Είναι λωτοφάγοι οι ψηφοφόροι. Επιλήσμονες. Και ειδικά τα συντηρητικά πολιτικά ακροατήρια έχουν μια τάση να προσπερνούν τα ενοχλητικά και τα δυσάρεστα και να συγκρατούν μόνο τα χαρούμενα και τα αισιόδοξα. Εστιάζουν στο μέλλον. Δεν μεμψιμοιρούν και δεν «ψειρίζουν» το παρελθόν – ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω, εξάλλου.

Στο συντηρητικό ακροατήριο της γκωλικής Δεξιάς απευθύνεται η Μαρίν Λεπέν για να διεκδικήσει την Κυριακή την προεδρία της Γαλλικής Δημοκρατίας. Γι’ αυτό και ανερυθρίαστα δηλώνει: «Δεν έχω σχέσεις φιλίας με τον Βλαντιμίρ Πούτιν, τον οποίο έχω συναντήσει μόνο μία φορά στη ζωή μου. Δεν έχω ούτε οικονομικές σχέσεις μαζί του».

«Πρόκειται για μια προσπάθεια να συγκαλυφθεί μια δεκαετία πολιτικής γειτνίασης και ιδεολογικής και οικονομικής εγγύτητας μεταξύ της Μαρίν Λεπέν και του Βλαντιμίρ Πούτιν», γράφει η «Le Monde», η οποία αποδομεί με χειρουργική σχολαστικότητα το προφίλ μιας δήθεν μετριοπαθούς, θεσμικής πολιτικού. Το πολιτικό προφίλ δηλαδή που με επιμέλεια και συστηματικότητα πάσχισε να σκιαγραφήσει και να παγιώσει την τελευταία πενταετία η φυσική κληρονόμος του ξενοφοβικού και ολοκληρωτικών αντιλήψεων κόμματος που ίδρυσε ο πατέρας της, Ζαν-Μαρί Λεπέν.

«Ψαρεύοντας Αριστερούς»

Φευ, το ακροατήριο στο οποίο απευθύνεται η Λεπέν δεν διαβάζει τον «Monde». Τον διαβάζουν όμως κατά κόρον οι ψηφοφόροι του Ζαν-Λικ Μελανσόν. Διότι και σ’ αυτούς απευθύνεται η ακροδεξιά πολιτικός. Μιλάμε για το ριζοσπάστη Αριστερό υόψήφιο, που τα πήγε περίφημα στον πρώτο γύρο των προεδρικών εκλογών και για μόλις 420.000 ψήφους (ποσοστό 1,1%) έχασε την ευκαιρία να είναι εκείνος που θα αντιμετώπιζε τον Εμμανουέλ Μακρόν στον «τελικό» της Κυριακής αυτής.

Στην εκλογική δεξαμενή του Μελανσόν εναποθέτει τις ελπίδες της για να κάνει την έκπληξη η Λεπέν – τι έκπληξη, για πολιτικό σεισμό θα πρόκειται, που ίσως κατεδαφίσει κι αυτήν ακόμα την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ο ίδιος ο υποψήφιος της Αριστεράς κάλεσε όσους τον τίμησαν να μη δώσουν ούτε μία ψήφο στη Λεπέν στο δεύτερο γύρο. Αλλά η Λεπέν γνωρίζει καλά ότι αυτοί δεν είναι απαραίτητο να τον ακούσουν.

Φλύκταινες με το Μακρόν

Γνωρίζει η Λεπέν ότι οι ψηφοφόροι του Μελανσόν έχουν πολιτικές, ιδεολογικές, αλλά και πολιτισμικές και ιδιοσυγκρασιακής φύσεως διαφορές με τον Μακρόν. Δεν στέκονται, δεν «κολλάνε» στην αλαζονικότητα της αριστείας του (είχε καλή δασκάλα), που φάνηκε ανάγλυφα στην τηλεοπτική μονομαχία της Τετάρτης.

