Αυτόφωτος δημιουργός, χαρισματικός περφόρμερ που απενοχοποίησε τη χρήση της ελληνικής γλώσσας στο σύγχρονο ηλεκτρικό ήχο, σαρκαστικά ανατρεπτικός, τρυφερός αμφισβητίας, ο «ροκ Καζαντζίδης». Αυτοί είναι κάποιοι από τους χαρακτηρισμούς που έχουν αποδοθεί στον Παύλο Σιδηρόπουλο.

Γεννημένος και μεγαλωμένος στις Αθηναϊκές γειτονιές της Κυψέλης και της Πατησίων, στα 18 του έτη μετακόμισε στην Θεσσαλονίκη ως φοιτητής στα δύσκολα και ανελεύθερα χρόνια της χούντας. Αποφάσισε τότε λοιπόν, στο 3ο έτος των σπουδών του, να διακόψει την φοίτηση του και να οδοιπορήσει στους μαγικούς και συνάμα ελεύθερους κόσμους που γεννάει η μουσική, πόσο μάλλον η ροκ μουσική.

Οι συνεργασίες

Το 1969 αποτέλεσε χρονιά ορόσημο για εκείνον. Συνάντησε τον Παντελή Δεληγιαννίδη, ο οποίος ήταν ήδη κιθαρίστας των Olympians. Με γοργούς ρυθμούς, ενώθηκαν μουσικά και δημιούργησαν το συγκρότημα Δάμων και Φιντίας. Κυκλοφόρησαν τότε το σίνγκλ « Το ξέσπασμα» και ακολούθησε πλήθος συναυλιών στο Κύτταρο.

Ο Σιδηρόπουλος και ο Δεληγιαννίδης, συνεργάστηκαν με τα Μπουρμπούλια που αποτελούνταν από τους μουσικούς Νίκο Τσιλογιάννη και Βασίλη Ντάλα, αντικαθιστώντας δύο μέλη που είχαν φύγει από το συγκρότημα έπειτα από ρήξη με τον Σαββόπουλο. Ωστόσο η λογοκρισία της εποχής, τους επιφύλαξε «κόψιμο» μαγνητοσκοπημένων εμφανίσεων σε εκπομπές και απουσία δισκογραφικών εταιριών.

Το 1979, ο Παύλος Σιδηρόπουλος με άλλους μουσικούς ιδρύουν το συγκρότημα «Εταιρία Καλλιτεχνών». Πραγματοποιούν μαζί συναυλίες και τραγουδούν κυρίως ξενόφωνα κομμάτια, ενώ δεν κυκλοφορούν κανέναν δίσκο. Ηχογραφούν μαζί το τραγούδι Clown, το οποίο θα συμπεριληφθεί στον μετέπειτα δίσκο του Σιδηρόπουλου με τους Απροσάρμοστους Zorba The Freak.

Κατά τη διάρκεια της έντονα πολιτικοποιημένης περιόδου της μεταπολίτευσης που ακολούθησε την πτώση της χούντας το 1974 το ενδιαφέρον του κοινού είχε επικεντρωθεί στο πολιτικό τραγούδι και το ροκ είχε περάσει στο περιθώριο. Λίγους μήνες μετά από την επιστροφή του στην Αθήνα ο Σιδηρόπουλος συνεργάστηκε με τον συνθέτη Γιάννη Μαρκόπουλο.

Συμμετείχε ως τραγουδιστής σε τρεις δίσκους του, τα έργα Θεσσαλικός κύκλος (1974), και Οροπέδιο (1976), ενώ είχε και μια ελάχιστη συμμετοχή σε ένα τραγούδι του δίσκου Ανεξάρτητα (1975).

Παράλληλα έκανε μουσικές και θεατρικές εμφανίσεις στις συναυλίες του Μαρκόπουλου. Στις 4 και 6 Οκτωβρίου του 1976 ο συνθέτης πραγματοποίησε συναυλίες στο Ηρώδειο, με τη συμμετοχή του Σιδηρόπουλου, οι οποίες μαγνητοσκοπήθηκαν και ηχογραφήθηκαν αλλά κυκλοφόρησαν μόλις το 1990. Έτσι έκλεισε η πρώτη περίοδος της συνεργασίας του με τον Μαρκόπουλο, στην οποία ο Σιδηρόπουλος τα επόμενα χρόνια θα αναφερόταν αρνητικά σε συνεντεύξεις του, χαρακτηρίζοντας την μια νεκρή περίοδο για τον ίδιο.

Όμως αργότερα, στα τέλη του 1986, οι δύο τους θα συνεργάζονταν ξανά, καθώς ο Σιδηρόπουλος ερμήνευσε τέσσερα τραγούδια και δύο ποιήματα στον δίσκο του συνθέτη Τολμηρή Επικοινωνία (1987).

Το 1980, συμμετέχει στην μέχρι τέλους μουσική του συντροφιά, το συγκρότημα – σχήμα, τους Απροσάρμοστους. Η λογοκρισία που ακόμα καλά κρατεί, «εκτοξεύει πυρά» προς τα κομμάτια τους «Αντεργκράουντ με στρας», «Η» , «Ύστατη Στιγμή» για προτροπή στη χρήση ναρκωτικών και προσβολή της δημοσίας αιδούς. Το συγκρότημα παρά τον μικροαστικό πόλεμο που δέχεται, κυκλοφορούν το Zorba The Freak και γυρίζουν τραγουδώντας όλους τους συναυλιακούς χώρους της εποχής από το «Μετρό» μέχρι το An Club στα Εξάρχεια. Μετά τον θάνατο του Παύλου Σιδηρόπουλου, το 1991 οι Απροσάρμοστοι κυκλοφόρησαν τον δίσκο «Άντε και καλή τύχη Μάγκες».

