Ο τυφώνας

O ένας είναι ρώσος υπερεθνικιστής «φιλόσοφος», θεωρείται το «μυαλό» του Πούτιν και τον Απρίλιο του 2013 εξόργισε με μια διάλεξή του στο Πανεπιστήμιο Πειραιά τον καθηγητή που τον είχε καλέσει, τον Νίκο Κοτζιά. Ο άλλος είναι αμερικανός διανοούμενος, έχει γράψει πάνω από 100 βιβλία και είναι το ίνδαλμα της ελληνικής Αριστεράς. Προφανώς οι δύο αυτοί άνθρωποι δεν έχουν κανένα κοινό σημείο.

‘Η μήπως έχουν; Σε πρόσφατες δηλώσεις του σε τουρκικά μέσα ενημέρωσης, που αναπαρήχθησαν στη συνέχεια από το ρωσικό πρακτορείο RIA Novosti, ο Αλεξάντερ Ντούγκιν δήλωσε ότι ο ρωσικός στρατός πολεμά τις δυνάμεις που επιβάλλουν έναν μονοπολικό κόσμο και πρόσθεσε ότι «δεν μπορούμε να χάσουμε αυτόν τον πόλεμο, γιατί τότε ολόκληρος ο κόσμος θα μετατραπεί σε μια τεράστια φωτιά».

Σε συνέντευξη που έδωσε την περασμένη εβδομάδα στο περιοδικό Current Affairs ο Νόαμ Τσόμσκι εξήγησε ότι «σε αυτόν τον κόσμο» υπάρχουν δύο επιλογές σε σχέση με την Ουκρανία. Η μία είναι να διαπραγματευθούμε με τον Πούτιν και να φτάσουμε σε μια «άσχημη διευθέτηση», που θα περιλαμβάνει ουδετερότητα της Ουκρανίας, ευρεία αυτονομία για το Ντονμπάς και αναγνώριση της προσάρτησης της Κριμαίας στη Ρωσία. Η άλλη είναι να επιβάλλουμε κυρώσεις, να οπλίζουμε τους Ουκρανούς και να απειλούμε τον Πούτιν ότι θα δικαστεί για εγκλήματα πολέμου. Η πρώτη επιλογή δεν ξέρουμε αν θα πετύχει γιατί αρνούμαστε να τη δοκιμάσουμε, η δεύτερη όμως θα οδηγήσει στην καταστροφή της Ουκρανίας και στον «τελειωτικό πόλεμο».

Ο Ντούγκιν εννοεί: μάγκες, αφήστε τους Ουκρανούς σ’ εμάς, γιατί αλλιώς θα έρθει ο πυρηνικός όλεθρος. Ο Τσόμσκι εννοεί: κύριοι, δώστε στον Πούτιν αυτό που θέλει γιατί θα πατήσει το κουμπί και θα χαθούμε όλοι. «Μπορεί να μη σας αρέσει ότι έρχεται αύριο ένας τυφώνας», τονίζει, «αλλά δεν θα τον σταματήσετε λέγοντας «δεν μ’ αρέσουν οι τυφώνες» ή «δεν αναγνωρίζω τους τυφώνες»».

Κανείς από τους δύο φιλοσόφους, ούτε ο φασίστας ούτε ο αριστερός, δεν απευθύνεται στους Ουκρανούς. Με το επιχείρημα της ισχύος ο πρώτος, και του ρεαλισμού ο δεύτερος, καλούν τους υποστηρικτές ενός δημοκρατικού κράτους που δέχθηκε εισβολή να το εγκαταλείψουν, να το αδειάσουν, να το πείσουν να παραδοθεί, για να μη θυμώσει ο εισβολέας και τιμωρήσει όλο τον πλανήτη. Και από τον Ντούγκιν δεν θα περίμενε κανείς περισσότερα: ο άνθρωπος έχει πει στο παρελθόν ότι «η γενοκτονία των ουκρανών κρετίνων είναι αναγκαία και αναπόφευκτη». Ο Τσόμσκι όμως, που σε όλη του τη ζωή υπερασπίζεται τους ευάλωτους και τους αδύνατους, θα μπορούσε να δείξει λίγο μεγαλύτερη ευαισθησία. Εστω και για τα μάτια.

Ισως να έχει δίκιο ο γνωστός αμερικανολιβανέζος στοχαστής Νασίμ Νίκολας Ταλέμπ, που έγραψε στο Twitter: «Ο Νόαμ Τσόμσκι είναι το τέλειο παράδειγμα ενός τερατωδώς ευφυούς ανθρώπου που δεν μπορεί να αξιοποιήσει τις πληροφορίες. Με άλλα λόγια, ακριβώς το αντίθετο ενός σοφού».