Αντώνης Καλογήρου: «Οσο δίνεις αγάπη, τόσο παίρνεις»

Αποφασίσατε έπειτα από 32 χρόνια να αποχαιρετήσετε τους 32.000 αποφοίτους των σεμιναρίων σας στις 15 Μαΐου. Ετοιμάσατε την ομιλία σας;

Ποτέ δεν έκανα κάποια προετοιμασία, δεν έγραψα σε χαρτί τις ομιλίες μου. Ισως κάποιες φορές να κρατούσα με τίτλους, κωδικοποιημένα, σημειώσεις και αυτό είναι όλο. Αποφάσισα αυτόν τον εορταστικό αποχαιρετισμό πιστεύοντας ότι μου είχε λείψει το «σανίδι». Ομως ανακάλυψα, πριν από κάποιους μήνες, ότι δεν ήταν αυτός ο λόγος. Είχα σταματήσει τα σεμινάρια πριν από δύο χρόνια, χωρίς να βρω έναν τρόπο να πω ένα αντίο καρδιάς, με ευγνωμοσύνη τεράστια προς όλους αυτούς που με στήριξαν τρεις δεκαετίες.

Για ποιο θέμα θα μιλήσετε;

Θα αναλύσω τη μαγική φράση που έχει πει ο φίλος μου και μεγάλος πνευματικός ηγέτης των ΗΠΑ Αλαν Κοέν «το μυαλό δεν έχει απαντήσεις και η καρδιά δεν έχει ερωτήσεις». Μας εμπόδισαν από μικρά παιδιά να ακούμε την καρδιά μας. Το θεωρούσαν αντικοινωνικό και έτσι βάλαμε μια ταφόπλακα. Κάποιοι με συνειδητή προσπάθεια και εμπειρία την έχουν γκρεμίσει αυτή την ταφόπλακα. Ολες αυτές τις τρέλες που έκανα στη ζωή μου τις τόλμησα γιατί είχα μάθει ν’ ακούω την καρδιά μου. Ολες οι αποφάσεις που έλαβα, σε μεγάλο ποσοστό, περνούσαν από εκεί.

Ποια ήταν η μεγαλύτερη απόφαση, η πιο σημαντική και εκείνη που δρομολόγησε την πορεία της ζωής σας;

Εργαζόμουν ως ναυπηγός και σχεδίαζα να φύγω με τη σύζυγό μου, προκειμένου να συνεχίσω τις σπουδές μου στην Αμερική. Το 1969 λοιπόν και αφού απέμεναν λίγοι μήνες για να ολοκληρωθεί η διαδικασία των απαραίτητων εγγράφων, έγινε η μεγάλη αλλαγή που τότε φυσικά δεν φανταζόμουν πόσο πολύ θα επιδρούσε στη ζωή μου. Εκείνο το διάστημα η τότε αρραβωνιαστικιά μου είδε μια αγγελία σε μια εφημερίδα που έγραφε «μπορείτε να κερδίσετε 8.000 δραχμές την εβδομάδα, αν δεν σας τρομάζει η σκληρή δουλειά». Ο μισθός μου εμένα τότε ήταν 4.000 ως ναυπηγού. Από περιέργεια αποφάσισα να δω περί τίνος πρόκειται. Ζητούσαν πωλητές για μια εγκυκλοπαίδεια, ώρες εργασίας απογευματινές. Δοκιμάζω την τύχη μου και σε μία εβδομάδα έβγαλα 9.000 δραχμές, δουλεύοντας πάντα το πρωί ως ναυπηγός. Σε έναν μήνα οι απολαβές μου έφτασαν τις 55.000 δραχμές τότε. Είχα τρελαθεί στο χρήμα.

Τα χρήματα ήταν το κίνητρο για ν’ αλλάξετε επαγγελματικό προσανατολισμό;