Ο «πρίγκιπας» του ελληνικού ροκ  ακολούθησε τη μοίρα των τριών «J» της ροκ (Janis Joplin, Jimi Hendrix, Jim Morrison).

Η αγάπη του κοινού

Έγινε είδωλο, φωτογραφία και στάμπα σε μπλουζάκι, όπως όλοι οι μύθοι της ροκ μουσικής που έφυγαν νωρίς, νικημένοι από τον κόσμο των ουσιών, που τελικά δεν τους πρόσφερε ασφαλές καταφύγιο από την πνιγηρή πραγματικότητα.

Κορυφαία στιγμή της καλλιτεχνικής διαδρομής του, το ΦΛΟΥ ένας δίσκος που θεωρείται ορόσημο για το ελληνικό ροκ.

Μηδενιστικό και απαισιόδοξο, τρυφερό και βίαιο, οργισμένο και ταυτόχρονα ηττοπαθές. Αυτό ήταν το «ΦΛΟΥ», όπως εύστοχα έχει σημειώσει ο συνθέτης Γιώργος Ανδρέου. Ο Παύλος ως τραγουδοποιός, πρώτη φορά μετά τους ρεμπέτες διαχειρίστηκε θέματα ταμπού: εξάρτηση, ναρκωτικά, ερωτισμός, αναρχία, κοινωνικός αποκλεισμός, φετίχ, «μαύρη» λογοτεχνία.

Ο δίσκος πήρε το όνομά του από το ομότιτλο τραγούδι που περιέχει. «Ο Μπάμπης ο Φλου», ήταν υπαρκτό πρόσωπο που γνώρισε ο Παύλος στη Θεσσαλονίκη, στα φοιτητικά του χρόνια. Ήρωας του, ένας φιλοσοφημένος γερομπεκρής, με αγαπημένη του ατάκα «Φίλε μου, τα πάντα είναι φλου».

Για τον ελληνικό στίχο των τραγουδιών του, ο Παύλος θα πει: «Στη δική σου δουλειά θα εκφραστείς με τον τρόπο που μεγάλωσες, που λειτουργείς και που είναι ο ελληνικός στίχος».

Στο τραγούδι «Η ώρα του stuff», την πρώτη κατάθεση του για το πρόβλημα των ναρκωτικών – που στη συνέχεια έγινε και δικό του πρόβλημα – τον Παύλο συνοδεύει η Δήμητρα Γαλάνη. Δεν αναφέρεται το όνομά της, επειδή εκείνη την περίοδο ανήκε σε άλλη δισκογραφική εταιρεία.

Ο Παύλος Σιδηρόπουλος συνεργάστηκε με τους «Σπυριδούλα» και τους «Απροσάρμοστους» δημιουργώντας εμβληματικά τραγούδια του ελληνικού ροκ: «Φλου», «Το 69», «Στην Κ», «Rock’ n’ roll στο κρεβάτι», «Που να γυρίζεις», «Καλή τύχη Μάγκες», «Εν κατακλείδι» κ.α. Ο ίδιος υπήρξε και ερμηνευτής των διαχρονικών: «Να μ ’αγαπάς», «Κάποτε θα ‘ρθουν».

Ο θάνατος

Το καλοκαίρι του 1990 άρχισε να παραλύει το αριστερό του χέρι. Οι γιατροί υπέθεταν πρόβλημα στα αγγεία, αλλά κανείς δεν ήξερε τι ακριβώς είχε. Η επίσημη διάγνωση ήταν «πάρεση βραχιόνιου αριστερού πλέγματος». Το πρόβλημα με την υγεία του και ο θάνατος της μητέρας του λίγους μήνες πριν, τον έκαναν ψυχολογικό ράκος.

Το φθινόπωρο το συγκρότημα άρχισε τις συνηθισμένες του εμφανίσεις στο κλαμπ Αν όπου ο Σιδηρόπουλος εμφανιζόταν με το χέρι δεμένο. Έχοντας αρκετά νέα τραγούδια και μερικά παλιά ακυκλοφόρητα σε νέες ενορχηστρώσεις, άρχισαν να ηχογραφούν το υλικό αυτό, ενώ συγχρόνως είχαν προγραμματίσει σειρά ζωντανών εμφανίσεων για το Δεκέμβριο.

Στις 4 Δεκεμβρίου είχε πάει στο στούντιο για να ηχογραφήσει τα φωνητικά του δίσκου αλλά ήταν μεθυσμένος, διαπληκτίστηκε με τα υπόλοιπα μέλη του συγκροτήματος και έφυγε με μια φίλη του. Το μεσημέρι της 6ης Δεκεμβρίου ο Σιδηρόπουλος βρέθηκε στο σπίτι μιας άλλης φίλης του στο Νέο Κόσμο σε κωματώδη κατάσταση λόγω υπερβολικής δόσης ηρωίνης και λίγο μετά ξεψύχησε στο ασθενοφόρο καθοδόν προς το νοσοκομείο Ευαγγελισμός.

Ο Αλέκος Αράπης, μπασίστας των Απροσάρμοστων, έχει εκφράσει την υπόθεση πως ο Σιδηρόπουλος πήρε εσκεμμένα υπερβολική δόση με σκοπό να αυτοκτονήσει λόγω των προβλημάτων με το χέρι του, με βάση μια συζήτηση που είχαν λίγους μήνες πριν από το θάνατο του.

Headlines