη χώρα μας σε κατάσταση υπαίτιου όχι μόνον οικονομικού αλλά και γεωστρατηγικού απομονωτισμού, αν μάλιστα αναλογιστούμε ότι με τον αυτοκτονικό φιλονατοϊσμό έχουμε ενταχθεί στην black list μιας Ρωσικής Ομοσπονδίας, η οποία ήδη μεταχειρίζεται αν όχι προνομιακά, οπωσδήποτε όμως με τους πριν από τον ρωσο-ουκρανικό πόλεμο όρους συναλλακτικής ισορροπίας, τα αντισυμβαλλόμενα κράτη, που προμηθεύονται από τη Ρωσία τους υδρογονάνθρακες και το φυσικό αέριο, χωρίς προηγουμένως να συμπεριφέρονται ως οικονομικά και στρατιωτικά εχθρικές χώρες.

Η ανάμιξη της ΕΕ στις οικονομικές κατά της Ρωσικής Ομοσπονδίας κυρώσεις έχει ήδη διχάσει τα 27 κράτη-μέλη της σε ουδέτερα από τη μια πλευρά και φιλονατοϊκά-αντιρωσικά από την άλλη πλευρά.

Ο μόνος «κερδισμένος» σ’ αυτό τον πόλεμο της αλληλοσφαγής των «υπερδυνάμεων» είναι ο τύποις «ήπιος» και «ευπρεπής» Τζο Μπάιντεν ο οποίος ατυχώς διαψεύδει καθημερινά τους πάντες με την αχαλίνωτη αναβίωση ενός ανελέητου ιμπεριαλισμού, άλλοτε στον ειρηνικό ωκεανό με την Ταϊβάν και σήμερα στο γεωστρατηγικό υπογάστριο της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Τι κρίμα αυτές οι τραγικές διαψεύσεις, να πηγάζουν από το χώρο των αμερικανών δημοκρατών…

Πολύ φοβάμαι ότι αυτή η γεροντική επιμονή του «δημοκρατικού» κ. Μπάιντεν ίσως αργά  ή σύντομα θα ερμηνευτούν ως μεθοδευμένη διάλυση της ΕΕ με απώτερο στόχο την αμερικανική κυριαρχία στον ευρύτερο χώρο της πρώην ΕΣΣΔ…