Ξεμπερδέψαμε με την πανδημία;

Και έτσι ξαφνικά αποφασίσαμε ότι η πανδημία τελείωσε. Ή ότι, παρά τις 28 χιλιάδες των νεκρών στην Ελλάδα, έχουμε το δικαίωμα να κλείσουμε τα μάτια μπροστά στην υγειονομική κρίση, που μπορεί να επισκιάστηκε από τον πληθωρισμό, τις τιμές του ρεύματος, τον πόλεμο στην Ουκρανία και τη Ρούλα Πισπιρίγκου, δεν πέρασε όμως. Αδιάψευστος μάρτυρας τα στοιχεία που εξακολουθούν να δίνονται καθημερινά στη δημοσιότητα. Οχι, ο κορωνοϊός δεν τελείωσε. Πάνω από 800 ανθρώπους πήρε μαζί του ο Απρίλιος και είμαστε ακόμη στα μισά του!

Είναι δε μάλλον ειρωνεία πως η προαναγγελία άρσης των μέτρων συνέπεσε χρονικά με την ανακοίνωση της Προέδρου της Δημοκρατίας ότι βρέθηκε θετική στον COVID-19.

Φαίνεται όμως πως εξαντλήθηκαν οι αντοχές μας. Εξανεμίστηκαν αθόρυβα μπροστά σε μια μάχη που μήνα με τον μήνα και μετάλλαξη με τη μετάλλαξη μας εξοικείωσε με τη ματαιότητα αλλά και με τη ματαίωση. Και το φαινόμενο δεν είναι ελληνική αποκλειστικότητα. Οι Ηνωμένες Πολιτείες, για παράδειγμα, βάζουν φρένο στο τεράστιο πρόγραμμα ενίσχυσης των εμβολιασμών παγκοσμίως.

Για εμάς εδώ κάποια πράγματα είναι μάλλον προφανή: αρχίζει η τουριστική σεζόν και χρειαζόμαστε τα χρήματα. Πόροι για περαιτέρω στήριξη δεν υπάρχουν, και όσοι υπάρχουν διοχετεύονται ως ανάχωμα στην ακρίβεια και στους βαρείς λογαριασμούς ρεύματος και φυσικού αερίου. Επειτα, οι εκλογές που αχνοφαίνονται στον ορίζοντα σε κάθε περίπτωση επιβάλλουν άλλου τύπου διαχείριση και όχι φέρ’ ειπείν πρόστιμα στους ανεμβολίαστους άνω των 60. Αυτά όλα από τη μια μεριά της πλάστιγγας, από τη μεριά του «γαία πυρί μιχθήτω». Από την άλλη όμως;

Τι μήνυμα εκπέμπεται στην κοινωνία και τι μπορεί να μας φέρει αυτή η θερινή ασυδοσία; Οι επιδημιολόγοι είναι σαφείς, άλλοτε ηχηρά, άλλοτε ακόμη και διά της σιωπής τους. Θα έχετε σίγουρα ακούσει τις παρεμβάσεις τους για το πόσο πρόωρη είναι, για παράδειγμα, η κατάργηση των πιστοποιητικών εμβολιασμού. Τι θα γίνει με την τέταρτη δόση;

Τι θα κάνουμε αν η πανδημία δεν συμφωνήσει να μας ξεχάσει όπως αποφασίσαμε εμείς να την ξεχάσουμε;

Ο πειρασμός είναι μεγάλος για όλους μας. Δύο χρόνια περιορισμών και αποστασιοποίησης χωρίς ορατό τέλος πέφτουν βαριά στις πλάτες μας. Οφείλουμε όμως να παραμείνουμε προσεκτικοί. Το οφείλουμε στους νεκρούς μας και στις θυσίες μας. Οπως άλλωστε οφείλουμε και να αξιώσουμε μια πειστική απάντηση για τον τόσο μεγάλο αριθμό θανάτων από επιπλοκές του κορωνοϊού στην Ελλάδα. Στην οθόνη προβάλλεται ένα ρεπορτάζ από τη δυστοπική πραγματικότητα του lockdown στη Σανγκάη. Εντός ολίγου αναμένεται και το καθημερινό δελτίο νεκρών και κρουσμάτων από τον λογαριασμό της ελληνικής κυβέρνησης στο Viber. Δυστυχώς, δεν ξεμπερδέψαμε.