Οχι. Κάποια στιγμή, μας πήραν τηλέφωνο από το τουριστικό γραφείο στο οποίο είχαμε αναθέσει τη διαδικασία και μας είπαν ότι δεν μπορούσα να βγάλω διαβατήριο εξαιτίας των κοινωνικών μου φρονημάτων – της δράσης που είχα την περίοδο των σπουδών μου. Ενιωσα να μου κόβονται τα φτερά. Θυμάμαι, περπατούσαμε στη Σταδίου, σταματάω τη γυναίκα μου και τη ρωτάω «σε πειράζει να μην είμαι ναυπηγός και να είμαι πωλητής;». Μου απάντησε ότι δεν παντρεύτηκε το επάγγελμά μου. Ετσι ξεκίνησε η περιπέτειά μου. Παραιτήθηκα από το γραφείο που δούλευα, ενώ όλοι μου έλεγαν ότι είμαι τρελός. Ημουν πολύ καλός πωλητής. Κάποια στιγμή απέκτησα το δικό μου επιτελείο, εκπαίδευα άλλους. Μετά απέκτησα τη δική μου επιχείρηση, όπου πωλούσα ελληνικά βιβλία. Ομως όταν είδα ότι άρχισε η πτώση αποφάσισα να τα αφήσω και να περάσω στα διαφημιστικά έντυπα.

Είμαστε ακόμη μακριά από τη μεγάλη στροφή στην πορεία σας.

Το 1989 πήγα στην Κύπρο για να συναντήσω τον διευθυντή του υποκαταστήματος εκεί, τον Κλέωνα Βαλιάνο. Προσπαθούσα να τον πείσω για τα επόμενα σχέδιά μας. Τον είδα που με κοίταζε περίεργα και κάποια στιγμή μού λέει «μου επιτρέπετε να φερθώ αγενώς;», ρίχνοντάς μου ταυτόχρονα μια μούντζα. Οταν τον ρώτησα «γιατί;», απάντησε: «Εσείς δεν είστε που ανεβαίνατε στο βήμα και γινόταν χαμός;». Εννοούσε τις εκπαιδεύσεις που έκανα στους πωλητές. Επέμενε ότι τα θέματα των ομιλιών μου – αυτοπεποίθηση, δύναμη, αποφασιστικότητα, πεποιθήσεις – αφορούν όλους.

Πώς νιώσατε όταν κάποιος άλλος σας παρακινούσε με εργαλεία που χρησιμοποιούσατε εσείς;

Ταράχθηκα λίγο, αλλά το «έβγαλα» από πάνω μου. Επειτα από 20 μέρες, παθαίνω το πρώτο μου έμφραγμα. Ημουν 45 ετών. Μέσα στην Εντατική πήρα την απόφαση να δοκιμάσω. Αποφάσισα να ξεκινήσω από την Κύπρο, να δω τα λάθη, να τα διορθώσω και να έρθω περισσότερο έτοιμος στην Αθήνα. Ετσι δημιούργησα τη Success Dynamics.

Πώς προετοιμαστήκατε για το πρώτο σεμινάριο αυτοβελτίωσης;

Διάβασα πάρα πολύ, πριν φύγω στο εξωτερικό για περισσότερες γνώσεις. Ολο το διάστημα που έμεινα σπίτι διάβαζα ασταμάτητα. Περίπου 32 βιβλία που είχαν σχέση με τα πιο σημαντικά βιβλία που κυκλοφορούσαν και αφορούσαν την αυτογνωσία και αυτοβελτίωση.

Ποιο ήταν το βιβλίο που έπαιξε καθοριστικό ρόλο και που σας ξεκλείδωσε πράγματα που δεν τα γνωρίζατε;

Δύο είναι. Το «Να ζεις, ν’ αγαπάς, να μαθαίνεις» του Μπουσκάλια και «Οι περιοχές των σφαλμάτων σας» του Γουέιν Ντάιερ.

Γιατί;

Γιατί ο μεν Ντάιερ, όντως καθηγητής ψυχολογίας, μου έδινε επιστημονικές πληροφορίες για το πώς λειτουργεί ο άνθρωπος στην καθημερινότητά του, πολύτιμα στοιχεία, γι’ αυτό και τον θεωρώ και έναν από τους μέντορές μου. Ο δε Μπουσκάλια μίλησε γι’ αυτό που είναι η βάση όλης της δουλειάς που έχω κάνει μέχρι τώρα.

Ποια είναι αυτή;

Αγάπη. Αυτή είναι η λύση για τα πάντα. Η αγάπη είναι ενέργεια και ακολουθεί κάποιους κανόνες ενεργειακούς. Ενας από αυτούς είναι «όσο δίνεις τόσο παίρνεις». Επειδή από παιδί είχα για τους δικούς μου λόγους μια ιδιαίτερη ανάγκη να δώσω ό,τι έχω και δεν έχω για τη βελτίωση του μέλλοντος των συνανθρώπων μου. Ο Χρηστάκης όταν προτάθηκε για Νομπέλ είχε αποδείξει ότι καθένας από μας επηρεάζει τουλάχιστον επτά ανθρώπους. Αρα η δική μου αλλαγή θα επηρεάσει τουλάχιστον άλλους επτά.

