Είναι λιγάκι παραπλανητικός ο τίτλος, γιατί πιθανόν να καταλαβαίνει κάποιος ότι αφορά τη γενικότερη εικόνα του ελληνικού μπάσκετ. Δεν την αφορά. Αφορά μονάχα τον Παναθηναϊκό. Και το μπάσκετ που μάθαμε από τον Παναθηναϊκό όλοι όσοι ζήσαμε τη μεγάλη –σχεδόν– 20ετία του συλλόγου, με τους αμέτρητους τίτλους.

Δεν είναι αυτό το μπάσκετ που μάθαμε. Το ΟΑΚΑ κάποτε αποτελούσε «τόπο μαρτυρίου» όχι μόνο για τον Ολυμπιακό, αλλά για κάθε ομάδα στην Ευρώπη. Έγινε ξαφνικά η έδρα όπου ο καθένας μπορεί να κερδίσει. Το γήπεδο που ο Ολυμπιακός έχει κάνει δύο σερί διπλά, το ένα με ευκολία και το άλλο σε κακή –για τα φετινά του δεδομένα– βραδιά.

Βούτυρο στο ψωμί του Μπαρτζώκα οι παίκτες που έχει απέναντί του. Ο Ολυμπιακός δημιουργήθηκε φέτος για να μπορεί να είναι ανταγωνιστικός απέναντι στα καλύτερα ρόστερ της Ευρώπης. Το ρόστερ του Παναθηναϊκού ούτε κατά διάνοια δεν είναι τέτοιο. Χρειάζεται ξήλωμα και ράψιμο από την αρχή, ώστε να μπορούμε να μιλήσουμε για κάτι που θα… θυμίζει Παναθηναϊκό. Έστω θα πλησιάζει.

Ήταν ολοφάνερο από το ξεκίνημα της σεζόν πως ο Παναθηναϊκός όχι μόνο έφτιαξε ένα κακό και χαμηλού επιπέδου ρόστερ, αλλά ότι οι περισσότεροι απ’ αυτούς που παίζουν στην ομάδα δεν μπορούν να σταθούν ούτε στο χαμηλότερο επίπεδο του ευρωπαϊκού μπάσκετ. Και μαζί ένας προπονητής που ανέλαβε το έργο να «τρέξει» ένα πρότζεκτ το οποίο δεν είχε ξεκάθαρο στόχο.

Ποιος ήταν άραγε ο στόχος του Παναθηναϊκού τη φετινή σεζόν; Πού είχε βάλει τον πήχη όταν ξεκινούσε τη δουλειά του ο Δημήτρης Πρίφτης; Στην αποφυγή της τελευταίας θέσης στην EuroLeague; Συγνώμη, αλλά αυτό είναι ντροπή για έναν σύλλογο με έξι ευρωπαϊκά τρόπαια, για τον μεγαλύτερο σύλλογο στην Ευρώπη τη 15ετία 1996-2011.

Πού είχε θέσει τον πήχη όσον αφορά το Κύπελλο Ελλάδας; Στην απλή συμμετοχή στον τελικό και… αν του κάτσει; Τι ζητάει από το πρωτάθλημα; Χθες είπε πως τα πάντα θα κριθούν τον Ιούνιο. Δεν έχει άδικο. Όμως με το χέρι στην καρδιά, πόσο μπορούν να αλλάξουν τα πράγματα από σήμερα μέχρι τον Ιούνιο ανάμεσα σε Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό; Η διαφορά τους είναι χαώδης.

Θα γίνει ο Έβανς… Μπατίστ και ο Οκάρο… Τσαρτσαρής; Θα μεταμορφωθεί ο Σαντ Ρος σε… Καλάθη; Θα μπουν να παίξουν ο Διαμαντίδης και ο Αλβέρτης; Θα γυρίσει ο Μάικ Τζέιμς πίσω και θα αναλάβει προπονητής ο Ιτούδης;

Θαύματα σπάνια γίνονται στον αθλητισμό. Όσο βάρος και να έχει η φανέλα, όσο δυνατό και να είναι το legacy του συλλόγου, αυτή τη στιγμή ο Παναθηναϊκός μοιάζει αιχμάλωτος. Όχι μόνο του Ολυμπιακού. Αλλά και του ίδιου του τού εαυτού…

Headlines