Είναι το «προφίλ του ανδρός» που τους κάνει να βγάζουν φλύκταινες. Είναι οι οικονομικές εξυπηρετήσεις, οι προτεραιότητες, ο κοσμοπολιτισμός και η συνολικότερη «άποψη ζωής» του προέδρου που μετά βδελυγμίας απορρίπτουν οι «ανυπότακτοι» του Μελανσόν.

Με τόση αποστροφή που, κάποιοι εξ αυτών, δημοσκοπικά τουλάχιστον (με όση αξιοπιστία μπορούν να έχουν οι δημοσκοπήσεις στη Γαλλία μετά το βαθύτατα τραυματικό 2002), φέρονται αποφασισμένοι να ψηφίσουν τη Λεπέν (παρά την περί του αντιθέτου προτροπή του Μελανσόν). Με αυτοκτονική διάθεση προφανώς, θα την ψήφιζαν. Στη λογική του «αποθανέτω η ψυχή μου μετά των αλλοφύλων», θα λέγαμε λόγω των ημερών.

Επιχείρηση αποδόμησης

Σ’ αυτούς τους αλλοφύλους (τους «άλλους φίλους» για την ακρίβεια), που είτε θα πάνε να «μαυρίσουν» τον Μακρόν ή (οι περισσότεροι μάλλον) δεν θα σηκωθούν από τον καναπέ του σπιτιού τους για να εμποδίσουν τη νεκρανάσταση των ζόμπι της μισαλλοδοξίας και του ολοκληρωτισμού, απευθύνεται η κεντρώα εφημερίδα του Παρισιού.

Στα μάτια των ψηφοφόρων του «δημοκρατικού τόξου» θέλει να αποδομήσει την ακροδεξιά φιναλίστ ο «Monde»,  θυμίζοντας τις πολλές και επαναλαμβανόμενες, εδώ και πάνω από μια δεκαετία, δηλώσεις υποστήριξης και θαυμασμού που είχε κάνει η Μαρίν Λεπέν στον Βλαντιμίρ Πούτιν προσωπικά, αλλά και στο ολοκληρωτικό, αυταρχικό καθεστώς που έχει εγκαθιδρύσει στη Ρωσία.

Ένα καθεστώς που, παρεμπιπτόντως, εδραίωσε ο Πούτιν δίχως μεγάλη προσπάθεια, καθώς στην πολιτική τους κουλτούρα οι Ρώσοι εμπειρία δημοκρατικής διακυβέρνησης δεν ευτύχησαν να ζήσουν πέρα από τη διάρκειας ολίγων εβδομάδων «Δημοκρατία του Κερένσκι», στην απαρχή της Οκτωβριανής Επανάστασης.

Ούτε η Λεπέν, όμως, έχει κουλτούρα δημοκρατίας – στην περίπτωσή της πρόκειται για οικογενειακή παράδοση, ως γνωστόν.

«Από τον Ιανουάριο του 2011 που αναρριχήθηκε στην προεδρία του Εθνικού Μετώπου (μετονομασθέντος σε Εθνικό Συναγερμό το 2018) η Μαρίν Λεπέν εξέφρασε με πολλές ευκαιρίες το θαυμασμό της στον Βλαντιμίρ Πούτιν και την υποστήριξή της στις πολιτικές του παρά τις πολλαπλές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και του διεθνούς δικαίου εκ μέρους του ρωσικού καθεστώτος. Άρχισε να αλλάζει στάση μόνο μετά την εισβολή στην Ουκρανία το Φεβρουάριο του 2022», σημειώνει η «Le Monde».

Θαυμασμός για τον Πούτιν

Η εφημερίδα παραθέτει δηλώσεις της Μαρίν Λεπέν.

«Δεν κρύβω ότι σε ένα βαθμό θαυμάζω τον Βλαντιμίρ Πούτιν. (…) Πρέπει να αναπτύξουμε σχέσεις με τη Μόσχα, μοιραζόμαστε πολλά κοινά συμφέροντα τόσο σε επίπεδο πολιτισμικό όσο και στρατηγικό», δήλωνε η ζηλωτής του Μεγάρου των Ιλισίων στις 11 Οκτωβρίου 2011 στη ρωσική εφημερίδα «Kommersant».

