Η ζωή των αθλητών στην εμπόλεμη Ουκρανία

Όλα κι όλα πέντε λεπτά είχε στη διάθεσή της η οικογένεια Μπούρκχοκς στις 25 Φεβρουαρίου, την ημέρα της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία. Έφτανε όμως για να πάρει αποφάσεις για το μέλλον της.

Εξάλλου ο βομβαρδισμός του διπλανού σπιτιού, όπου ο γιος της οικογένειας εκτινάχθηκε στον αέρα, αλλά σαν από θαύμα σώθηκε, δεν της άφησε άλλη επιλογή. Mάζεψε τα απαραίτητα, χρήματα, διαβατήρια μερικά ρούχα και μια ρακέτα του τένις για την κόρη της, την Άννα.

Έπρεπε να ανοίξουν το γκαράζ με τσεκούρι, γιατί μετά την έκρηξη η είσοδος καταπλακώθηκε. Και όπου φύγει φύγει. Από εκεί πήρε το δρόμο προς τη δυτική Ουκρανία σε φίλους. «Είχαμε μεγάλο φόβο, αλλά δεν είχαμε άλλη επιλογή» λέει η μητέρα, Όλια Μπούρχοκ στη Deutsche Welle.

Ο πατέρας, γιατρός το επάγγελμα, έμεινε στο Κίεβο για να βοηθήσει. Μαζί με τις λίγες αποσκευές της υπόλοιπης οικογένειας και τα όνειρα της κόρης να γίνει επαγγελματίας τενίστρια. «Ήταν πάντα η μεγαλύτερη επιθυμία μου, το τένις είναι η ζωή μου» λέει η Άννα. Μέχρι τότε η δωδεκάχρονη έφηβη έπαιζε τένις εξι ημέρες την εβδομάδα συν τις προπονήσεις. Ήταν μια από τις δέκα καλύτερες παίκτριες της χρόνιας στην Ουκρανία.

Αναδυόμενοι Ουκρανοί ποδοσφαιριστές στη Γερμανία

Μετά από ένα μήνα στο ασφαλές περιβάλλον της δυτικής Ουκρανίας, αλλά χωρίς προπονήσεις, η οικογένεια Μπούρχοκ ταξίδεψε στο Λεβερκούζεν, όπου η Άννα μπορεί να παίζει και πάλι τένις στην Ακαδημία Τένις του Ρόμπερτ Ορλίκ στο RTHC Bayer Leverkusen.

«Είμαστε ευγνώμονες που είμαστε ασφαλείς εδώ και που μας υποδέχτηκαν τόσο εγκάρδια» λένε κόρη και μητέρα μαζί. Το ίδιο μακριά από την πατρίδα της βρίσκεται και η ομάδα U17 από το Κίεβο, η οποία με πρωτοβουλία του Στέφαν Ρέντς, μέλους της προπονητικής ομάδας του ποδοσφαιρικού συλλόγου Mittelrhein, βρήκε στέγη στο αθλητικό σχολείο στο Χένεφ.

Ο 50χρονος διατηρεί καλές σχέσεις με τη Δυναμό Κιέβου εδώ και καιρό και θεώρησε σωστό να βοηθήσει μόλις ξέσπασε ο πόλεμος. Στο πλαίσιο μιας εκστρατείας βοήθειας και των διασυνδέσεων με τον Βλαντιμίρ Ζαρίκοφ, διευθυντή της Ακαδημίας Νέων της Δυναμό Κιέβου και αντιπρόεδρο της ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας του Κιέβου, ήρθαν και 28 νέοι ποδοσφαιριστές, αναδυόμενα ταλέντα.

«Ο Βλαντιμίρ  έχει πολλές επαφές στο Κίεβο και σε ολόκληρη τη χώρα και βοηθά ακούραστα στην απομάκρυνση ανθρώπων εκτός Ουκρανίας» λέει ο Ρεντς στη DW. „Τώρα φροντίζουμε εμείς να παιδιά να ζουν καλά εδώ, να μπορούν να παίζουν ποδόσφαιρο και να ξαναβρούν λίγη από την καθημερινότητά τους, είναι όλοι τους χαρούμενοι που έφυγαν από τη χώρα».

Η καθημερινή επαφή με τους γονείς τους στην Ουκρανία διατηρείται με τα κινητά τηλέφωνα και από το διαδίκτυο. Όμως το ποδόσφαιρο είναι δευτερεύουσας σημασίας για τους νέους αυτήν τη στιγμή.

