Ο «οργισμένος» και το «παλιόπαιδο» εκτός ελέγχου

Είναι η πιο πολυσυζητημένη οικογένεια στον κόσμο. Τα μέλη της βρετανικής βασιλικής οικογένειας έχουν δεχθεί τον θαυμασμό αλλά και την κριτική καθώς τα δράματά τους εκτυλίσσονται σε πρώτο πλάνο στην παγκόσμια σκηνή.

Τώρα, ένα νέο βιβλίο, το «Palace Papers» από την Τίνα Μπράουν, προσφέρει μια ματιά στα παρασκήνια της μοναρχίας, από τους πιο ιδιόρρυθμους παραλογισμούς έως τις πιο ανησυχητικές πραγματικότητές της. Βασισμένο σε συνεντεύξεις με περισσότερα από 120 πρόσωπα του Μπάκιγχαμ, σε 500 σελίδες το βιβλίο παρουσιάζει μια άλλη εικόνα της ζωής στο παλάτι και των πρωταγωνιστών του.

Αν και στο «Palace Papers» η βασίλισσα Ελισάβετ αποδίδεται χωρίς εξάρσεις, κάποιες πινελιές στο πορτρέτο της δεν φαίνονται ιδιαίτερα κολακευτικές. Χαρακτηριστική είναι η απόφασή της έπειτα από ένα ταξίδι έξι εβδομάδων στη Μάλτα, όταν ο Κάρολος ήταν ενός έτους, «αντί να βιαστεί να πάει κατευθείαν πίσω για να τον δει στο Σάντριγκαμ, όπως θα περίμενε κανείς, να μείνει στο Λονδίνο για λίγες μέρες κάνοντας διαχειριστική δουλειά αλλά και για να παρευρεθεί σε μια κοινωνική εκδήλωση στο Hurst Park Races, όπου έκανε ιππασία», έγραψε η Μπράουν.

Η συγγραφέας υπογραμμίζει πως η βασίλισσα έχασε επίσης τα τρίτα γενέθλια του πρωτότοκού της μαζί με τα δεύτερα και τα τρίτα Χριστούγεννα μαζί του, βάζοντας σε προτεραιότητα τις υποθέσεις της βασιλείας της.

Αντίθετα, ως την «πιο λιτή λειτουργία της μηχανής του παλατιού» περιγράφει τον πρίγκιπα Φίλιππο η Μπράουν, αφού απασχολούσε μόνο δύο γραμματείς, έναν βιβλιοθηκάριο κι έναν γιατρό.

Χαρακτηριστικό του πνεύματος οικονομίας που τον διακατείχε ήταν το περιστατικό κατά το οποίο, το 2008, έστειλε στον ράφτη του να επιδιορθώσει ένα παντελόνι 51 ετών. Εξίσου σφικτός ήταν ο σύζυγος της Ελισάβετ και τις μέρες μετά τον θάνατο της πριγκίπισσας Νταϊάνας, οπότε η Μπράουν τον χαρακτηρίζει «αρκετά κρύο» αλλά κατά τα άλλα «έναν παππού με κατανόηση» για τα εγγόνια του.

Εμπλεκόμενος πολύ στον σχεδιασμό της κηδείας, φέρεται να παρότρυνε τον Ουίλιαμ και τον Χάρι να περπατήσουν πίσω από το φέρετρο της μητέρας τους. «Ο Φίλιππος, που ήταν πάντα εκείνος που αποφάσιζε για την οικογένεια, πλησίασε απαλά τα αγόρια λέγοντας: «Αν περπατήσω εγώ, θα περπατήσετε κι εσείς μαζί μου;». Τους υπενθύμισε πώς θα φαίνονταν αυτές οι εικόνες σε όλο τον κόσμο», υπογραμμίζει η Μπράουν. Παρ’ όλα αυτά, όταν η βασίλισσα Ελισάβετ, ανταποκρινόμενη στην πίεση της κοινής γνώμης, αποφάσισε να κυματίσει μεσίστια η σημαία στα ανάκτορα του Μπάκιγχαμ, ο Φίλιππος το θεώρησε «μεγάλη ταπείνωση».

