Η 24η Απριλίου του 1915 αποτελεί συμβολικά την έναρξη της Γενοκτονίας των Αρμενίων, όταν η ηγεσία της αρμενικής κοινότητας της Κωνσταντινούπολης φυλακίστηκε και εκατοντάδες Αρμένιοι της Πόλης απαγχονίστηκαν.

Ήταν η «Κόκκινη Κυριακή» για τους Αρμένιους, όταν οι οθωμανικές αρχές συνέλαβαν 250 επιφανείς Αρμένιους της Κωνσταντινούπολης.

Περίπου 1.500.000 άνθρωποι, σε σύνολο 3.000.000 Αρμενίων που διαβιούσαν στα ανατολικά, κυρίως της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, σκοτώθηκαν από μαχαίρι, από κούραση στα καταναγκαστικά έργα, κάηκαν μαζικά ζωντανοί, πνίγηκαν στη Μαύρη Θάλασσα ή στον Ευφράτη, ή χάθηκαν στην έρημο της Συρίας στις αναγκαστικές «πορείες θανάτου» που τους επέβαλε η πολιτική των Νεότουρκων.

Μαρτυρίες γιατρών και επιστημόνων για μαζικές εξοντώσεις με τοξικά αέρια, υπερβολική χορήγηση μορφίνης στα αθώα θύματα, ακόμα και σκόπιμη διασπορά του τύφου μέσω της υποχρεωτικής ένεσης μολυσμένου αίματος, συνθέτουν μακάβρια το «Μεγάλο Έγκλημα», όπως αποκαλούσαν αρχικά οι επιζώντες Αρμένιοι τα γεγονότα.

Σύμφωνα με αναφορές, δημιουργήθηκαν 25 στρατόπεδα συγκέντρωσης στα σύνορα με το Ιράκ, από τα οποία ελάχιστοι γλίτωσαν. Καμία διάκριση δεν έγινε μεταξύ ανδρών, γυναικών, παιδιών και ηλικιωμένων. Οι σφαγές, η κακοποίηση και οι βιασμοί γίνονταν σε ημερήσια διάταξη, καθώς οι Αρμένιοι σε όλα τα μήκη και πλάτη της τότε Οθωμανικής Αυτοκρατορίας έπρεπε να εξαφανιστούν, στο πλαίσιο του δόγματος του «παντουρκισμού», της δημιουργίας δηλαδή ομοιογενούς τουρκικού πληθυσμού στην πολυσύνθετη αλλά καταρρέουσα αυτοκρατορία.

Ήταν η πολιτική τής αναγκαστικής αφομοίωσης δια της εξολοθρεύσεως, «Ένας λαός, ένα έθνος», όπου δεν χωρούσαν οι μειονότητες. Αν και οι πρώτες σφαγές έγιναν από τον σουλτάνο Αμπντούλ Χαμίτ (1894-96), οι διάδοχοί του επαναστάτες, κοσμικοί Νεότουρκοι και ο – κατά τους Τούρκους – «προοδευτικός», Κεμάλ Ατατούρκ, πρωτοστάτησαν στην εξόντωση των ανεπιθύμητων λαών, στο πλαίσιο του «παντουρκισμού».

Σημειώνεται ότι την επομένη της έναρξης των σφαγών, στις 25 Απριλίου, κατ’ εντολή του Ουίνστον Τσώρτσιλ έγινε η απόβαση των δυνάμεων της Αντάντ στην Καλλίπολη.

Θεωρείται μία από τις πρώτες σύγχρονες γενοκτονίες. Η Τουρκία αρνείται την ύπαρξη «γενοκτονίας» και ισχυρίζεται ότι πραγματοποιήθηκε ένας βίαιος εκτοπισμός του αρμενικού πληθυσμού.

Μέχρι το 2010, 23 κράτη είχαν αναγνωρίσει επισήμως τα γεγονότα ως Γενοκτονία των Αρμενίων, όπως και η Διεθνής Ένωση Μελετητών για τη Γενοκτονία (International Association of Genocide Scholars).

Headlines