Στο Λβιβ, τη μεγαλύτερη πόλη της δυτικής Ουκρανίας, η Τετιάνα Κασιάν σταματά για μια στιγμή στον δρόμο. Απέναντί της, ένας τοίχος από τεχνητά λουλούδια και φωτογραφίες με χαμογελαστά πρόσωπα: είναι οι άνθρωποι που σκοτώθηκαν από την αρχή της ρωσικής εισβολής, πριν από δύο μήνες.

«Είναι τρομερό. Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι θα συνέβαινε κάτι τέτοιο στην Ουκρανία τον 21ο αιώνα», λέει η 32χρονη γυναίκα που βοηθά τους εκτοπισμένους.

Η Τετιάνα κατάγεται από τη Μαριούπολη και δεν ξέρει «αν θα ξαναδεί ποτέ τους συγγενείς της» αφού η μαρτυρική πόλη έχει τεθεί σχεδόν υπό τον πλήρη έλεγχο των Ρώσων, αφού σφυροκοπήθηκε ανηλεώς από τις αρχές Μαρτίου.

Σύμφωνα με τα Ηνωμένα Έθνη, πολλές χιλιάδες άνθρωποι έχουν σκοτωθεί στην Ουκρανία από τις 24 Φεβρουαρίου και οι 2.224 από αυτούς ήταν άμαχοι. Ανάμεσα στις δεκάδες φωτογραφίες που εικονίζουν τα θύματα ξεχωρίζει εκείνη της 11χρονης γυμνάστριας Κατερίνας Ντιατσένκο που σκοτώθηκε στο σπίτι της στη Μαριούπολη από ρωσικό πύραυλο. Δίπλα της, η φωτογραφία της Βαλεντίνας Πούσις, που ήταν τραυματιοφορέας στον στρατό και σκοτώθηκε ενώ προσπαθούσε να απομακρύνει αμάχους κοντά στο Κίεβο. Λίγο πιο πέρα, ο Ναβίν Γκιαναγκουντάρ, ένας Ινδός φοιτητής που σκοτώθηκε στο Χάρκοβο, στα βορειοανατολικά, ενώ έψαχνε κάτι για να φάει.

«Ο τοίχος της ελπίδας»

Μετά την Πασχαλινή Λειτουργία σήμερα, δεκάδες περαστικοί σταμάτησαν για να προσευχηθούν σε αυτό το μνημείο. Μια ηλικιωμένη που φορούσε ένα ροζ μαντίλι στο κεφάλι, κοίταζε προσεκτικά τις φωτογραφίες και διάβαζε τα ονόματα των θυμάτων.

Ο Λίο Σότο, ένας Αμερικανός από τη Φλόριντα, γεννημένος στη Βενεζουέλα, διέσχισε τον Ατλαντικό για να φτιάξει αυτό το μνημείο. «Είναι ένας τοίχος ελπίδας», εξήγησε ο 27χρονος φοιτητής τουριστικών επαγγελμάτων. Πέρσι το καλοκαίρι είχε βοηθήσει να υψωθεί ένα παρόμοιο μνημείο στο Μαΐάμι, μετά την κατάρρευση ενός κτιρίου που είχε ως αποτέλεσμα να σκοτωθούν 98 άνθρωποι – μεταξύ αυτών ήταν και μια συμφοιτήτριά του.

Ο Σότο επέλεξε να τοποθετήσει ψεύτικα λουλούδια, τα οποία προμηθεύτηκε από την Πολωνία, ώστε να μην χρειάζεται να αντικατασταθούν. Ενώ έδενε τα κοτσάνια στο πλέγμα, το Σάββατο, ένας στρατιώτης τον πλησίασε και τον ρώτησε αν μπορούσε να τοποθετήσει στον τοίχο τη φωτογραφία του νεκρού αδελφού του.

Ο Σότο αφηγήθηκε ότι είδε να περνάει μια νεκρώσιμη πομπή: μια μητέρα έκλαιγε, περπατώντας πίσω από το φέρετρο που ήταν καλυμμένο με την ουκρανική σημαία. «Αυτή είναι η καθημερινότητά μας. Αυτή είναι η πραγματικότητά μας», είπε.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Headlines