Τα αυτοΑκίνητα των Αθηνών

Καταλαβαίνουμε πως σε λίγο καιρό οι δρόμοι θα γεμίσουν με Ακίνητα και όχι αυτοκίνητα; Αντιλαμβανόμαστε πως το πρόβλημα του κυκλοφοριακού με τα σημερινά δεδομένα δεν είναι διαχειρίσιμο;

Οδηγώντας σε διάφορες περιοχές της μεγάλης πόλης των Αθηνών που έχει «καταπιεί» πλέον και τα οριζόμενα κάποτε ως προάστια, προκύπτουν δεδομένα που θα οδηγήσουν αυτόματα σε δεδικασμένα.

Σχεδόν παντού στις ώρες αιχμής – που σημειωτέον έχουν παραταθεί πολύ – υπάρχει έντονο κυκλοφοριακό πρόβλημα με τα αυτοκίνητα να είναι Ακίνητα.

Σχεδόν σε όλους τους δρόμους το διπλο-τριπλοπαρκάρισμα είναι σύνηθες και δεν υπάρχει έλεγχος αφού συναντάται παντού και είναι ουτοπικό να ελεγχθούν οι χιλιάδες καθημερινοί παραβάτες.

Τα φανάρια και οι κόμβοι συνολικά είναι μελετημένα με μοντέλα κυκλοφοριακά άλλων εποχών με άλλα νούμερα πληθυσμού σε αυτοκίνητα και κάθε μορφής οχήματος και δεν φαίνεται να υπάρχει καμία πρόθεση να αλλάξουν. Αν υπήρχε, σε περιοχές που βγάζουν μάτι, δεν θα παρατηρούνταν επί χρόνια τα ίδια μποτιλιαρίσματα εξαιτίας της αναχρονιστικής ρύθμισης των φωτεινών σηματοδοτών.

Κυκλοφοριακές μελέτες διεξάγονται αλλά ως συνήθως αν δεν υπάρχει κάτι υπερβατικό για τα ελληνικά δεδομένα. Δήμοι και περιφέρεια θα πέφτουν ο ένας πάνω στον άλλον. Για παράδειγμα: Τι νόημα έχει να ρυθμιστούν τα φανάρια της Καλλιρρόης που ανήκει δικαιοδοτικά στη Περιφέρεια Αττικής ή της Μεσογείων αν δεν υπάρξει συνεργασία με τους εφαπτόμενους Δήμους; Για εμένα, πρέπει να υπάρξει ένας φορέας διαχείρισης του κυκλοφοριακού που θα εξετάσει το ζήτημα συνολικά. Αλλά μάλλον αυτό δεν θα συμβεί ποτέ με την ευχή να διαψευσθώ.

Οδηγώντας παρατηρώ νέες οικοδομές. Παλαιές μονοκατοικίες, δίνουν την θέση τους σε πολυκατοικίες. Αυτό σημαίνει πως πολλαπλασιάζονται οι κάτοικοι του συγκεκριμένου οικοπέδου και φυσικά και τα αυτοκίνητα με ότι αυτό σημαίνει. Δεν είμαι κατά της ανάπτυξης. Η οικοδομή συντηρεί χιλιάδες οικογένειες. Αλλά ρεαλιστικά μιλώντας μόνο η Αττική ..χτίζεται. Πόσοι μπορούν να ζήσουν στην Αττική ακόμη; Να ζήσουν όχι να υπάρχουν απλώς. Που είναι οι ελεύθεροι χώροι; Το πράσινο; Ο καθαρός αέρας; Τα μεγάλα πεζοδρόμια για να περπατάς; Προσθέστε ότι άλλο σκέφτεστε. Η λίστα είναι ατελείωτη.

Επανερχόμαστε στο θέμα μας.

Όταν τα αυτοκίνητα αυξάνονται, οι δρόμοι μένουν ίδιοι, οι χώροι στάθμευσης ίδιοι, τα κυκλοφοριακά μοντέλα ίδια, ποιο μπορεί να είναι το αποτέλεσμα; Δεν είμαι ειδικός να προτείνω λύσεις. Η αποκέντρωση είναι πολυτραγουδισμένη. Ποια αποκέντρωση και με ποιες προϋποθέσεις όμως; Κάθε χρόνο κλείνουν εκατοντάδες σχολεία στη Περιφέρεια λόγω έλλειψης μαθητών; Ενδιαφέρεται κανείς; Μιλώντας με πολλούς δημάρχους της περιφέρειας η αγωνία τους για το μέλλον του τόπου τους είναι έκδηλη. Αναζητούν τρόπους να γίνουν ελκυστικοί προορισμοί για μόνιμη κατοικία.

Οπότε δεν υπάρχει κατά την άποψη μου σωτηρία. Όλη η Αττική είναι πια Αθήνα. Αφήστε το γεγονός πως η αυξημένη κίνηση επιβαρύνει και την ποιότητα του οδοστρώματος. Δεν υπάρχει που δεν υπάρχει δημοσίου χαρακτήρα δρόμος χωρίς λακκούβα. Για την ηχορύπανση που προκαλείται από κάθε μορφής όχημα «πειραγμένο» δεν χρειάζεται κάποιο σχόλιο. Μπορεί ένας οδηγός με σπασμένη εξάτμιση να ανέβει από την Γλυφάδα ως την Κηφισιά και να ταράξει χιλιάδες παιδιά, ηλικιωμένους και κάθε έμβιο είδος χωρίς να αντιδράσει κανείς.

Αυτό είναι ποιότητα ζωής δεν συμφωνείτε;

Σε κάθε περίπτωση ας αγοράσουμε τροχόσπιτα καλύτερα διότι τα αυτοΑκίνητα δεν θα καλύπτουν τις ανάγκες μας σε λίγο καιρό.