«Πρώτα θέλω να επιστρέψω και να βοηθήσω στην ανοικοδόμηση της Ουκρανίας και μετά να κάνω ποδοσφαιρική καριέρα» λέει ο Ιβάν, ένας από τους νεαρούς Ουκρανούς αθλητές. «Η οργάνωση μαθημάτων σπορ και ποδοσφαιρικών προπονήσεων, δεν είναι του παρόντος, γιατί είναι κάτι το επικίνδυνο» λέει ο Ζαρίκοβ στη DW.

«Για λόγους ασφαλείας οι αρχές του Κιέβου δεν επιτρέπουν καμία μεγάλη διοργάνωση, ιδιαίτερα όταν συμμετέχουν παιδιά». Ο 59χρονος Ζαρίκοβ έμεινε στο Κίεβο και προσπαθεί νυχθημερόν να διαχειριστεί τις ζωές των νεαρών ποδοσφαιριστών. «Ασχολούμαι κυρίως με τον συντονισμό των προπονήσεων των ομάδων που έχουν φύγει στο εξωτερικό.

Πρωταρχικό μέλημα σε αυτήν την εμπόλεμη κατάσταση η προστασία των νεαρών ποδοσφαιριστών. Αυτήν τη στιγμή είναι ασφαλείς, έχουν την ευκαιρία να κυνηγήσουν το πάθος τους, να προπονηθούν αλλά και να πάνε στο σχολείο». Τί θα γίνει όταν κάποτε επιστρέψει η ειρήνη; «Μπορεί κανείς να πει με βεβαιότητα ότι το ουκρανικό ποδόσφαιρο περνά δύσκολες στιγμές».

«Αθλητές για την Ουκρανία»

Ο Γενς Στάινιγκεν, που συμμετείχε σε Ολυμπιακούς Αγώνες, είναι εμπνευστής της πρωτοβουλίας ¨Αθλητές για την Ουκρανία» που στόχο έχει την επίδειξη αλληλεγγύης. «Στόχος μας είναι να μην υπάρχει αθλητική διοργάνωση στον κόσμο χωρίς διαμαρτυρίες εναντίον αυτού του πολέμου» λέει στη DW. „Να συνενώσουμε όλους τους αθλητές και τις αθλήτριες παγκοσμίως για την ειρήνη και την αλληλεγγύη».

Ο ίδιος μεγάλωσε και κοινωνικοποιήθηκε στην πρώην Ανατολική Γερμανία και ξέρει, όπως λέει, τι μπορεί να προκαλέσει η στοχευμένη παρασημοφόρηση για τη χώρα. «Το γεγονός ότι αθλητισμός και πολιτική θα μπορούσαν να διαχωριστούν είναι η μεγαλύτερη ανοησία που μας λένε εδώ και χρόνια, αυτό δεν συνέβη ποτέ, ο αθλητισμός πάντα κακοποιούνταν, εμείς τον αφήσαμε να τον κακομεταχειρίζονται» λέει ο Στάινιγκεν, που είναι σήμερα δικηγόρος.

Στην πρωτοβουλία του Στάινιγκερ προστέθηκαν γρήγορα εξέχοντες αθλητές και Ολυμπιονίκες. Πολύ γρήγορα το φάσμα των δραστηριοτήτων διευρύνθηκε. Η πρωτοβουλία «Αθλητές για την Ουκρανία» οργανώνει δωρεές χρημάτων και αγαθών και μεταφέρει βοήθεια στα ουκρανικά σύνορα.

«Προσπαθούμε επίσης να εντάξουμε τα προσφυγόπουλα σε συλλογικά αθλήματα, χρησιμοποιούμε τις επαφές μας για να δίνουμε στους αθλητές την ευκαιρία να προπονηθούν» λέει ο Στάινιγκεν. «Είναι δράσεις που προέκυψαν αυθόρμητα». Η Άννα Μπούρχοκ και η μητέρα της Όλια βρήκαν ένα νέα σπίτι στο Λεβερκούζεν σε σύντομα χρονικό διάστημα και αισθάνονται πολύ άνετα στη Γερμανία. Ωστόσο, ένα πράγμα τους είναι σαφές: Θέλουν να επιστρέψουν στο Κίεβο το σύντομο δυνατόν και να βοηθήσουν στην ανοικοδόμηση της πατρίδας τους.

Γιεργκ Στροσχάιν/ Επιμέλεια: Ειρήνη Αναστασοπούλου