Ούτε «αδίκημα» ούτε «δικαιολογία»

Ενα σπουδαίο ρεκόρ – που μεταξύ μας με έναν τρόπο σε πείθει προκαταβολικά πως έπρεπε να είναι δικό της – κρατά στην αγκαλιά της η Μπάγερν Μονάχου από το βράδυ του Σαββάτου: 10η σερί κατάκτηση της Bundesliga. Και μάλιστα με τρόπο εμφατικό: Με την επικράτηση στο Klassiker κόντρα στην Ντόρτμουντ να «σφραγίζει» και μαθηματικά το επίτευγμα των Βαυαρών.

Εγραψε η Ιστορία πως έγινε η πρώτη ομάδα του top 5 (Αγγλία, Ισπανία, Ιταλία, Γερμανία, Γαλλία) που καταφέρνει κάτι αντίστοιχο. Η πρώτη που ξεπέρασε το κρεσέντο της Γιουβέντους (2012-20) με τις εννέα κατακτήσεις Serie A.

Στο μεταξύ, στη Γαλλία η Παρί Σεν Ζερμέν «σφράγισε» το 8ο πρωτάθλημά της την τελευταία δεκαετία. Στην Αγγλία η Μάντσεστερ Σίτι έχει το προβάδισμα – στο θρίλερ με τη Λίβερπουλ – για το 4ο την τελευταία 5ετία κ.λπ.

Κλαμπ κυρίαρχα που εξαπλώνουν με έναν τρόπο τις αυτοκρατορίες τους στα σημαντικότερα πρωταθλήματα της Ευρώπης και απολαμβάνουν τα προνόμια αυτής της επιτυχίας τους. Φίλαθλοι που καμαρώνουν και το ευχαριστιούνται – αν είχες εικόνα το Σάββατο στο Μόναχο, θα νόμιζες ότι η Μπάγερν πήρε το πρώτο της πρωτάθλημα έπειτα από δεκαετίες και ότι ο σοκαριστικός αποκλεισμός από τη Βιγιαρεάλ στο Champions League δεν έγινε ποτέ. Αλλά την ίδια στιγμή και λίγκες πανίσχυρες που κάθε άλλο παρά νιώθουν να απειλούνται η αίγλη, η δημοφιλία και τα έσοδά τους από αυτή την τάξη πραγμάτων.

Οχι, τα μονοπώλια στην υψηλότερη βαθμίδα του ποδοσφαίρου ούτε σαν «αδίκημα» σε βάρος του ανταγωνισμού αντιμετωπίζονται ούτε σαν «δικαιολογία» για εκείνους που δεν μπορούν να τα αποκτήσουν. Παράδειγμα επιτυχίας αποτελούν. Κίνητρο και για εκείνους που τα διατηρούν αλλά και για τους άλλους που θέλουν να τα γκρεμίσουν. Προφανώς κάθε παραλληλισμός με τα μέρη μας μοιάζει εκ των πραγμάτων με χαμένη υπόθεση. Αλλά πού να ξέρουν άραγε εκείνοι καλύτερα από εμάς…