Ρουμανία: Κίνδυνοι εθνικής ασφάλειας από την πολιτική Ορμπαν για την ουγγρική μειονότητα

Η εθνική πολιτική της Ουγγαρίας, «Το Στρατηγικό Πλαίσιο για την Εθνική Πολιτική» που εφαρμόστηκε από τις διαδοχικές κυβερνήσεις του Βίκτορ Ορμπαν ενοχλεί τη Ρουμανία, η οποία βλέπει την ουγγρική της μειονότητα προσκολλημένη στη Βουδαπέστη (φωτογραφία αρχείου, επάνω, από g4media.ro).

Παράγοντας κινδύνου

Με ουγγρόφωνο χώρο πληροφόρησης που ελέγχεται από την Ουγγαρία, η Ρουμανία παρακολουθεί πώς το γειτονικό κράτος διαμορφώνει τη νοοτροπία και τις αντιλήψεις της ουγγρικής μειονότητας σύμφωνα με τα συμφέροντά του και πώς η πολιτική επανένωσης του ουγγρικού έθνους επηρεάζει τις διεθνικές σχέσεις στην επικράτειά της, όπως γράφει η ρουμανική ιστοσελίδα g4media.ro.

Στη Ρουμανία, περιοδικά, εντείνεται το μήνυμα, ο δημόσιος λόγος που στοχεύει να χαρακτηρίσει την ουγγρική μειονότητα ως παράγοντα κινδύνου για την εθνική ασφάλεια.

Οταν δεν γινόμαστε μάρτυρες μιας τέτοιας κορύφωσης, ο επικίνδυνος ρόλος των Ούγγρων στη Ρουμανία παραμένει ως λανθάνων στο μυαλό της ρουμανικής πλειοψηφίας.

Από την άλλη, ορισμένοι Ούγγροι (τόσο αυτοί από την Ουγγαρία όσο και αυτοί από τη Ρουμανία) ζουν μερικές φορές σε ένα ιστορικό παρελθόν για το οποίο αναζητούν πάντα απαντήσεις και πανάκεια, προκαλώντας ρίγη και αγωνία στους γείτονές τους.

Οι Ρουμάνοι και οι Ούγγροι τροφοδοτούν ο ένας τον άλλο με προκαταλήψεις και φόβους που αναπόφευκτα συνυπάρχουν σε όλη την ιστορία.

Αποκρυφιστικοί στόχοι

Αντιλήψεις και φόβοι χτισμένοι σε δεκάδες, ίσως και εκατοντάδες χρόνια, που δηλητηριάζουν την καθημερινότητά μας, στους οποίους κάποιοι δεν διστάζουν να στραφούν για να αποκτήσουν ή να διατηρήσουν την εξουσία, αντίστοιχα όταν επιδιώκουν αποκρυφιστικούς στόχους.

Στη βάση του καθεστώτος Τσαουσέσκου βρισκόταν ο κομμουνισμός, στον οποίο εχθρός για την ακεραιότητα και την κυριαρχία του ρουμανικού σοσιαλιστικού κράτους ήταν οι Ούγγροι και οι Ρώσοι (ΕΣΣΔ εκείνη την εποχή). Οι Ούγγροι ήταν μέρος των συνυπαρχόντων εθνών.

Ο κόσμος άλλαξε, οι προκαταλήψεις και οι αμοιβαίοι φόβοι παρέμειναν, σε άλλο πλαίσιο, με διαφορετικές εντάσεις και ερμηνείες. Οποιαδήποτε ενέργεια για τα δικαιώματα και την προστασία των εθνικών μειονοτήτων συνοδεύτηκε ρητά ή σιωπηρά από τον ουγγρικό κίνδυνο. Ακόμη και ορισμένες μεταρρυθμίσεις συνοδεύτηκαν και αργότερα παρεμποδίστηκαν από τον ουγγρικό κίνδυνο.

Ωστόσο, όσοι ανέλαβαν εποικοδομητικό διεθνικό διάλογο, ακόμη και σε αυτές τις επικίνδυνες συνθήκες, αναγνώρισαν την ανάγκη να ωθήσουν τη Ρουμανία προς την ένταξη στη Δύση. Και σε αυτή την πορεία της Ρουμανίας, καθοριστικός ήταν ο διεθνικός διάλογος, η κατοχύρωση των δικαιωμάτων και η προστασία των εθνικών μειονοτήτων.

Κανείς δεν ενσωματώνει ένα κράτος στις δυτικές δομές με δυνατότητα διεθνικών συγκρούσεων. Κανείς δεν θα δεχόταν κράτη στις ευρωατλαντικές δομές αν δεν βρίσκονταν σε καλή γειτονιά. Η περίοδος 1989-1996 ήταν δύσκολη στη ρουμανο-ουγγρική διεθνική σχέση, αλλά ακόμη και υπό αυτές τις συνθήκες, ήταν επίσης μια περίοδος διερεύνησης, διαλόγου.

Ανοικοδόμηση ουγγρικού έθνους

Είχαμε και έχουμε ένα τρίγωνο στις σχέσεις Ρουμανίας – Ουγγαρίας: Βουκουρέστι – Ούγγροι από την Τρανσυλβανία και τη Βουδαπέστη.

Μια σχέση μεταξύ του κράτους της ιθαγένειας – της εθνικής της μειονότητας – και του κράτους συγγένειας (στο όνομα του δημόσιου διεθνούς δικαίου), ή της «μητέρας χώρας», όπως την αποκαλούμε.

Είναι πολυτέλεια για το ρουμανικό κράτος, θεμελιώδες λάθος να αντιμετωπίζει την ουγγρική εθνική μειονότητα ως αντιπολίτευση.

Μια εθνική μειονότητα δεν μπορεί ποτέ να βρίσκεται σε αντίθεση με το κράτος στο οποίο ζουν τα μέλη της και του οποίου είναι πολίτες.

Ωστόσο, η Ουγγαρία υιοθέτησε μια συνεκτική στρατηγική το 2011, η οποία περιέχεται σε έγγραφο που ψηφίστηκε από το κοινοβούλιο της Βουδαπέστης και τιτλοφορείται «Ουγγρική Εθνική Πολιτική – Στρατηγικό Πλαίσιο για την Εθνική Πολιτική». Στόχος της στρατηγικής είναι η επανένωση και η ανοικοδόμηση του ουγγρικού έθνους στη λεκάνη των Καρπαθίων.

Επανεμφανίστηκαν οι φόβοι

Η Ουγγαρία πρόσφερε ένα έργο, ένα όραμα για την ουγγρική μειονότητα στην Τρανσυλβανία, ένα έργο, ένα όραμα που το ρουμανικό κράτος απέτυχε να εντοπίσει και να προσφέρει μετά την ένταξη στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, όχι μόνο στην ουγγρική κοινότητα, αλλά και στην πλειοψηφία των Ρουμάνων.

Αν και οι ηγέτες των Ούγγρων στη Ρουμανία ήταν σταθεροί στην καταδίκη της εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία, οι φόβοι για τον ουγγρικό κίνδυνο επανεμφανίστηκαν δημόσια δεδομένης της άριστης σχέσης μεταξύ Βουδαπέστης και Μόσχας.

Πηγή: g4media.ro, echedoros-a.gr