Τι δείχνει η πολιτική αριθμητική της μονομαχίας Μακρόν-Λεπέν: Τίποτα δεν έχει κριθεί!

Μια βαθιά ανάσα και τα κεφάλια πάλι μέσα! Εκεί όπου θα μείνουν για τις επόμενες δύο εβδομάδες, μέχρι τον δεύτερο γύρο της 24^ης Φεβρουαρίου, καθώς η Γαλλία και η Ευρώπη θα αναμένουν κυριολεκτικά με κομμένη την ανάσα το αποτέλεσμα του δεύτερου γύρου των προεδρικών εκλογών, ανάμεσα στον Εμανουέλ Μακρόν και την Μαρίν Λεπέν.

Η συντριπτική πλειοψηφία των ευρωπαϊκών ΜΜΕ, άλλωστε, καταλήγει στο ίδιο συμπέρασμα: Η καθαρή πρωτιά του Μακρόν, τουλάχιστον με βάση τα exit polls, δεν οδηγεί αυτομάτως σε μια δεύτερη πενταετή θητεία στα Ηλύσια. Το παραδέχθηκε και ο ίδιος, στην ομιλία του: «Δεν έχουμε ακόμη νικήσει», είπε, σημαίνοντας συναγερμό.

Μικρότερη η «δεξαμενή» του Μακρόν

Η πολιτική αριθμητική μπορεί να δώσει ορισμένες χρήσιμες εξηγήσεις. Κι αυτό διότι ο πρόεδρος της Γαλλίας μπορεί να ενίσχυσε το ποσοστό του στον πρώτο γύρο κατά 4-5 μονάδες σε σύγκριση με το 2017, την ίδια όμως στιγμή η «δεξαμενή» από την οποία μπορεί να αντλήσει ψηφοφόρους έχει συρρικνωθεί δραματικά.

Για του λόγου το αληθές, ενώ πριν πέντε χρόνια ο υποψήφιος των Ρεπουμπλικάνων (της παραδοσιακής Δεξιάς), Φρανσουά Φιγιόν, είχε λάβει 20% και ο Σοσιαλιστής Μπενουά Αμόν 6,5%, τα ποσοστά που έλαβαν σε αυτή την αναμέτρηση η Βαλερί Πεκρές και η Αν Ινταλγκό είναι κάτω από 5% και 2% αντιστοίχως! Έτσι, ακόμη και εάν υποθέσουμε πως το σύνολο όσων τις ψήφισαν, μαζί με εκείνους που επέλεξαν τους υποψηφίους των Πρασίνων και του ΚΚ Γαλλίας, υπακούσουν στην προτροπή τους για στήριξη του Μακρόν στον δεύτερο γύρο, το ποσοστό τους δεν ξεπερνά το 15%.

Οι «φίλοι» της Λεπέν και ο παράγοντας Μελανσόν

Την ίδια στιγμή, η Λεπέν – η οποία επίσης ενισχύθηκε σε σύγκριση με τον πρώτο γύρο του 2017 – έχει να υπολογίζει τόσο στις ψήφους του Ερίκ Ζεμούρ όσο και του έτερου υποψηφίου από τον χώρο της Ακροδεξιάς, του Νικολάς Ντιπόντ-Ενιάν, που ξεπερνούν το 9%. Επίσης, γνωρίζει ότι και πολλοί Ρεπουμπλικάνοι «γλυκοκοιτάζουν» προς το μέρος της, έχοντας εξοργιστεί με τον Μακρόν.

Πολλά, λοιπόν, θα κριθούν σε δύο μέτωπα: Το ένα είναι το τι θα πράξουν οι ψηφοφόροι του Ζαν-Λικ Μελανσόν, ο οποίος εντυπωσίασε ξεπερνώντας το 20%. Ο ίδιος ζήτησε να μην δοθεί ούτε μία ψήφος στην Λεπέν, χωρίς ωστόσο να συστήσει επισήμως τη στήριξη του Μακρόν. Έτσι, δεν αποκλείεται να οδηγήσει πολλούς προς την αποχή – τον δεύτερο παράγοντα που θα κρίνει πολλά στην αναμέτρηση της 24^ης Φεβρουαρίου.

Η αλήθεια είναι, λοιπόν, όπως την περιέγραψαν οι Financial Times στο πρώτο τους σχόλιο μετά τη δημοσιοποίηση των exit polls: «Το αποτέλεσμα οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η 53χρονη Λε Πεν βρίσκεται πιο κοντά παρά ποτέ στο να κερδίσει την εξουσία για την Άκρα Δεξιά στη Γαλλία, μιμούμενη τις εθνικιστικές νίκες του Ντόναλντ Τραμπ στις ΗΠΑ και των υποστηρικτών του Brexit στο Ηνωμένο Βασίλειο πριν από έξι χρόνια».

Όλα για όλα

Στις ημέρες που απομένουν, ο Μακρόν – ο οποίος εξακολουθεί να διατηρεί προβάδισμα – αναγκαστικά θα ρίξει όλο του το βάρος στην μονομαχία με τη Λεπέν. Κάνοντας αυτό που δεν έκανε ενόψει του πρώτου, όταν άργησε να καταθέσει την υποψηφιότητά του, ενώ μέχρι κάποια στιγμή έδειχνε να πιστεύει ότι η νίκη και η επανεκλογή θα έρχονταν περίπου με τον… αυτόματο πιλότο. Κάτι που φάνηκε και στην άρνησή του να βρεθεί αντιμέτωπος με όλους τους υποψηφίους, σε μια τηλεμαχία, κάνοντας πολλούς να τον κατηγορήσουν για υπεροψία και αλαζονεία.

Η ακροδεξιά υποψήφια, από την πλευρά της, καλείται να κάνει τη μεγάλη υπέρβαση και να πείσει πως δεν είναι… ακροδεξιά! Ότι πράγματι μπορεί να είναι πρόεδρος της Γαλλίας και ότι όχι απλώς δεν θα οδηγήσει τη χώρα στα βράχια, με άγονες αντιπαραθέσεις και συγκρούσεις, αλλά θα της ξαναδώσει προοπτική. Στα υπέρ της έχει το γεγονός ότι ο Μακρόν ανήκει πλέον στο «σύστημα» και δεν είναι αυτός που ήταν το 2017 – στα κατά της υπάρχει το βεβαρυμμένο παρελθόν της και το γεγονός ότι οι Γάλλοι δεν συμπάθησαν ποτέ τον Τραμπ.

Ποιο μέτωπο θα επικρατήσει;

Το σίγουρο είναι ότι, παρά τις δηλώσεις των υποψηφίων που αποκλείστηκαν, η ισχύς και η κινητοποίηση του αποκαλούμενου «δημοκρατικού μετώπου» δεν μπορεί να θεωρείται δεδομένη. Αντιθέτως, πολλοί φοβούνται ότι αυτό θα αντικατασταθεί από ένα άτυπο και σιωπηρό «αντι-Μακρόν μέτωπο».

Εάν αυτό συμβεί, τότε δεν χωράει αμφιβολία ότι η Ευρώπη και η ΕΕ θα βιώσουν τον μεγαλύτερο πολιτικό σεισμό των τελευταίων δεκαετιών – μετά την κατάρρευση του Τείχους του Βερολίνου και την επανένωση της Γερμανίας.