Οι «μπανάλ αιώνιοι έφηβοι»

Σκηνές προσβολή για τον δυτικό πολιτισμό. Εικόνες θηριωδιών που ξεπερνούν σε διαστροφή και τη ναζιστική Γερμανία. Με δυσκολία μπορείς να κοιτάξεις προσεκτικά για να διαπιστώσεις αυτό που διαβάζεις λίγο αργότερα να περιγράφει η ουκρανή πρέσβης στην Εσθονία Mariana Betsa. Στοιβαγμένοι ο ένας πάνω στον άλλο ξεγυμνωμένα πτώματα. «Το νεκρό σώμα της 3χρονης Arina με σημάδια βιασμού πάνω στην 17χρονη γυμνή αδερφή της Βερόνικα στο Mykolayiv». Στη διπλανή φωτογραφία καμένα πτώματα κείτονται στο έδαφος στην Μπούτσα. Συστηματικοί βομβαρδισμοί εναντίον μη στρατιωτικών στόχων, ισοπέδωση πόλεων και δολοφονίες αμάχων.

Οι θηριωδίες του ρωσικού στρατού κατεδάφισαν μαζί με τα κτίρια και το τελευταίο επιχείρημα όσων αρνούνταν έως τώρα να πάρουν θέση και προχωρούσαν σε γραφικές διακηρύξεις ίσων αποστάσεων. Οι περιπέτειες του Λεωνίδα Καβάκου αποδεικνύουν πως κάποιοι παραμένουν έως και σήμερα όμως αμετανόητοι. Ο σπουδαίος βιολονίστας και διευθυντής ορχήστρας κάλεσε την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών να συμμετάσχει σε συναυλία μαζί του για συμπαράσταση στον ουκρανικό λαό. Mετά από ψηφοφορία οι μουσικοί αρνήθηκαν τη συμμετοχή τους.

«Ούτε τον Καβάκο δεν ντράπηκαν κάποιοι συνάδελφοι που έχει δώσει τόσες φορές την αμοιβή του για την υλικοτεχνική ενίσχυση της ορχήστρας» γράφει ο τσελίστας Μάνος Επιτροπάκης, ο οποίος είχε αποκαλύψει το ντροπιαστικό συμβάν με τη Συμφωνική Ορχήστρα του Δήμου Αθηναίων και τον ύμνο της Ουκρανίας. Την ίδια θλιβερή στάση απέναντι στο αίτημα Καβάκου κράτησε και η Συμφωνική Ορχήστρα της ΕΡΤ. Σε μία χειμαρρώδη συνέντευξή του στην Athens Voice ο Καβάκος δεν αφήνει κανένα περιθώριο παρερμηνειών: «Η ορχήστρα δεν επιθυμούσε να υπάρχει κανένας υπαινιγμός υπέρ της Ουκρανίας ή κριτική στη Ρωσία, ήθελαν να πούμε απλά ότι θα παίξουμε για την ανοικοδόμηση του μαιευτηρίου της Μαριούπολης. Είναι αναλγησία να μη θέλεις να ονομάσεις το θύμα και τον θύτη σε έναν πόλεμο. Πραγματικά είναι ντροπή τους, και ξέρετε γιατί είναι περισσότερο ντροπή; Γιατί υποτίθεται ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι καλλιτέχνες και η ουσία της Τέχνης είναι ανθρωπιστική. Θεωρώ ότι πρέπει κάποια στιγμή να λογοδοτήσουν στην κοινωνία, γιατί είναι κρατικός θεσμός και πληρώνονται από τους φορολογούμενους» συμπλήρωσε.

Ο Καβάκος βέβαια τη βρήκε τη λύση και μαζί με τρεις εξαιρετικούς μουσικούς θα παίξουν αφιλοκερδώς στο Μέγαρο Μουσικής, αλλά αυτό δεν ξεπλένει την ντροπή, ούτε απαντά στην εύλογη απορία του διεθνούς φήμης βιολονίστα κατά πόσο οι κρατικές ορχήστρες κάνουν ή δεν κάνουν κάτι ανάλογα με το τι θα αποφασίσει το συνδικάτο. Δεν είναι λίγες οι φορές που διαπιστώνεται μία διανοητική σύγχυση στη δημόσια σφαίρα, ακόμα και για σοβαρά ζητήματα. Αλλά όταν εκτυλίσσεται δίπλα σου ένας φρικώδης πόλεμος με νεκρά παιδιά και βομβαρδισμούς νοσοκομείων και μαιευτηρίων οφείλεις ως πολίτης να πάρεις ξεκάθαρη θέση. Το διατύπωσε εύγλωττα ο αγαπημένος Διονύσης Σαββόπουλος: «Αγαπούμε όλοι την ειρήνη, τον άνθρωπο και οφείλουμε σαν ενήλικοι που είμαστε και όχι σαν αιώνιοι έφηβοι, έχει καταντήσει εντελώς μπανάλ αυτό το κλισέ, σαν ενήλικοι λοιπόν οφείλουμε να κατονομάζουμε τον εκάστοτε βομβαρδιστή της ειρήνης και του ανθρώπου». Το είχε πει βέβαια από παλιά ο Νιόνιος σε ένα από τα πιο αγαπημένα του τραγούδια: «Κι έρχεται η στιγμή να αποφασίσεις με ποιους θα πας και ποιους θα αφήσεις».