Στην τελετή της Μεγάλης Παρασκευής των Καθολικών, φέτος, τον ξύλινο σταυρό στον Κολοσσαίο, στην αναπαράσταση της «Οδού του Μαρτυρίου» πρόκειται να σηκώσουν, μεταξύ των άλλων, μια οικογένεια από την Ρωσία και την Ουκρανία.
Η απόφαση ελήφθη από την Αγία Έδρα και πρόκειται για ευθεία αναφορά στην ανάγκη να επικρατήσει άμεσα η ειρήνη, στην μαρτυρική Ουκρανία.
Επελέγη η δέκατη τρίτη «στάση» της Via Crucis, όταν ο Ιησούς είναι εσταυρωμένος και ολοκληρώνει την επίγεια του αποστολή. Στο κείμενο που πρόκειται να αναγνωστεί, παρουσία του πάπα Φραγκίσκου ( και το οποίο εκφράζει την αγωνία και τον πόνο όσων ζουν την καθημερινότητα και τις συνέπειες του πολέμου) αναφέρεται χαρακτηριστικά:
«Ο θάνατος ολόγυρα, η ζωή που μοιάζει να χάνει αξία. Όλα αλλάζουν μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα. Η ύπαρξη, οι ημέρες, η ξενοιασιά του χιονιού το Χειμώνα, το να πας να πάρεις τα παιδιά από το σχολείο, η δουλειά, οι αγκαλιές και οι φιλίες. ..Όλα. Όλα, ξαφνικά, χάνουν αξία. Πού είσαι κύριε; Θέλουμε την ζωή μας πίσω.
»Πού κρύφτηκες; Για ποιο λόγο συμβαίνουν όλα αυτά; Ποιό είναι το κρίμα μας; Γιατί μας εγκατέλειψες; Γιατί εγκατέλειψες τους λαούς μας; Γιατί δίχασες με αυτό τον τρόπο τις οικογένειές μας; Γιατί δεν έχουμε ποια όρεξη να ζήσουμε και να ονειρευθούμε; Γιατί οι πατρίδες μας έγιναν σκοτεινές σαν τον Γολγοθά; Τα δάκρια στέρεψαν. Ο θυμός άφησε την θέση του στην παραίτηση.
»Ξέρουμε ότι μας αγαπάς, Κύριε, αλλά δεν αισθανόμαστε την αγάπη αυτό μας τρελαίνει. Ξυπνάμε το πρωί και για λίγα δευτερόλεπτα είμαστε ευτυχισμένοι, αλλά αμέσως μετά ξαναθυμόμαστε πόσο δύσκολο είναι να συμφιλιωθούμε. Κύριε, πού είσαι; Μίλα, μέσα στην σιωπή του θανάτου και του διχασμού και δίδαξέ μας πώς να φτιάξουμε την ειρήνη, να είμαστε αδέλφια, να οικοδομήσουμε και πάλι, όλα όσα θα ήθελαν να καταστρέψουν οι βόμβες».
Ο Αντώνης Λυμπέρης, ο οποίος πέθανε στα 71 του, όρισε το lifestyle της εποχής του με τον δικό του εξωστρεφή τρόπο, πάντα με στόχο το joie de vivre, όταν αυτό ανθούσε τις χρυσές εποχές των περιοδικών.
