Πως το μεγαλύτερο σκάνδαλο της ΕΠΟ στην εποχή της εξυγίανσης παραλίγο να… βρεθεί παρκαρισμένο στο «αρχείο»

Εκκρεμεί σχεδόν από την αφετηρία της σεζόν. Και δεδομένα χαρακτηρίζει όχι μόνο το πρωτάθλημα της Super League 2 που βρίσκεται σε εξέλιξη, αλλά δυστυχώς και τον συνολικό τρόπο λειτουργίας της ΕΠΟ: Μιας (κατά τα άλλα) Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας που κάνει ότι μπορεί για να υπενθυμίσει στον Έλληνα φίλαθλο ότι το ποδόσφαιρο στη χώρα μας βρίσκεται σε ομηρία. Στα χέρια ανθρώπων που οι προθέσεις τους έχουν κριθεί προ πολλού, όχι μόνο μέσα από τα συμπεράσματα της κοινής γνώμης αλλά και από έναν σωρό δικογραφίες και καταδικαστικές αποφάσεις για παραβίαση των κανόνων.

Το παράδειγμα είναι εξόχως χαρακτηριστικό: Σε μια νύχτα του Σεπτέμβρη μια παρέα… εξυγιαντική, με τις ευλογίες της νομικής υπηρεσίας της Ομοσπονδίας (Μπαρτζής, Σαράκης) συνεδρίασε ως Επιτροπή Εκτάκτων Θεμάτων και αποφάσισε πως 11-12 ομάδες που μόλις είχαν κερδίσει το δικαίωμα συμμετοχής στην Super League 2 (από την αναδιάρθρωση) θα πάρει κανονικά άδεια συμμετοχής στο πρωτάθλημα. Χωρίς να πληρεί τις προϋποθέσεις για το περίφημο πιστοποιητικό αδειοδότησης. Η συγκεκριμένη παρέα μάλιστα δεν ήταν όποια και όποια, αλλά ο αναπληρωτής πρόεδρος της ΕΠΟ (Παναγιώτης Δημητρίου), ο αντιπρόεδρος (Στέργιος Αντωνίου) και ο ταμίας (Κλέαρχος Τζαφέρης).

Ο βασιλικός και οι… γλάστρες

Τι έχασε το ποδόσφαιρο από αυτή την υπόθεση; Προφανώς αξιοπιστία σημαδεύοντας πριν καν την έναρξη την τύχη ενός πρωταθλήματος. Τι έχασε η ΕΠΟ; Ένα ποσό περί τα 100.000 ευρώ που αφορούσε στις υποχρεώσεις που έπρεπε οι ομάδες αυτές να καλύψουν για να αδειοδοτηθούν. Γιατί το έκαναν αυτό οι 3+2 κύριοι; Άγνωστο θεωρητικά, αν και μεταξύ μας ο κόσμος το έχει τούμπανο πως μαζί με τον βασιλικό (το Αιγάλεω που ήταν και παραμένει η μεγάλη αγάπη του Θωμά) ποτίστηκε και η γλάστρα. Η ουσία όμως είναι ότι το έκαναν. Και για την υπόθεση είχε αποφανθεί δύο φορές, με δύο διαφορετικές συνθέσεις το ανώτατο δικαστήριο της ΕΠΟ το Διαιτητικό Δικαστήριο Ποδοσφαίρου (αποτελείται από ανώτατους δικαστές του Αρείου Πάγου), το οποίο είχε διαπιστώσει ευθεία παραβίαση του άρθρου 35ζ του Καταστατικού της ΕΠΟ.

Μοναδική ποινή

Τι σημαίνει παραβίαση του Καταστατικού; Σημαίνει αυτομάτως και έκπτωση των συγκεκριμένων τριών κυρίων από τα αξιώματα τους. Από την διοίκηση της ΕΠΟ. Γιατί; Διότι η παράβαση τους διαπιστώθηκε. Και δεν χωρά ερμηνεία. Την έκπτωση τους δεν την αποφάσισε το Διαιτητικό Δικαστήριο. Την προβλέπει ρητά το ίδιο το Καταστατικό της ΕΠΟ ως «μοναδική ποινή», όταν παραβιάζεται η διάταξη του άρθρου 35 «για την τροποποίηση των κανονισμών μετά την έναρξη των πρωταθλημάτων».

Έσωσε τα προσχήματα

Και ενώ σε κάθε κανονικό εθνικό ποδόσφαιρο οι Δημητρίου, Αντωνίου και Τζαφέρης θα ήταν ήδη στο σπίτι τους; Εδώ ακόμη το… συζητάμε. Γιατί; Διότι αφενός μεν δεν έχει εκδικαστεί ακόμη η υπόθεση τους μπροστά από την Επιτροπή Δεοντολογίας (πήραν αναβολή την Παρασκευή για τις 27/4). Αφετέρου γιατί για πολλοστή φορά προκύπτουν μια σειρά από ακατανόητα. Χρειάστηκε η σχετική καταγγελία της ΑΕΛ για να φτάσει το θέμα εκεί ενώ η λογική λέει πως οι μηχανισμοί του ποδοσφαίρου θα έπρεπε να κινηθούν μόνοι τους. Και κυρίως; Χρειάστηκε ο πρόεδρος του Δικαστικού Τμήματος, Χαράλαμπος Κωτουλόπουλος να διακρίνει το «νομικό άλμα» της ενεργούσας την έρευνα για λογαριασμό της Επιτροπής Δεοντολογίας, που ζήτησε προκαταβολικά την αθώωση των κατηγορούμενων και το παρκάρισμα της υπόθεσης στο «αρχείο».

