«Οι γυναίκες πρέπει να είναι έτοιμες»: Μητέρες και κόρες μαθαίνουν να πυροβολούν σε πόλη της Ουκρανίας
Χιλιάδες γράφτηκαν στα μαθήματα
- Λήγει το τελεσίγραφο της Ουάσιγκτον στο Ισραήλ – Τι αποκαλύπτει η Washington Post
- Οι αναρτήσεις της Ειρήνης μετά το θάνατο κάθε παιδιού στην Αμαλιάδα
- «Ευχαριστώ, αλλά δεν»: Η βασίλισσα Ελισάβετ αρνήθηκε το Νόμπελ Ειρήνης
- Σκάνδαλο υποκλοπών, slapp αγωγές Δημητριάδη, ελευθερία του Τύπου και η σημασία της για τη δημοκρατία
Σε ένα στενό, μακρύ υπόγειο σχολείου στην πόλη Ιβάνο-Φράνκιβσκ στη δυτική Ουκρανία, ο Σερχέι Κορνέλιεβιτς Χάμτσουκ στέκεται μπροστά από μια σειρά γυναικών και ακουμπά ένα Καλάσνικοφ στο γραφείο μπροστά του.
Οι δέκα γυναίκες, από 18 έως 51 ετών, παρακολουθούν προσεκτικά ενώ ο Χάμτσουκ δείχνει πώς να «γεμίζουν» το όπλο. «Εντάξει, ποια θέλει να δοκιμάσει;», τις ρωτά.
Στο σχολείο αυτό, ένα από τα μεγαλύτερα της πόλης, πλέον γίνονται διαφορετικά μαθήματα. Στα τέλη Μαρτίου ο δήμαρχος του Ιβάνο- Φράνκιβσκ, μία από τις μεγαλύτερες πόλεις στη δυτική Ουκρανία, ανακοίνωσε ότι τα σκοπευτήρια σε πέντε σχολεία θα ανοίξουν προκειμένου να μάθουν οι πολίτες πώς να χρησιμοποιούν όπλα. Παρότι όλοι μπορούν να τα παρακολουθήσουν, τα μαθήματα στόχευαν κυρίως σε γυναίκες, όπως μεταδίδει το Guardian.
Ετοιμες να αμυνθούν
«Οι γυναίκες πρέπει να είναι έτοιμες να προστατεύσουν τον εαυτό τους και την οικογένειά τους», τονίζει ο δήμαρχος, Ράσλαν Μαρτσίνκιβ.
Το πρώτο μάθημα έγινε στις 31 Μαρτίου, την ημέρα που απελευθερώθηκε η Μπούκα, το προάστιο στα βορειοδυτικά του Κιέβου. Καθώς τις επόμενες ημέρες αποκαλύπτονταν φρικαλεότητες που είχαν γίνει εκεί, χιλιάδες γυναίκες στο Ιβάνο- Φράνκιβσκ έσπευσαν να γραφτούν στα μαθήματα.
Το πρώτο σαββατοκύριακο δήλωσαν συμμετοχή περισσότερες από 3.700 γυναίκες, ενώ 800 άνδρες επίσης εκδήλωσαν ενδιαφέρον. Τις ημέρες που ακολούθησαν γράφτηκαν χιλιάδες ακόμη και υπάρχει τώρα λίστα αναμονής πάνω από 6.300 γυναικών, που θέλουν να μάθουν πώς να πυροβολούν.
«Είναι απλά φρικτό»
Η 51χρονη Νατάλια Ανόσινα ποτέ δεν είχε σκεφτεί ότι μπορεί να ήθελε να μάθει πώς να χειρίζεται ένα τουφέκι. Όμως, αφού άκουσε για τις φρικαλεότητες στην Μπούσα, όταν της πρότεινε η 18χρονη κόρη της να γραφτούν, εκείνη συμφώνησε. «Είναι εφιάλτης, απλά φριχτό. Το μυαλό μου δεν μπορεί να διαχειριστεί αυτή την πληροφορία, αυτό τον τρόμο», λέει για τα όσα συνέβησαν έξω από το Κίεβο.
Η Νατάλια παρακολουθεί ενώ η κόρη της, Άνια, ξαπλώνει και στηρίζεται στους ώμους της στο σκοπευτήριο και γεμίζει το όπλο. «Σε κάνει να βλέπεις τα πράγματα από διαφορετική οπτική γωνία. Αυτά είναι πράγματα που σε οδηγούν σε απροσδόκητες αποφάσεις. Τώρα, οτιδήποτε θα μπορούσε να σε βοηθήσει, όπως το μάθημα σκοποβολής», λέει.
Ο Χάμτσουκ, πρώην συνταγματάρχης του ουκρανικού στρατού, είναι πιο ευθύς. «Λαμβάνοντας υπόψη τι συμβαίνει γύρω από το Κίεβο, πιστεύω ότι όλοι θα έπρεπε να κρατάνε ένα όπλο και να υπερασπίζονται τη χώρα μας», λέει, ενώ αποσυναρμολογεί ένα Καλάσνικοφ.
Τα μαθήματα που γίνονται τις καθημερινές στα πέντε σχολεία είναι χωρισμένα σε δύο μέρη. Τα βασικά της διαχείρισης ενός Καλάσνικοφ και προπόνηση στο σκοποβολή, με ένα αεροβόλο. Όσοι παρακολουθούν τα μαθήματα δεν παίρνουν όπλο μετά, αλλά ο δήμαρχος λέει ότι το βασικό είναι «να μάθουν πώς να το χρησιμοποιούν, έτσι ώστε να είναι έτοιμοι να το κάνουν», αν και όταν έρθει η ώρα.
«Πρέπει να είμαστε έτοιμες»
«Αυτή τη στιγμή δεν γίνονται μάχες στο Ιβάνο-Φράνκιβσκ, αλλά αν ο πόλεμος φτάσει εδώ η κατάσταση θα είναι διαφορετική. Έχουμε δει τι συνέβη στην Μπούκα και το Ιρπίν», δηλώνει ο Μαρτσίνκιβ. «Οι γυναίκες θα πρέπει να είναι έτοιμες, για το καθήκον του πολέμου», συμπληρώνει.
Ενώ προσπαθούν εναλλάξ να πετύχουν ένα ποτήρι, οι γυναίκες συζητούν και γελάνε. Όμως, γίνονται σκυθρωπές όταν αναφέρονται στο τι τις παρακίνησε να παρακολουθήσουν τα μαθήματα. Η Γκαλίνα γράφτηκε μόλις ανακοινώθηκαν, επειδή πιστεύει ότι το να ξέρεις πώς να χειρίζεσαι ένα όπλο είναι χρήσιμη δεξιότητα σε καιρό πολέμου. Τα γεγονότα στην Μπούσα, λέει, ήταν μια οδυνηρή επιβεβαίωση πως είχε πάρει τη σωστή απόφαση.
«Πρέπει να έχεις αυτές τις ικανότητες και να έχεις τη δυνατότητα να υπερασπιστείς τον εαυτό σου στο μέλλον. Έχω έναν γιο και έναν σύζυγο που είναι στο στρατό. Αλλά το χρειάζομαι για τον εαυτό μου, σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης», εξηγεί.
«Θα ήταν καλύτερα αν δεν χρειαστεί ποτέ, αλλά τουλάχιστον θα ξέρω πώς να το χρησιμοποιώ. Τι άλλο μπορούμε να κάνουμε; Αυτή είναι η ζωή τώρα», καταλήγει.
Ακολουθήστε το in.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις