Η Μάγκι Νιλ Ντόερτυ κατάλαβε ότι είχε πρόβλημα ένα βράδυ που άκουσε τους φίλους της να την αναζητούν ανάμεσα στα πεύκα πίσω από το σπίτι του Ράιαν. Εκείνος ήταν που τη βρήκε και της είπε ότι θα την πήγαινε σπίτι η γυναίκα του.

Η Μάγκι επέμενε ότι μπορούσε να οδηγήσει μόνη της. Την έβαλαν όμως στο πίσω κάθισμα, δίπλα σε μια μεταλλική λεκάνη για την περίπτωση που έκανε εμετό. Όταν έφτασαν στο σπίτι της, χρειάστηκε να την σηκώσουν και να την μεταφέρουν μέχρι την εξώπορτα. Μετά, έκανε εμετό στην αυλή, το τελευταίο που θυμάται από εκείνο το βράδυ.

Το επόμενο πρωί έπλυνε με το λάστιχο την αυλή παρά τον πονοκέφαλο. Η Μάγκι ήταν 39 ετών, μητέρα δυο μικρών παιδιών, επιχειρηματίας και σύζυγος. Δεν μπορούσε πια να αρνείται ότι είχε πρόβλημα, γράφει στον Guardian.

Σήμερα έχει περάσει πια καιρός από το τελευταίο ποτό της τον Οκτώβριο του 2021. Κι όμως, το αλκοόλ συνεχίζει να καταλαμβάνει μεγάλο μέρος της ζωής της.

Οι μάρκες μπίρας που αγαπούσαν οι γονείς της ήταν από τις πρώτες αναμνήσεις της. Στο λύκειο εργάστηκε σε εστιατόρια και μπαρ, με το αλκοόλ να ρέει άφθονο για το προσωπικό. Όταν μετακόμισε με τον σύζυγό της στη Μοντάνα το 2014, άνοιξαν την πρώτη ζυθοποιία της πόλης τους από τη δεκαετία του 1950.

Ήταν τότε πεπεισμένη ότι δεν υπήρχε τίποτα κακό στο να πίνει σχεδόν καθημερινά –τουλάχιστον ένα ποτό κάθε βράδυ, αν μπορούσε να κρατηθεί. Ήταν εξάλλου ιδιοκτήτρια ζυθοποιίας και πρέσβειρα της μπίρας, δεν είχε την πολυτέλεια να μην πίνει.

Ένιωθε εξάλλου πως της άξιζαν μερικά ποτά, ως μητέρα που μεγάλωνε δυο παιδιά εν μέσω πανδημίας.

Το αλκοόλ ήταν ο τρόπος της να χαλαρώνει όταν τα παιδιά της ξεσπούσαν λόγω του εγκλεισμού. Και όπως φαίνεται δεν ήταν η μόνη: σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα, η κατάχρηση αλκοόλ από τους ενήλικες Αμερικανούς αυξήθηκε κατά 21% στη διάρκεια της πανδημίας Covid-19.

Θεραπεία

Όταν άρχισε να αποδέχεται ότι είχε πρόβλημα, νόμισε ότι δεν έφταιγε το αλκοόλ αλλά η ίδια, όπως συμβαίνει και σε πολλές άλλες γυναίκες που πίνουν.

Η Μάγκι πίεσε πολύ τον εαυτό της να πάει με έναν φίλο στους Ανώνυμους Αλκοολικούς, όπου εντυπωσιάστηκε με την καλοσύνη των άλλων.

Επισκεπτόταν για χρόνια ψυχοθεραπευτή, ο οποίος της είχε συστήσει έναν ειδικό στους εθισμούς, η ίδια όμως πίστευε ότι, αφού δεν πίνει μπέρμπον αντί για καφέ το πρωί, δεν είχε πραγματικό πρόβλημα.

Παρόλα αυτά πήγε στον ειδικό, ο οποίος της πρότεινε ομαδική θεραπεία, την οποία παρακολουθούσε δύο φορές την εβδομάδα. Γράφτηκε και σε ένα συμβουλευτικό πρόγραμμα online, έβρισκε όμως πιο αποτελεσματική τη θεραπεία πρόσωπο με πρόσωπο.

Ο σύζυγός της, μαραθωνοδρόμος που δεν έλεγε όχι σε ένα ποτό πού και πού, τη βοήθησε να μαζέψει όλα τα μπουκάλια από το σπίτι. Έκοψε κι αυτός τελείως το αλκοόλ για συμπαράσταση.

Ζωή χωρίς ποτό

Ήταν μια σημαντική βοήθεια, όμως η Μάγκι αναζήτησε κι άλλες ασχολίες που ίσως βοηθούσαν, από το να συλλέγει κρυστάλλους και να προσεύχεται μέχρι να πηγαίνει εκδρομές στη φύση.

Καθισμένη μια μέρα σε έναν βράχο, φαντάστηκε τη ζωή της χωρίς τη μπίρα στο χέρι.

Αποφάσισε να μιλήσει για τον αλκοολισμό της στον ραβίνο και τους γονείς της, το εξήγησε ακόμα και στα παιδιά της, 2 και 6 ετών, με τρόπο που μπορούσαν να το καταλάβουν. Χάρη στις ομαδικές συνεδρίες, κατάφερε να μείνει για πρώτη φορά νηφάλια τη μεγάλη γιορτή της Ημέρας των Ευχαριστιών.

Η στιγμή που ένιωσε ότι δεν χρειαζόταν πια το αλκοόλ ήταν στη διάρκεια μιας εκδρομής για ράφτινγκ στο Γκραν Κάνιον. Έπρεπε να είναι πνευματικά και σωματικά παρούσα για να πιάσει τα κουπιά και να βοηθήσει στη διαδρομή των 140 χιλιομέτρων. Όταν ξάπλωσε στην ανοιξιάτικη λιακάδα, σκέφτηκε πως το αλκοόλ δεν θα είχε κάνει την εμπειρία καλύτερη.

Τους πρώτους δύο μήνες αφότου έκοψε το ποτό, σημείωνε κάθε μέρα στο ημερολόγιό της. Τώρα πια έχει περάσει 166 ημέρες νηφάλια, δεν νιώθει πια την ανάγκη να τις σημειώνει. Παρόλα αυτά, συνεχίζει να νιώθει την απελευθέρωση που της προσέφερε η νηφαλιότα.

Δεν νιώθει πια τον πόνο των τύψεων, τα συνεχή παζάρια με τον εαυτό της για το πόσο θα πει και πότε θα σταματήσει. Η περιοριστική τοξική ενέργεια διοχετεύεται αλλού: σε αυτά που την κάνουν να νιώθει πιο πλήρης.

Headlines