Η κ. Ευθυμίου και το ποδόσφαιρο

Την πρόταση της Μαρίας Ευθυμίου που μπορεί να διαπρέπει στα πολιτικά δικαστήρια ως τακτική δικαστής, αλλά από ποδόσφαιρο (και το δίκαιο του) μάλλον… δεν! Πραγματικά η πρόταση της, για την απαλλαγή των κατηγορουμένων δημιούργησε πολλές απορίες. Και όχι μόνο σε ποδοσφαιρικούς κύκλους. Μια πρόταση που δείχνει πως είτε κάποιους από τους δικαστές του ποδοσφαίρου μας δεν καταλαβαίνουν ποδόσφαιρο, είτε πως τελικά ακόμη και η δικαιοσύνη μας δεν μπορεί να μας βγάλει από το αδιέξοδο που έχουν προκαλέσει στην Ομοσπονδία οι χαλίφηδες και οι… υπηρέτες τους.

Ερωτήσεις μετά τις απαντήσεις

Τι έπρεπε να «ερευνήσει» η κ. Ευθυμίου στην υπόθεση από την ώρα που η διπλή κρίση του Διαιτητικού Δικαστηρίου είναι πως «παραβιάστηκε η διάταξη του άρθρου 35 ζ»; Επί της ουσίας τίποτα. Η έκπτωση όσων προχώρησαν σε αυτή την παραβίαση απλώς αναγγέλλεται, δεν ερευνάται, δεν είναι προς συζήτηση, ούτε προς διαπραγμάτευση. Την ουσία της παραβίασης την έκρινε το Διαιτητικό Δικαστήριο Ποδοσφαίρου, το ανώτατο όργανο του ελληνικού ποδοσφαίρου, ενώπιον του οποίου οι κατηγορούμενοι είπαν όλα όσα εκ των υστέρων «ανακάλυψε» στην έρευνα της η κυρία Ευθυμίου, τα οποία κρίθηκε ότι είναι ανεπαρκή ως αιτιολογίες και για το λόγο αυτό τόσο η πρώτη απόφαση όσο και η δεύτερη (μετά την αίτηση αναψηλάφησης) ήταν καταδικαστικές.

Υπάρχει (και) ομολογία

Πως έφτασε στο συμπέρασμα να προτείνει την «απαλλαγή» τους; Εδώ μάλλον θα μπορούσε να πει κανείς πως θα έπρεπε να είναι «προς έρευνα» τι ακριβώς «ερευνούσε» επί εξάμηνο η κυρία Ευθυμίου! Αν έριχνε μια ματιά στα πρακτικά της Εκτελεστικής Επιτροπής που η Νομική Υπηρεσία αποκάλυψε την «αυτή είναι η απόφαση, δικαιολογείστε την» εντολή που έλαβε από τον Δημητρίου, θα αντιλαμβάνονταν και το πνεύμα και την ουσία αυτής της υπόθεσης.

Γης μαδιάμ

Την καταστατική θέση της ΕΠΟ ως αποκλειστικού υπερασπιστή της αξιοπιστίας των διοργανώσεων, μέσω της επικράτησης ίδιων όρων συμμετοχής των ομάδων, την έχει άραγε αντιληφθεί; Έχει κατανοήσει πως η συγκεκριμένη απόφαση παραβίασε τον σκληρό πυρήνα της ίδιας της θεσμικής ανεξαρτησίας της ΕΠΟ, η οποία παρανόμησε ευθέως υπέρ κάποιων ΠΑΕ και σε βάρος κάποιων άλλων και κατάργησε η ίδια την ρήτρα ισονομίας που είναι από το καταστατικό της υποχρεωμένη να υπερασπίζεται και να επιβάλλει την τήρηση της από όλα τα εμπλεκόμενα στο ποδόσφαιρο μέρη; Όταν, μετά την έναρξη των πρωταθλημάτων, τροποποιείται ένας από τους κανονισμούς διοργανώσεων ρηγματώνεται ο σκληρός πυρήνας της αυτονομίας του αθλήματος, η ίδια η Ρήτρα Ανεξαρτησίας του για την οποία τόσο πολύς λόγος γίνεται.

Η ειδική φύση

Η απόφαση του Προέδρου της Επιτροπής Δεοντολογίας να εισάγει την υπόθεση στο Δικαστικό Τμήμα έσωσε προς το παρόν τα προσχήματα και την αξιοπιστία της Επιτροπής. Εν αναμονή της εκδίκασης και των αποφάσεων, είναι λογικό να αναμένει κανείς περισσότερη επιμέλεια και προσοχή στην ειδική φύση του καταστατικού και των κανονισμών της ΕΠΟ για να μην γίνουν όλα «ροντέο» στο Πάρκο Γουδή και όχι μόνο!