Είναι ένα βάρος να νιώθετε ότι έχετε την ευθύνη και για άλλους;

Πρόκειται για ένα όμορφο δώρο. Μου έχει δώσει απίστευτες ομορφιές. Η βάση των σεμιναρίων μας είναι το βίωμα. Αν δεν έχεις ζήσει ο ίδιος κάποιες εμπειρίες και δεν καίγεσαι για τον άνθρωπο, για τον άλλον που είναι απέναντί σου, αν δεν μπορέσεις να νιώσεις τεράστια ευγνωμοσύνη που σε εμπιστεύεται και σε πληρώνει, δεν πρόκειται να πετύχεις σαν δάσκαλος. Και θα το ξαναπώ: ο ακρογωνιαίος λίθος της μεθόδου είναι η αγάπη. Για να περιγράψω ένα ακόμη βασικό στοιχείο της μεθόδου θα αναφερθώ σε ένα παράδειγμα: πάμε και αγοράζουμε ένα υψηλών δυνατοτήτων στερεοφωνικό και επειδή βαριόμαστε να διαβάσουμε τις οδηγίες το μόνο που κάνουμε είναι ν’ ανοιγοκλείνουμε την ένταση, άντε και να φτιάχνουμε τα πρίμα και τα μπάσα. Το ίδιο συμβαίνει με τον άνθρωπο. Εχει τεράστιες δυνατότητες που δεν μας τις έχει μάθει κανείς. Αντιθέτως, μας έμαθαν ότι είμαστε λίγοι, περιορισμένοι, ασήμαντοι. Είναι τεράστιο ψέμα.

Η αλλαγή των πεποιθήσεών μας οι οποίες συνδέονται με τον τρόπο που μεγαλώσαμε. Εσείς ποια πεποίθησή σας δυσκολευτήκατε ν’ αλλάξετε;

Τη γυναίκα μου τη φίλησα σε δημόσιο χώρο έπειτα από 25 χρόνια σε μια εκδρομή στο Ναύπλιο. Μέχρι τότε ακολουθούσα την… εγγεγραμμένη οδηγία «τα εν οίκω μη εν δήμω». Οπως συμπεριφέρονταν στο σπίτι μου, συμπεριφερόμουν κι εγώ. Δεν λέω κάτι καινούργιο, είναι γνωστό, αλλά παρ’ όλα αυτά το επαναλαμβάνουμε. Οι γονείς μου ήταν καλοί άνθρωποι και μας αγαπούσαν, αλλά δεν ήταν εκδηλωτικοί. Ηταν άλλες οι εποχές. Δεν μας αγκάλιαζαν και δεν μας φιλούσαν όταν ήμασταν παιδιά. Με λάτρευε ο πατέρας μου, αλλά δεν θυμάμαι μια αγκαλιά, ένα χάδι. Μπορώ να πω άπειρες τέτοιες ιστορίες.

Πότε πιστέψατε στον εαυτό σας;

Πολύ πριν μπω συνειδητά στην αλλαγή των πεποιθήσεών μου. Ηταν μια απόφαση που έλαβα χωρίς καν να την ομολογώ στον εαυτό μου. Οταν πέθανε ο πατέρας μου, οι περισσότερες πιθανότητες ήταν να σταματήσω τις σπουδές μου για να συνεισφέρω στο σπίτι. Ομως δεν το έβαλα κάτω. Εκανα δεκάδες δουλειές, αλλά δεν εγκατέλειψα τη μόρφωσή μου.

Αν ξαναγυρνούσατε τον χρόνο πίσω, θα επιστρέφατε στην επιστήμη σας;

Οχι. Θα ακολουθούσα την ίδια διαδρομή. Λέω με απόλυτη συνείδηση ότι αν ξαναζούσα θα ήθελα να τα ξαναπεράσω γιατί αυτά με έκαναν δάσκαλο. Η ζωή, δηλαδή, οι μαθητές μου, και όχι τα βιβλία και οι θεωρητικές γνώσεις.