Το λένε διαφορά επιπέδου…

Απογοήτευση, γκρίνια, στεναχώρια και ξεκάθαρο πλάνο για ανασυγκρότηση μέσω εκκαθαρίσεων και μεγάλων αλλαγών το καλοκαίρι που έρχεται. Η σεζόν τελειώνει άλλωστε και αυτό που όλοι σκέφτονται σιγά-σιγά είναι η επόμενη μέρα.

Θα περίμενε κανείς πως τα παραπάνω λόγια αντιπροσωπεύουν συλλόγους που είδαν τη φετινή σεζόν (πόσω δε μάλιστα αν μιλάμε ΚΑΙ για τη φετινή σεζόν) να πηγαίνει χαμένη ή να προσπαθεί να σωθεί στο φινάλε μέσω του Κυπέλλου.

Όλα τα παραπάνω όμως συνοδεύουν τις τελευταίες μέρες, από τον αποκλεισμό του Κυπέλλου και μετά, τον Ολυμπιακό. Την ομάδα που εδώ και μήνες έχει στα χέρια της το πρωτάθλημα και που έξι αγωνιστικές πριν από το φινάλε βρίσκεται στο +11 από τον δεύτερο ΠΑΟΚ. Τον Ολυμπιακό που οδεύει για το 3ο σερί πρωτάθλημα και το 47ο της ιστορίας του.

Τον Ολυμπιακό που είναι ο κορυφαίος σύλλογος στην χώρα, γιατί απλώς δε συμβιβάζεται όπως συμβαίνει με όλους τους υπόλοιπους. Γιατί δε φτάνει απλώς μια κατάκτηση ενός πρωταθλήματος, αλλά απαιτείται από όλους και καλό ποδόσφαιρο. Γιατί σε αυτόν το σύλλογο η πίεση είναι αφόρητη, γιατί απλώς είναι «καταδικασμένος» να προσπαθεί πάντα για το τέλειο, να μη συμβιβάζεται με ημίμετρα, να μην πανηγυρίζει προκρίσεις σε τελικούς Κυπέλλων, να μη θεωρεί πως έσωσε τη χρονιά να πάρει τουλάχιστον το Κύπελλο.

Έγινε ντόρος το τελευταίο διάστημα με το πόσο… αποτυχημένη είναι η φετινή ομάδα του Ολυμπιακού. Έγινε προσπάθεια να μειωθεί ακόμη και η κατάκτηση του πρωταθλήματος, εφόσον όλα εξελιχθούν νορμάλ στις τελευταίες αγωνιστικές που μένουν. Να ξεχάσουμε δηλαδή και τα βασικά.

Το θέμα βεβαίως είναι πως αυτά που ισχύουν για τον Ολυμπιακό δεν ισχύουν για καμία άλλη ελληνική ομάδα. Σκεφτείτε μόνο τι θα γινόταν σε όποιον άλλο σύλλογο ήταν φέτος στην θέση του Ολυμπιακού. Ρητορική η ερώτηση, καθώς οι πανηγυρισμοί θα κρατούσαν κανένα χρόνο, όπως ουσιαστικά συνέβη στο 3ο πρωτάθλημα της ιστορίας του ΠΑΟΚ και στο πρωτάθλημα της ΑΕΚ έπειτα από καμία 20αριά και βάλε χρόνια.

Όπως δεδομένα θα συμβεί αν ο μεγάλος αντίπαλος του Ολυμπιακού, ο ΠΑΟ, καταφέρει να πάρει το Κύπελλο, κατακτώντας έναν τίτλο ύστερα από 8 ολόκληρα χρόνια. Για πρωτάθλημα δε μιλάμε, γιατί εδώ και 12 χρόνια είναι απαγορευμένη λέξη.

Γιατί συμβαίνουν όλα αυτά; Γιατί δηλαδή οι «δευτερότριτοι» πανηγυρίζουν για μια πρόκριση στον τελικό του Κυπέλλου και επιδιώκεται να παρουσιαστούν ως οι επιτυχημένοι σε αντίθεση με τον… αποτυχημένο Ολυμπιακό, παρότι δεν μπορούν να πουν καν τη λέξη πρωτάθλημα; Την λέξη που είπε με καμάρι, θυμίζω, ο Λουτσέσκου στο ξεκίνημα της σεζόν, με τον Ιβάν Σαββίδη μάλιστα να του ζητά αν μπορεί να το πάρει αήττητος, και όταν ήρθαν οι «κατραπακιές», με τον ΠΑΟΚ να είναι στη διψήφια διαφορά από τον Ολυμπιακό, έτρεχε ο ρουμάνος τεχνικός να μαζέψει τις δηλώσεις και να πει πως ήταν λάθος του.

Γιατί απλώς λοιπόν η διαφορά επιπέδου του Ολυμπιακού από τους υπόλοιπους είναι μεγάλη και αυτό φαίνεται παντού, στις λεπτομέρειες και στην ουσία. Μόνο στον Ολυμπιακό δε θα αρκούσε μόνο η κατάκτηση ενός πρωταθλήματος. Μόνο στον Ολυμπιακό είναι απαίτηση η κατάκτηση ενός πρωταθλήματος να συνοδεύεται και με καλό ποδόσφαιρο. Μόνο στον Ολυμπιακό το Κύπελλο δεν είναι ο βασικός στόχος, αλλά το «κερασάκι στην τούρτα», μόνο στον Ολυμπιακό η Ευρώπη είναι στην πρώτη γραμμή των επιδιώξεών του και όχι…. αναγκαίο κακό, όπως αντιμετωπίζεται τα τελευταία χρόνια από τους υπόλοιπους με ελάχιστες εξαιρέσεις.

Υ.Γ. Το ματς με τον ΠΑΣ που ξεκινά σε λίγες ώρες είναι πραγματικός τελικός. Για όλους στην ομάδα.

Υ.Γ.1: Ολυμπιακός και ΠΑΟΚ στα τελευταία τέσσερα χρόνια, από το 2018-19 μέχρι και φέτος, έχουν τεθεί αντιμέτωποι 17 φορές σε πρωτάθλημα και Κύπελλο. Έχουν από 6 νίκες ο καθένας και υπάρχουν και 5 ισοπαλίες. Σε αυτά τα 4 χρόνια ο Ολυμπιακός πήρε το πρωτάθλημα δύο φορές και κρατά και το φετινό στα χέρια του, ο ΠΑΟΚ μία.

Ο Ολυμπιακός απέκλεισε τον ΠΑΟΚ από τον τελικό Κυπέλλου του 2020, ο ΠΑΟΚ τον απέκλεισε από τον φετινό και τον νίκησε στον περσινό. Φέτος σε τέσσερις αναμετρήσεις υπάρχει μόνο μία νίκη, του Ολυμπιακού στο πρωτάθλημα με 2-1. Και όμως, υπάρχουν… φωτεινά μυαλά που μιλάνε για… πελατειακή σχέση!

Είπαμε, το λένε διαφορά επιπέδου. Παντού…