Καλά, τότε ακόμα η Ρωσία δεν είχε προσαρτήσει την Κριμαία (Μάρτιος 2014). Όταν όμως την επόμενη χρονιά η Μόσχα παρενέβη στη Συρία για να σώσει το καθεστώς του Μπασάρ Αλ-Ασαντ (2015), του φίλου του Πούτιν εναντίον του οποίου με πρωτοβουλία της Γαλλίας είχε ξεκινήσει διεθνής έρευνα για «εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας», η ηγέτιδα της γαλλικής ακροδεξιάς δεν έμεινε σιωπηλή.

Την 1η Οκτωβρίου 2015 σε συνέντευξή της στο γαλλικό ραδιόφωνο (Europe 1) η Λεπέν δήλωσε τα εξής με αφορμή τη ρωσική επέμβαση στη Συρία. «Οι αμφιβολίες που εκφράζονται για τα ρωσικά χτυπήματα, όπως επίσης και η έρευνα που ξεκίνησε η Γαλλία, αποτελούν μέρος της προσπάθειας απαξίωσης της δράσης που ανέλαβε ο Βλαντιμίρ Πούτιν. Η Γαλλία ήταν εκείνη που έπρεπε να πράξει ό,τι είναι έτοιμη να κάνει τώρα η Ρωσία».

Ευχαριστίες και τιμές

Ο «Monde» αναφέρεται στη γαλλική δημοσιογραφική ιστοσελίδα «Mediapart» (σαφώς αριστερής κατεύθυνσης) που έχει αποκαλύψει από το 2014 κιόλας τις ευχαριστίες του Πούτιν για την στήριξη που του παρέσχε η Λεπέν στην προσάρτηση της Κριμαίας.

Στις 24 Μαρτίου 2017 ο Βλαντιμίρ Πούτιν υποδέχεται για πρώτη φορά τη Μαρίν Λεπέν στο Κρεμλίνο. Από το 2013 όμως η επικεφαλής του Εθνικού Μετώπου (τότε) είχε επισκεφθεί τουλάχιστον τρεις φορές τη Ρωσία. Είδε αξιωματούχους του καθεστώτος Πούτιν, βρήκε κεφάλαια για την πολιτική της δράση. Διότι οι γαλλικές και άλλες τράπεζες της Δύσης δεν ρίσκαραν τη φήμη τους για να τη δανείσουν, εν τέλει βρήκε κεφάλαια στη Ρωσία, την Ουγγαρία και την Τσεχία.

Η Λεπέν επίσης τιμήθηκε από τη ρωσική Δούμα, όπως θύμισε η «Le Monde». Αλλά το κομβικό σημείο για την αλλαγή φρασεολογίας της Λεπέν ήταν η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία.

Έως και λίγες ημέρες πριν από την έναρξη του πολέμου, όμως, στήριζε την πολιτική Πούτιν ακόμα και σε κραυγαλέες παραβιάσεις της νομιμότητας και σε ακραίες πράξεις διώξεων και καταστολής κάθε αντιπολιτευόμενης φωνής στη Ρωσία στις οποίες προέβη.

Έως την τελευταία στιγμή

Στις 2 Φεβρουαρίου 2021 ο αντιφρονών ρώσος Αλεξέι Ναβάλνι καταδικάστηκε σε φυλάκιση τριάμιση ετών με την κατηγορία ότι παραβίασε τη δικαστική επιτήρηση στην οποία βρισκόταν για να διαφύγει στη Γερμανία προκειμένου να υποβληθεί σε θεραπεία μετά τη δηλητηρίασή του στο Νόβιτσοκ από μια ομάδα μυστικών πρακτόρων του καθεστώτος Πούτιν.