Ο διάδοχος

Για τον πρίγκιπα Φίλιππο, ο γιος του Κάρολος δεν ήταν φτιαγμένος από «βασιλικό υλικό», όπως αναγράφεται στο «Palace Papers». Ο διάδοχος του θρόνου είναι «απελπισμένος για την έγκριση της μητέρας του», την οποία όμως δεν θα πάρει ποτέ γιατί είναι «πολύ ευάλωτος, πολύ φτωχός, πολύ συναισθηματικός, πολύ περίπλοκος και πολύ εγωκεντρικός», κάτι που τον κάνει να αντιμετωπίζει όλες τις βασιλικές του υποχρεώσεις σαν «ένα ανάθεμα».

Μπαίνοντας σε πιο γαργαλιστικές λεπτομέρειες, η Μπράουν σημειώνει ότι ο πρίγκιπας στα ταξίδια του στέλνει ένα φορτηγό φορτωμένο με ορθοπεδικό κρεβάτι, έπιπλα, κάθισμα τουαλέτας, χαρτί υγείας Kleenex Velvet, ακόμα και φωτογραφίες του αλλά και εικόνες από τα Χάιλαντς της Σκωτίας. Ιδιαίτερη θέση ανάμεσά τους έχει το αρκουδάκι από την παιδική του ηλικία που συσκευάζεται σε πλαστική σακούλα.

Αντίθετα, ο πρίγκιπας Ουίλιαμ μικρός ήταν ένα «παλιόπαιδο», προκαλώντας ανησυχία μεταξύ των μελών της βασιλικής οικογένειας. Η Νταϊάνα αποκαλούσε τον γιο της «ιερό τρόμο» και ως διάδοχος του θρόνου θεωρούνταν «ένα μικρό τέρας με τίτλο». «Κανείς δεν μου λέει τι να κάνω! Οταν γίνω βασιλιάς, θα σε τιμωρήσω» συνήθιζε να λέει ο νεαρός Ουίλιαμ φέρνοντας πονοκέφαλο στη βασίλισσα. «Εκείνη παραπονέθηκε στον σύζυγό της ότι ο εγγονός τους ήταν εκτός ελέγχου και χρειαζόταν μια πιο αυστηρή νταντά. Δεν διασκέδαζε καθόλου που του άρεσε να λέει «όταν γίνω βασιλιάς, θα κάνω έναν νέο κανόνα που…»».

Ωστόσο, με την πάροδο των χρόνων, η κατάσταση αυτή διορθώθηκε σημαντικά αφού τόσο ο Ουίλιαμ όσο και ο αδερφός του Χάρι «φάνηκαν να αφομοιώνουν τις προκαθορισμένες μοίρες τους. Είναι σαν η γαλούχηση να επικράτησε της φύσης τους κι αντάλλαξαν χαρακτηριστικά προσωπικότητας. Το καθήκον και η ευθύνη εμφυσήθηκαν στον διάδοχο του θρόνου – υποτάσσοντας την ταραχή του -, ενώ ο Χάρι έγινε το λεπτό, πληθωρικό διαβολάκι της κακοδιοίκησης», τονίζει η συγγραφέας.

H μεταστροφή στη συμπεριφορά των παιδιών μπορεί να δικαιολογηθεί επίσης και από τον τρόπο που διαχειρίστηκαν την απώλεια της μητέρας τους. Ο Χάρι, αδύναμος να επεξεργαστεί την τραγωδία, έγινε ένας «πολύ θυμωμένος άνδρας», ειδικά όταν έφυγε από τον βρετανικό στρατό και την πειθαρχία του. «Ασχολήθηκε με την πυγμαχία γιατί, όπως είπε αργότερα, ήταν πάντα στα πρόθυρα του να χτυπήσει κάποιον», γράφει χαρακτηριστικά η Μπράουν. Η ίδια αποκάλυψε ότι η πρώην σύντροφός του Κρεσίντα Μπόνας είχε σοβαρές ανησυχίες για την ψυχική του υγεία και ήταν εκείνη που τον έπεισε να κάνει ψυχοθεραπεία. Στράφηκε λοιπόν στις βρετανικές μυστικές υπηρεσίες γιατί είχαν ομάδες έμπειρων θεραπευτών που θα μπορούσαν να είναι διακριτικοί.

