Aπό τις τρεις σχολές που δημιουργήθηκαν όταν ξεκίνησε η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, οι φιλοπουτινικοί έχουν χάσει πλέον κάθε επιχείρημα και έχουν αποσυρθεί μέχρι νεωτέρας. Μένουν οι «στρατευμένοι», που θεωρούν ότι ο Πούτιν δεν πρέπει να κερδίσει αυτόν τον πόλεμο, και οι «ρεαλιστές», που πιστεύουν ότι μια χώρα σαν την Ουκρανία δεν μπορεί εκ των πραγμάτων να έχει πλήρη κυριαρχία. Σχηματικά μιλώντας, οι Αμερικανοί ήταν από την αρχή περισσότερο στρατευμένοι και οι Ευρωπαίοι περισσότερο ρεαλιστές.

Δύο παράγοντες έκαναν τους Ευρωπαίους να ευθυγραμμιστούν με τους Αμερικανούς και να δεχθούν ότι, εκτός από τα αμυντικά, πρέπει να σταλούν και βαρέα όπλα στο Κίεβο. Ο πρώτος ήταν η ηρωική αντίσταση των Ουκρανών, που αιφνιδίασε τις δυτικές μυστικές υπηρεσίες και ανέδειξε τα προβλήματα της ρωσικής στρατιωτικής μηχανής. Ο δεύτερος ήταν η αποκάλυψη των ρωσικών εγκλημάτων πολέμου στην Μπούτσα και άλλες πόλεις. Μετά τις Ηνωμένες Πολιτείες και τον Καναδά έτσι, στέλνουν κανόνια, πυραύλους ή άρματα μάχης η Γαλλία, η Βρετανία και, σε μια εντυπωσιακή μεταστροφή, η Γερμανία.

«Είναι η πρώτη φορά που οι Δυτικοί στέλνουν ευθέως βαρέα όπλα, έστω κι αν δεν είναι η πρώτη φορά που το κάνουν. Κι αυτό συνιστά ένα σημείο καμπής στον τρόπο με τον οποίο βοηθούν διπλωματικά την Ουκρανία», επισημαίνει στη Libération o Σιρίλ Μπρετ, ερευνητής του ινστιτούτου Ζακ Ντελόρ. Πιστεύει δηλαδή πλέον η Δύση ότι η Ουκρανία μπορεί να κερδίσει τον πόλεμο; Εξαρτάται από τι περιεχόμενο δίνει ο καθένας στο ρήμα «κερδίζω». Το βέβαιο είναι ότι καμιά πυρηνική δύναμη δεν έχει χάσει σε συμβατικό πόλεμο μετά το 1945. Το ζήτημα λοιπόν δεν είναι αν θα χάσει η Ρωσία, αλλά με τι όρους θα τελειώσει, όποτε τελειώσει, αυτός ο πόλεμος.

Εδώ ακριβώς κάνουν λάθος οι «ρεαλιστές» όταν υποστηρίζουν ότι η Ευρώπη πρέπει να διαχωρίσει τη θέση της από την Αμερική και να διαπραγματευθεί επειγόντως μια ειρήνη με τον άρχοντα του Κρεμλίνου. Ο πρόεδρος Μπάιντεν και το επιτελείο του δεν πετούν στα σύννεφα, δεν πιστεύουν ότι ο Ζελένσκι θα ανακαταλάβει με τα drones, τα Leopard και τα Caesar την Κριμαία ή ότι ο Πούτιν θα έχει την τύχη του Σαντάμ. Ξέρουν πολύ καλά ότι κάποια στιγμή θα γίνουν πραγματικές διαπραγματεύσεις και θέλουν σε αυτές τις διαπραγματεύσεις η Ουκρανία να βρίσκεται σε θέση ισχύος. «Το είδαμε με τις δηλώσεις του αμερικανού υπουργού Αμύνης στην Ουκρανία», συνεχίζει ο Σιρίλ Μπρετ. «Ο στόχος των Αμερικανών είναι να αποδυναμωθεί η Ρωσία, ώστε να μην μπορεί να εξαπολύσει και πάλι στο μέλλον μια στρατιωτική επίθεση τέτοιου βεληνεκούς».

Σε αντίθετη περίπτωση, αν δηλαδή η Δύση αποδεχθεί τώρα τις αξιώσεις του Πούτιν ώστε να μην πεθάνουν άλλοι Ουκρανοί ή να μη γίνει τρίτος παγκόσμιος πόλεμος, θα ανοίξει απλώς ο ασκός του Αιόλου.

Headlines