Παρατηρώ καμιά φορά τα παραδείγματα ευρωπαϊκών χωρών που μπορούν και περνούν μεγάλα διαστήματα σε συνθήκη «ακυβερνησίας», μέχρις ότου σχηματιστεί η επόμενη κυβέρνηση.
Στη δική μας χώρα σε αντίστοιχη περίπτωση απλώς θα είχε καταρρεύσει το κράτος. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι αυτές οι χώρες έχουν δημόσια διοίκηση και «συνέχεια του κράτους».
Στη χώρα μας το κλειδί παραμένει ποιος ασκεί τη διακυβέρνηση. Αυτό εξηγεί επίσης γιατί στη χώρα μας δεν έχουμε πραγματική παράδοση «κυβερνήσεων συνεργασίας».
Και όποτε είχαμε, όπως στην περίοδο των μνημονίων, τα αποτελέσματα δεν ήταν τα καλύτερα, για να μην αναφερθώ στη συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Η πολιτική κουλτούρα της χώρας μας στηρίζεται κυρίως σε κυβερνήσεις αυτοδύναμες.
Κυβερνήσεις που κατεβαίνουν στις εκλογές με ένα πολιτικό πρόγραμμα και μια ιδεολογία. Εάν πείσουν κυβερνούν στη βάση αυτού του προγράμματος και στη συνέχεια κρίνονται στις επόμενες εκλογές.
Και γι’ αυτό πρέπει ο εκλογικός νόμος να διευκολύνει τη συγκρότηση αυτοδύναμων κυβερνήσεων. Ξέρω πολύ καλά ότι η ενισχυμένη αναλογική σε όλες τις παραλλαγές είναι ένα εκλογικό σύστημα «άδικο», γιατί ενισχύει το πρώτο κόμμα.
Όμως, επιτρέπει να σχηματιστούν κυβερνήσεις που μπορούν να κυβερνήσουν. Αντίθετα, η απλή αναλογική μπορεί να είναι πιο «δίκαιη» όμως μπορεί να οδηγήσει στην ακυβερνησία ή σε κυβερνήσεις συνεργασίας χωρίς κοινό πρόγραμμα ή ιδεολογία.
Και κυβερνήσεις χωρίς πρόγραμμα και ιδεολογία, κυβερνήσεις που διαρκώς πρέπει να αναδιαπραγματεύονται την εσωτερική τους ισορροπία, κυβερνήσεις όπου ο εκάστοτε κυβερνητικός εταίρος μπορεί να εκβιάσει – συχνά και δυσανάλογα προς το πραγματικό του εκλογικό μέγεθος – είναι κυβερνήσεις που μπορούν πιο εύκολα να χειραγωγηθούν από ισχυρά επιχειρηματικά συμφέροντα.
Δηλαδή, αντί για περισσότερη δημοκρατία, η απλή αναλογική μπορεί να οδηγήσει σε περισσότερη διαπλοκή.
Αντίθετα, αυτοδύναμες κυβερνήσεις, κυβερνήσεις με σαφή εντολή και ισχυρή πλειοψηφία, είναι πιο πιθανό να κυβερνήσουν με βάση την πολιτική τους και όχι τις προτιμήσεις των «χορηγών».
Γι’ αυτό και δεν καταλαβαίνω γιατί δεν μπορεί «από θέση αρχής» να ανοίξει θέμα εκλογικού νόμου στη δημόσια συζήτηση.
Τα πράγματα είναι απλά: η προηγούμενη κυβέρνηση «κληροδότησε» μια εκδοχή απλής αναλογικής, απλώς και μόνο για να βάλει τρικλοποδιά στην επόμενη κυβέρνηση.
Υπήρξε μια διόρθωση του εκλογικού νόμου. Εάν χρειάζεται και άλλη για να αποφύγουμε τις υποχρεωτικές «συγκυβερνήσεις» που θα οδηγούν σε κυβερνήσεις χωρίς πρόγραμμα και χωρίς πραγματική εξουσία, ας γίνει.
Το βασικό είναι να έχουμε κυβερνήσεις με πραγματική εντολή και όχι μετεκλογικά μαγειρέματα.
Μια ανάσα έμεινε για το τέλος του χρόνου και ο «τερματισμός» δείχνει καλύτερος από το μεγαλύτερο μέρος του «φετινού αγώνα». Πάρ' το χαλαρά - Τα ζώδια σήμερα.
Η Γάζα, μια περιοχή που μαστίζεται από χρόνια συγκρούσεων και αποκλεισμού, αντιμετωπίζει σοβαρούς περιορισμούς στις εισαγωγές, καθιστώντας την πρόσβαση σε φρέσκα προϊόντα όπως οι μπανάνες σπάνια για πολλές οικογένειες.
Πολλά θα έχουμε να θυμόμαστε από το 2024 που σε λίγες μέρες μας αποχαιρετά. Οι New York Times κάνουν μια μικρή αναδρομή στα γεγονότα που καθόρισαν τη χρονιά μέσα από φωτογραφίες.
Η ζωή του Στέλιου Καζαντζίδη, μέσα από τα μάτια του Γιώργου Τσεμπερόπουλου και με τον Χρήστο Μάστορα στον πρωταγωνιστικό ρόλο, είναι αυτή που ξεχωρίζει στις νέες ταινίες της εβδομάδας.
«46+Sexy» είναι ο τίτλος της νέας του παράστασης, ένα mix and match μουσικό, σατιρικό θέαμα, που έρχεται να σκανδαλίσει και να ταράξει τις ήσυχες Δευτέρες μας.
