Όχι και τόσο… ξαφνικά, η κυβέρνηση ανακοίνωσε την άρση όλων των μέτρων προστασίας από το κοροναϊό. Επομένως, θα ξεκινήσει από τις εορταστικές ημέρες του Πάσχα αφού όπως είπε και ο Θάνος Πλεύρης, θα γιορτάσουμε μετά από δύο χρόνια, ελεύθεροι τη μεγάλη χριστιανική γιορτή.

Ουσιαστικά –και παρά τις «αυστηρές» συστάσεις- θα πάμε κατά χιλιάδες στις Εκκλησίες, θα συνωστιστούμε στους Επιτάφιους και στην Ανάσταση, θα το γλεντήσουμε χωρίς περιοριστικά μέτρα και σίγουρα χωρίς μάσκα.

Αλλωστε, ελάχιστοι χρησιμοποιούν εδώ κι εβδομάδες μάσκα ή παίρνουν άλλα μέτρα προστασίας.

Από την 1η Μαΐου δεν θα χρειαζόμαστε τα πιστοποιητικά εμβολιασμού και νόσησης και το καλοκαιράκι με το καλό δεν θα έχουμε κι επίσημα πουθενά μάσκες.

Θα μπορούμε με απλά λόγια να τρέχουμε αμέριμνοι στα λιβάδια… της τουριστική σεζόν και μιας «κανονικότητας» που δεν είναι τόσο κανονική.

Φανταζόμαστε ότι η επιτροπή των ειδικών εισηγήθηκε (κι ελπίζουμε ομοφώνως) να αρθούν τα μέτρα και η κυβέρνηση έκανε δεκτή την εισήγηση.

Τότε, όμως, γιατί όσοι ειδικοί απέμειναν να βγαίνουν στα τηλεπαράθυρα προειδοποιούν ότι η πανδημία είναι εδώ και δεν πρέπει να χαλαρώσουμε καθόλου;

Γιατί μας λένε ότι οι μάσκες δεν πρέπει να βγουν κι ότι οι μεταλλάξεις του κοροναϊού είναι κι επικίνδυνες και άκρως μεταδοτικές;

Κι εν πάση περιπτώσει, πόσο… κανονική είναι αυτή η κανονικότητα όταν καθημερινά ανακοινώνονται κατά μέσο όρο 60-70 νεκροί συμπολίτες μας;

Σήμερα είχαμε 65 νεκρούς, την Τρίτη είχαμε 64 θύματα από κοροναϊό ενώ τη Δευτέρα 72 συνάνθρωποί μας έχασαν τη μάχη με τον ιό.

Δηλαδή σε 3 ημέρες περισσότεροι από 200 πολίτες πέθαναν. Είναι αυτό κανονικότητα που να δικαιολογεί την πλήρη άρση των μέτρων;

Αραγε ποια επιδημιολογικά στοιχεία δείχνουν ότι πάμε καλά, όταν μάλιστα σήμερα τα κρούσματα ξεπέρασαν τις 11 χιλιάδες;

Και γιατί σταματούν ακόμη και τα τεστ στα παιδιά όταν όλοι γνωρίζουμε ότι στα σχολεία υπάρχει έξαρση κρουσμάτων από μαθητές οι οποίοι μεταφέρουν τον ιό στα σπίτια τους, στους πιο ηλικιωμένους;

Αντιλαμβάνομαι την ανάγκη της κοινωνίας να επιστρέψει σε μια κανονικότητα χωρίς περιορισμούς.

Αντιλαμβάνονται τους πολίτες οι οποίοι αισθάνονται κουρασμένοι από τη διετή πανδημία και θέλουν να αισθανθούν ελεύθεροι.

Αντιλαμβάνομαι ακόμη και την αγωνία της κυβέρνησης να δείξει ότι η Ελλάδα είναι covid free ώστε ο τουρισμός να λειτουργήσει απρόσκοπτα. Να έρθουν οι ξένοι χωρίς πιστοποιητικά και τεστ, να γεμίσουν τα νησιά, να εισρεύσει συνάλλαγμα.

Όμως, αναπάντητα παραμένουν τα ερωτήματα για τον υψηλό αριθμό των νεκρών. Δεν είναι πλέον μόνον ανεμβολίαστοι οι νεκροί, αλλά ένα σημαντικό ποσοστό αφορά και σε εμβολιασμένους.

Θα καταλάβαινα την πλήρη άρση αν είχαμε 5, 10 νεκρούς ή και κανέναν.

Θα ήταν ευχής έργον να είχαμε μια πανδημία ελεγχόμενη.

Όμως, αυτό δε συμβαίνει σήμερα. Οι νεκροί δεν είναι απλά αριθμός και στατιστική.

Είναι μια τραγική, καθημερινή υπενθύμιση ότι ο κοροναϊός συνεχίζει και σκοτώνει.

Είναι μια υπενθύμιση ότι κάτι έχει πάει στραβά, κι αυτό πρέπει να το βρουν οι ειδικοί και η κυβέρνηση.

Δεν είμαστε εμείς επαΐοντες, απλές διαπιστώσεις κάνουμε.

Αν, λοιπόν, η άρση των μέτρων υπηρετεί άλλους σκοπούς, υψηλότερους από τους 60 κι 70 νεκρούς την ημέρα, οφείλουμε να το ξέρουμε.

Όπως οφείλουμε να γνωρίζουμε γιατί πλέον και οι εκατοντάδες χιλιάδες ανεμβολίαστοι δεν θα έχουν κανέναν μα κανέναν περιορισμό.

Θα κυκλοφορούν και θα συμπεριφέρονται δηλαδή όπως κι εκείνοι που έσπευσαν να κάνουν όλες τις δόσεις και θα κάνουν και τις επόμενες.

Εντάξει, είναι δεδομένο ότι το εμβόλιο προστατεύει από τον ιό κι όσοι επιλέγουν να μην το κάνουν θέτουν σε κίνδυνο τη ζωή τους.

Όμως, εδώ και μήνες το «αφήγημα» ήταν ότι οι ανεμβολίαστοι πρέπει να… εξοστρακιστούν. Τώρα στο… βωμό τίνος οι εμβολιασμένοι και οι ανεμβολίαστοι είναι στο ίδιο καζάνι;

Και γιατί τότε έχουμε ακόμη χιλιάδες υγειονομικούς εκτός εργασίας;

Οι υπεύθυνοι παίρνουν τις αποφάσεις και κρίνονται εκ του αποτελέσματος. Αν το αποτέλεσμα είναι τραγικό, κι αν οι θάνατοι συνανθρώπων μας δεν υποχωρούν, τότε η κρίση θα είναι σκληρή και ο πέλεκυς πολύ βαρύς.

Headlines