Το σχέδιο

Αν και ορισμένοι από τον κύκλο του αμφισβήτησαν την επιλογή τού πρίγκιπα Ουίλιαμ να παντρευτεί την Κέιτ Μίντλτον λόγω της καταγωγής της, πλέον για την Μπράουν το μόνο ερώτημα είναι «πώς θα μπορούσε να επιβιώσει ο οίκος των Ουίνδσορ χωρίς αυτήν». Την τελευταία δεκαετία έχει γίνει «μια έμπειρη δυναστική στρατηγός που ανταποκρίνεται ολόψυχα τόσο στην αποστολή του καθήκοντος της μοναρχίας όσο και στην προτεραιότητά της για επιβίωση». Η Μπράουν καταγράφει το εκτενές σχέδιο της δούκισσας του Κέιμπριτζ για να κερδίσει την καρδιά του Ουίλιαμ, με σύμμαχο τη μητέρα της, και σχολιάζει πως «αγάπη και στρατηγική θα ήταν ένα καλό όνομα για ένα άρωμα Κέιτ Μίντλτον».

Αντίθετα, η Μπράουν ζωγραφίζει με μελανά χρώματα την ετέρα βασιλική σύζυγο, τη Μέγκαν Μαρκλ. Στις σελίδες του βιβλίου αφήνει να φανεί πως είναι μια αδίστακτη κοινωνική ορειβάτισσα, η λίστα των καλεσμένων στον γάμο της οποίας δεν ήταν «ένα πορτρέτο του στενού της κύκλου αλλά των φίλων που ήθελε περισσότερο να στρατολογήσει». Η Μπράουν συγκρίνει την απόφαση των Σάσεξ να εγκαταλείψουν τους βασιλικούς τους τίτλους με την απόσυρση των στρατευμάτων από το Αφγανιστάν, «ένα απαραίτητο τέλος που εκτελείται με το μέγιστο χάος».

Στο δίλημμα αν ήταν τελικά Megxit, η Μπράουν θεωρεί πως ήταν απόφαση του Χάρι που καλλιεργήθηκε από τη σύζυγό του. H συγγραφέας αποδίδει την πίεση που ένιωσε η Μέγκαν ως Αμερικανίδα στην παρανόηση του τι συνεπαγόταν στην πραγματικότητα η βασιλική ζωή αλλά και στην αδυναμία του Χάρι να την προετοιμάσει. «Ηταν πλέον η σύντροφός του, μαζί με την οποία πολεμούσε τους βασιλικούς κανόνες στους οποίους αντιστεκόταν για χρόνια», έγραψε η Μπράουν πριν τους καταλογίσει έναν «αμοιβαίο εθισμό στο δράμα».

Μια γυναίκα που ήξερε πώς να κινηθεί στα παρασκήνια του παλατιού είναι η Καμίλα Πάρκερ Μπόουλς, δισέγγονη μιας ερωμένης του προπάππου του πρίγκιπα Κάρολου, Εντουαρντ Ζ’. Η Καμίλα δεν δέχθηκε στωικά τη δημόσια αντιπάθεια προς το πρόσωπό της που τροφοδοτούσαν τα μέσα ενημέρωσης. Αρνητικά συναισθήματα έτρεφε για την ίδια η βασιλομήτωρ αλλά και η Ελισάβετ, οι οποίες αρνούνταν να βρίσκονται στο ίδιο δωμάτιο με εκείνη για χρόνια, όπως και ο Χάρι που «δεν αντέχει» τη δεύτερη σύζυγο του πατέρα του. Παρ’ όλα αυτά, για την Μπράουν η Καμίλα είναι η τέλεια «σεξουαλική και συναισθηματική τροφή παρηγοριάς» για τον Κάρολο, από τις αρχές της δεκαετίας του 1970, οπότε γνωρίστηκαν αφού εκείνη τον «υπνώτισε σεξουαλικά».