Στις 5 Φεβρουαρίου σε συνέντευξή της στο κανάλι BFMTV/RMC η Λεπέν δήλωνε: «Δυσκολεύομαι να ζητήσω από τη Δικαιοσύνη μιας ξένης χώρας να διατάξει την απελευθέρωση κάποιου ατόμου [του Αλεξέι Ναβάλνι]. Αντίθετα, ζητώ από τη Ρωσία να είναι προσεκτική σε ό,τι φορά τα δικαιώματα υπεράσπισης του κ. Ναβάλνι, ο οποίος κρίθηκε ότι αρνήθηκε το δικαστικό έλεγχο (…) Όλα αυτά, όμως, δεν έχουν μεγάλη σχέση με την πολιτική».

Και στις 8 Φεβρουαρίου μιλώντας στο BBC για τη συγκέντρωση ρωσικών στρατευμάτων στα σύνορα με την Ουκρανία και τους φόβους ότι ετοιμάζεται επέμβαση, η Λεπέν δήλωνε: «Δεν πιστεύω διόλου ότι η Ρωσία προτίθεται να εισβάλει στην Ουκρανία». Εν προκειμένω θα παρατηρούσε κανείς ότι δεν ήταν μόνη η Λεπέν στην εκτίμησή της αυτή. Πολλοί δεν το πίστευαν…

«Δεν τον γνωρίζω τον κύριο»

Στις 21 Φεβρουαρίου ο Βλαντιμίρ Πούτιν αναγνώρισε την ανεξαρτησία των αποσχιστικών φιλορωσικών περιοχών του Ντονμπάς. Εδώ κάτι άρχισε να αλλάζει στη φρασεολογία της Λεπέν, νιώθοντας ίσως ότι ο Πούτιν κάτι ετοιμάζει. «Η απόφαση του Βλαντιμίρ Πούτιν συνιστά μια πράξη ιδιαιτέρως λυπηρή, καθώς δεν συμβάλλει στην απαραίτητη αποκλιμάκωση των εντάσεων που ζητώ και εύχομαι», σημειώνει σε γραπτή ανακοίνωσή της.

Για να φθάσουμε στις 24 Φεβρουαρίου και την εισβολή. Την επομένη, 25 Φεβρουαρίου, σε συνέντευξή της στο τηλεοπτικό δίκτυο BFMTV η Λεπέν δηλώνει: «Όλος ο κόσμος τρέφει ένα είδος θαυμασμού για τον Βλαντιμίρ Πούτιν. Αλλά θεωρώ ότι αυτό που έκανε είναι λυπηρό και καταδικαστέο, αλλάζει εν μέρει το όραμα που μπορώ να έχω γι’ αυτόν».

Και στις 22 Μαρτίου, σχεδόν ένα μήνα μετά την έναρξη των εχθροπραξιών και δύο εβδομάδες πριν από τον πρώτο γύρο των γαλλικών εκλογών, όταν δηλαδή όλος ο κόσμος παρακολουθούσε σε καθημερινή βάση τις ωμότητες των ρωσικών δυνάμεων στην Ουκρανία και η ίδια ζητούσε την ψήφο των Γάλλων πολιτών για να κυβερνήσει τη μεγάλη και δημοκρατική χώρα τους, μιλώντας επίσης στο BFMTV έκανε την προαναφερθείσα στην αρχή του κειμένου δήλωση.

«Δεν έχω σχέσεις φιλίας με τον Βλαντιμίρ Πούτιν, τον οποίο έχω συναντήσει μόνο μία φορά στη ζωή μου. Δεν έχω ούτε οικονομικές σχέσεις μαζί του», είπε απευθυνόμενη θα έλεγε κανείς όχι σε ανθρώπους αλλά σε… χρυσόψαρα.

Την Κυριακή 10 Απριλίου ήταν από τους νικητές της αναμέτρησης, συγκεντρώνοντας 8.133.828 ψήφους (ποσοστό 23,1%). Όχι βέβαια ότι την ψήφισαν χρυσόψαρα. Το ουκρανικό δεν ήταν το πρώτο διακύβευμα για τους ψηφοφόρους του πρώτου γύρου και δεν θα είναι ούτε γι’ αυτούς που θα πάνε στην κάλπη για το δεύτερο. Αποκαλύπτει, όμως, το πολιτικό ποιόν της μιας εκ των δύο φιναλίστ της Κυριακής.

Headlines