Η Αρκτική στην κόψη του ξυραφιού

Ο πόλεμος έχει ακόμη πολλά αναπάντητα ερωτηματικά. Το κυριότερο είναι για ποιό λόγο εισέβαλε η Ρωσία στην Ουκρανία. Δύο παλαιοί  (Ρώσοι) συνάδελφοί μου στο MGIMO (Πανεπιστημιακό Κρατικό Ινστιτούτο Διεθνών Σχέσεων της Μόσχας) τόνισαν πως δεν περίμεναν τέτοια κίνηση μετα την αναγνώριση απο το Κρεμλίνο των δύο κρατιδίων του Ντομπάς (Ντονέτσκ και Ουλιανέσκ). Για τον απλούστατο λόγο πως η Ουκρανία δεν μπορούσε πλέον να γίνει μέλος του ΝΑΤΟ. Διότι το καταστατικό της δυτικής συμμαχίας τονίζει πως  δεν μπορεί να ενταχθεί χώρα με ανοιχτά εδαφικά ζητήματα. Κάτι που ίσχυε και πρίν βέβαια. Λόγω Κριμαίας. Και για τον λόγο αυτό δεν μπορεί να γίνει και συζήτηση για την Κύπρο !

Ποιός σχεδιασμός λοιπόν οδήγησε σε μια τέτοια απόφσση; Με σοβαρές συνέπειες για τμήματα της ρωσικής οικονομίας. Αν και απο την ώρα που η Ευρώπη συνεχίζει να συναλλάσσεται με την Ρωσία πληρώνοντας για το πετρέλαιο και το αέριο που εισάγει απ’ αυτήν και που πλοία της μεταφέρουν ρωσικές πρώτες ύλες, αγροτικά προιόντα και καύσιμα στα τέσσαρα σημεία του ορίζοντα, ο προυπολογισμός της Ρωσίας δεν αισθάνεται ιδιαίτερη πίεση. Υπάρχει όμως  ευρύτερη πολιτική απομόνωση της Μόσχας αλλά και πλήγμα στο στρατιωτικό προφίλ της χώρας.  Η εισβολή πάντως απετέλεσε μια σοβαρή επιλογή με καταλυτικές συνέπειες. Γιατι το διακινδύνευσε λοιπόν το Κρεμλίνο; Εξηγήσεις περι δήθεν «μεγαλομανίας» του Πούτιν και έλλειψης λογικής στις αποφάσεις του, δεν στέκουν σε σοβαρή κριτική ανάλυση.

Με βάση την εμμονή της ρωσικής πολιτικής και κοινωνικής ελίτ, και όχι μόνο του Πούτιν,  στο λεγόμενο «στρατηγικό βάθος» και στην φοβία περί Νατοικής περικύκλωσης της χώρας, μία μόνο εξήγηση υπάρχει. Οτι η εισβολή έγινε σαν προειδοποιητικό μήνυμα προς τους πάντες  πως τα όρια εχουν ξεπερασθεί. Και πως η Ρωσία δεν πρόκειται να ανεχθεί ουδεμία στο μέλλον προσέγγιση των συνόρων της. Και το μηνυμα δεν αφορά τον Νότο, αλλά κυρίως τον Βορρά! Με τα νέας τεχνολογίας πλοία και εξελιγμένα μηχανήματα αλλά και με την διάνοιξη οδών στους πάγους της Αρκτικής λόγω μειωσης του πάχους τους, οι προοπτικές εκμετάλλευσης των εκεί φυσικών πόρων έχουν ανοίξει την όρεξη πολλών. Μέχρι σήμερα η Ρωσία κυριαρχεί σχεδόν ανενόχλητη στην σχετική εκμετάλλευση των πόρων αυτών στο Βορρά. Με προεξάρχουσα την εντυπωσιακή δουλειά που γίνεται στο πρòγραμμα υγροποιημένου φυσικού αερίου LNG ARCTIC 2 με αναδοχο την εταιρία TechnipFMC, δυτικών (γαλλικών) συμφερόντων, και την ιταλικη κατασκευαστική Saipen. H ρωσικη NIPIgaspererabotka τρεχει το πρόγραμμα απο πλευράς Ρωσιας. Το έργο αφορά σε παραγωγή φυσικού αερίου  την υγροποίηση του και δια θαλάσσης εξαγωγές προς τον Ατλαντικο και τον Ειρηνικό ωκεανό. Το μέρος  βρίσκεται στην Δυτική Σιβηρία, στην διοικητική περιοχή Yamal , στα δυτικα της χερσονήσου Gaydan, απέναντι απο το νησί Νοβάγια Ζέμλυα, στη Θάλασσα Κάρα.

Σε ολόκληρη την βόρεια αυτή περιοχή, και οχι μόνο, η Ρωσία εχει πλησίον τις ΗΠΑ, που βρίσκονται αρκετά μακρυά, δυτικά της νήσου Διομήδης, δηλ.στην Αλάσκα. Πουθενά αλλου δεν υπάρχει στον ορίζοντα Νατοική δύναμη. Αν όμως η Φινλανδία με την Σουηδία αποφασίσουν να ενταχθούν  στην δυτική συμμαχία, η Ρωσία θα περικυκλωθει και απο τον Βορρα. Με κίνδυνο να ρισκάρει και την αποκλειστικότητα των εκμεταλλεύσεών της όπως και την απρόσκοπτη μεταφορά τους προς τις διεθνείς αγορές. Η επίθεση λοιπόν στην Ουκρανία αποτελεί μία σαφή προειδοποίηση προς την Δύση (και προς τις δύο συγκεκριμμένες χώρες) πως η Μόσχα δεν πρόκειται να δεχθεί άλλη Νατοική παρουσία κοντά στα εδάφη της. Προειδοποίηση που σαφώς περικλείει και το ανησυχητικό μήνυμα περί ολοκληρωτικής σύγκρουσης.